3 တ ၅.၃၄–၃၉“ငါသည် ကိလိကိပြည်၊ တာယှုမြို့တွင် မွီးဖွားသော ယုဒလူမျိုးဖြစ်ပါ၏။ ယေရုဆလင်မြို့တွင် ကြီးပြင်းလာ၍ ဂါမလျေလထံတွင် ပညာဆည်းပူးလာသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ငါရို့ အဖိုးအဖီးရို့၏ နည်းဥပဒေသကို တိကျစွာ ခံယူလာသောသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပါ၏။ ဤနိ့ ဤနီရာ၌ ဟိသော လူအားလုံးကဲ့သို့ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ဖက်၌ စိတ်အားကြီးသော သူဖြစ်ပါ၏။ 4 တ ၈.၃; ၂၆.၉–၁၁ငါသည် ဤသွန်သင်ချက်ကို လိုက်လျှောက်သောသူရို့ကို သီဆုံးသည်ထိတိုင်အောင် ညှဉ်းဆဲခပြီးလျှင် ယောက်ျား၊ မိန်းမရို့ကိုလည်း ဖမ်းဆီး၍ ထောင်ထဲ၌ ချထားခပါ၏။ 5 ငါပြောသောအရာသည် မှန်ကန်ကြောင်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းနှင့် လွှတ်တော်တစ်ရပ်လုံးက သက်သီခံနိုင်ကြပါ၏။ ငါသည် ထိုသူရို့ပါးမှ ဒမာသက်မြို့၌ နီသော ယုဒလူမျိုးညီအစ်ကိုရို့ကို ရီးလိုက်သောစာတိကို လက်ခံရဟိသောကြောင့် ထိုဘာသာ၌ ယုံကြည်သက်ဝင်သော သူရို့ကို ဖမ်းဆီးပြီး သံကြိုးများဖြင့် တုပ်၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြစ်ဒဏ်ပီးခြင်းငှာ ခေါ်ဆောင်လာရန် ထိုမြို့သို့ လားခပါ၏။

6 “ငါသည် ခရီးလား၍ ဒမာသက်မြို့ အနားသို့ ရောက်သောအခါ၊ မွန်းတည့်အချိန်ခန့်တွင် အာကာမှ တောက်ပသော အလင်းတန်းသည် ငါ၏ ပတ်လည်၌ ရုတ်ကနဲ ထွန်းတောက်လေ၏။ 7 ငါသည်လည်း မြီထက်မှာ လဲကျပြီး ‘သျှောလု၊ သျှောလု၊ ငါ့ကို ဇာကြောင့် ညှဉ်းဆဲနိန်သနည်း’ ဟု ငါအား ပြောသောစကားသံကို ကြားရ၏။ 8 ငါကလည်း ‘အသျှင်၊ သင်ကား ဇာသူနည်း’ ဟု မိန်းလျှင်၊ ‘ငါကား သင် ညှည်းဆဲနိန်သော နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု ဖြစ်၏’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 9 ငါနှင့်အတူ လိုက်လာကြသောသူရို့ကလည်း ထိုအလင်းကို မြင်ကြ၏။ သို့သော် ငါ့ကို ပြောနိန်သော ထိုသူ၏စကားသံကိုကား သူရို့ တစ်ယောက်မျှ မကြားကြ။ 10 ငါကလည်း ‘အသျှင်၊ အကျွန် ဇာချင့် လုပ်ရပါမည်နည်း’ ဟု မိန်းလျှင်၊ ထိုအသျှင်က ‘သင် ထပြီး ဒမာသက်မြို့ထဲသို့ လားလော့၊ သင်ဆောင်ရွက်စရာအဖို့ ဘုရားသခင်က ခွဲခန့်သတ်မှတ်ထားသော အမှုအရာတိကို ထိုမြို့၌ ပြောပြလိမ့်မည်’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 11 ထိုတောက်ပသော အလင်းတန်းကြောင့် ငါသည် မျက်စိကွယ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ငါနှင့်လိုက်လာသောသူရို့က ငါ့ကို လက်ဆွဲ၍ ဒမာသက်မြို့ထဲသို့ ခေါ်လား၏။

12 “ထို့နောက် အာနနိဆိုသူ တစ်ယောက်သည် ငါ့ပါးသို့ ရောက်လာ၏။ ထိုသူသည် ငါရို့၏ပညတ်တရားကို လိုက်လျှောက်၍ ဘုရားဝတ်၌ မွိ့ပျော်သောသူ ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ထိုအရပ်၌ နီထိုင်ကြသော ယုဒလူအားလုံး၏ ရိုသီလေးစားခြင်းကို ခံရသော သူဖြစ်၏။ 13 ထိုသူသည် ငါ့ပါးသို့ လာပြီး အနား၌ ရပ်ကာ ‘ငါ့ညီ သျှောလု၊ မျက်စိ ပြန်၍ မြင်စီ’ ဟု ဆိုသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ငါ၏မျက်စိသည် ပြန်မြင်၍ သူ့ကို ကြည့်လေ၏။ 14 သူက၊ ‘ငါရို့အဖိုးအဖီးတိ ကိုးကွယ်သော ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏ အလိုတော်ကို သိစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ မိမိ၏ ဖြောင့်မတ်သော အခိုင်းအစီကို တွိ့မြင်စီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ မိမိ၏ နှုတ်တော်မှ ထွက်သောအသံတော်ကို ကြားစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း သင့်အား ရွီးချယ်တော်မူယာ။ 15 အကြောင်းမူကား သင်သည် မြင်သမျှ၊ ကြားသမျှတိကို လူအပေါင်းရို့အား ဟောပြောစီခြင်းငှာ ထိုအသျှင်၏ သက်သီခံဖြစ်လိမ့်မည်၏။ 16 အဂု၊ သင်သည် ဇာကြောင့် ဆိုင်းငံ့နိန်သနည်း။ သင်ထ၍ ဗတ္တိဇံကို ခံယူလော့။ သင်၏အပြစ်ကို ဆီးကြောစီခြင်းငှာ ဘုရားသခင်၌ ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုလော့’ ဟု ဆို၏။

17 “ထို့နောက် ငါသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်၍၊ ဗိမာန်တော်၌ ဆုတောင်းနိန်စဉ် ရူပါရုံ တစ်ခုကို မြင်ရ သည်မှာ၊ 18 သခင်ဘုရားက ‘သင်သည် ယေရုဆလင်မြို့မှ အလျင်အမြန် ထွက်လားလော့။ အကြောင်းမူကား ဤမြို့သားရို့သည် သင်သက်သီခံသော ငါ၏အကြောင်းကို လက်ခံကြမည် မဟုတ်’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 19 ငါကလည်း ‘သခင်ဘုရား၊ အကျွန်သည် တရားဇရပ်များသို့ လားပြီး၊ ကိုယ်တော့်ကို ယုံကြည်သောသူများအား ဖမ်းဆီး၍ သတ်ပုတ်ကြောင်းကို သူရို့သည် ကောင်းစွာ သိကြပါ၏။ 20 တ ၇.၅၈ကိုယ်တော်၏ သက်သီခံဖြစ်သူ သတေဖန်ကိုလည်း အသီသတ်ခသောအခါ၊ အကျွန်ကိုယ်တိုင် ထိုအရပ်၌ ဟိပါ၏။ ထိုသူကို အသီသတ်သောလူရို့ကို ထောက်ခံပီးပြီး ထိုသူရို့၏ အဝတ်အစားများကို စောင့်ကြည့်နိန်ခပါ၏’ ဟု လျှောက်ဆို၏။ 21 ထိုအခါ၊ သခင်ဘုရားကလည်း၊ ‘လားလော့။ သင့်ကို တခြားလူမျိုးရို့အဖို့ ဝီးသောအရပ်သို့ ငါစီရွှတ်ယာ’ ဟု ငါ့ကို မိန့်တော်မူ၏။”

22 လူရို့သည် ထိုမျှတိုင်အောင် ပေါလု၏ စကားကို နားထောင်ပြီးနောက်၊ သူရို့က “ဤသူကို မြီကြီးထက်မှာ ထားဖို့မသင့်၊ အသက်ရှင်ဖို့ မတန်၊ အသီသတ်ပစ်လိုက်” ဟု အသံကုန်အောင် အော်ဟစ်ကြ၏။ 23 သူရို့သည် အော်ဟစ်၍ မိမိရို့၏ အဝတ်များကို လှုပ်ခါပြီး မြီမှုန့်တိကို အထက်သို့ ရွှင့်ပစ်ကြ၏။ 24 ထိုအခါ တပ်မှူးက ပေါလုအား တပ်စခန်းထဲသို့ ခေါ်လားစီရန် စစ်သားရို့ကို အမိန့်ပီးလေ၏။ ပြီးလျှင် လူရို့သည် ဤကဲ့သို့ အော်ဟစ်ကြသည့် အကြောင်းရင်းကို သိစီခြင်းငှာ ပေါလုအား သတ်ပုတ်၍ စစ်ဆီးစီ၏။ 25 သို့သော် စစ်သားရို့သည် ပေါလုအား သတ်ပုတ်၍ စစ်ဆီးရန် တုပ်နှောင်သောအခါ၊ ပေါလုက အနား၌ ရပ်နိန်သော တပ်ခွဲမှူးအား “ရောမနိုင်ငံသား တစ်ယောက်ကို စစ်ဆီးခြင်းကို မပြုဘဲ၊ ကြိမ်ဒါဏ်ပီးခြင်းသည် ဥပဒေနှင့် ကိုက်ညီသလော” ဟု မိန်းလေ၏။

26 ထိုစကားကို တပ်ခွဲမှူး ကြားလျှင်၊ သူသည် တပ်မှူးပါးသို့ လား၍ “ဤသူသည် ရောမနိုင်ငံသားဖြစ်ပါ၏။ ဤသူကို ဇာပိုင် လုပ်ရပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလေ၏။

27 ထို့ကြောင့် တပ်မှူးသည် ပေါလုပါးသို့ လား၍ “သင်သည် ရောမနိုင်ငံသား မှန်သလော၊ ငါ့ကို ပြောလော” ဟု မိန်းလျှင်၊

ပေါလုကလည်း “မှန်ပါ၏” ဟု ဖြေလေ၏။

28 တပ်မှူးကလည်း “ငါသည် ငွီများစွာပီး၍ ရောမနိုင်ငံသား ဖြစ်ရ၏” ဟု ဆိုလျှင်၊

ပေါလုက “ငါမူကား၊ ဇာတိအားဖြင့် ရောမနိုင်ငံသားဖြစ်၏” ဟု ဆို၏။

29 ပေါလုအား စစ်ဆီးမည့်လူရို့လည်း ချက်ချင်းပင် နောက်သို့ ဆုတ်လားကြ၏။ တပ်မှူးသည်လည်း ပေါလုသည် ရောမနိုင်ငံသား စစ်စစ် ဖြစ်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ ထိုရောမနိုင်ငံသား ဖြစ်သောသူကို သံကြိုးများဖြင့် တုပ်နှောင်၍ ထားသည်ကိုလည်းကောင်း ဆင်ခြင်မိသောအခါ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။

30 တပ်မှူးသည် ယုဒလူမျိုးများက ပေါလုအား ဇာအမှုဖြင့် ပြစ်တင်စွပ်စွဲကြသည်ကို သေချာစွာ သိလို၏။ ထို့ကြောင့် နောက်တစ်နိ့၌ ပေါလုအား တုပ်နှောင်ထားသော သံကြိုးများကို ဖယ်စီပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲများနှင့် ယုဒလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်ရို့ကို စုရုံးစီခြင်းငှာ အမိန့်ပီးလေ၏။ ထို့နောက် ပေါလုကို ခေါ်၍ သူရို့အရှိ့၌ ရပ်စီ၏။