1 Pamiętaj, PANIE, Dawida i wszystkie jego utrapienia;

2 Jak przysiągł PANU i ślubował potężnemu Bogu Jakuba, mówiąc:

3 Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;

4 I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;

5 Póki nie znajdę miejsca dla PANA, mieszkania dla potężnego Boga Jakuba.

6 Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

7 Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.

8 Powstań, PANIE, i wejdź do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.

9 Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.

10 Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.

11 Przysiągł PAN Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.

12 Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.

13 PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał go sobie na mieszkanie:

14 To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.

15 Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.

16 Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.

17 Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.

18 Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.