Ⅰ യദി യൂയം ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധമ് ഉത്ഥാപിതാ അഭവത തർഹി യസ്മിൻ സ്ഥാനേ ഖ്രീഷ്ട ഈശ്വരസ്യ ദക്ഷിണപാർശ്വേ ഉപവിഷ്ട ആസ്തേ തസ്യോർദ്ധ്വസ്ഥാനസ്യ വിഷയാൻ ചേഷ്ടധ്വം|

Ⅱ പാർഥിവവിഷയേഷു ന യതമാനാ ഊർദ്ധ്വസ്ഥവിഷയേഷു യതധ്വം|

Ⅲ യതോ യൂയം മൃതവന്തോ യുഷ്മാകം ജീവിതഞ്ച ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധമ് ഈശ്വരേ ഗുപ്തമ് അസ്തി|

Ⅳ അസ്മാകം ജീവനസ്വരൂപഃ ഖ്രീഷ്ടോ യദാ പ്രകാശിഷ്യതേ തദാ തേന സാർദ്ധം യൂയമപി വിഭവേന പ്രകാശിഷ്യധ്വേ|

Ⅴ അതോ വേശ്യാഗമനമ് അശുചിക്രിയാ രാഗഃ കുത്സിതാഭിലാഷോ ദേവപൂജാതുല്യോ ലോഭശ്ചൈതാനി ർപാिഥവപുരുഷസ്യാങ്ഗാനി യുഷ്മാഭി ർനിഹന്യന്താം|

Ⅵ യത ഏതേഭ്യഃ കർമ്മഭ്യ ആജ്ഞാലങ്ഘിനോ ലോകാൻ പ്രതീശ്വരസ്യ ക്രോധോ വർത്തതേ|

Ⅶ പൂർവ്വം യദാ യൂയം താന്യുപാജീവത തദാ യൂയമപി താന്യേവാചരത;

Ⅷ കിന്ത്വിദാനീം ക്രോധോ രോഷോ ജിഹിംസിഷാ ദുർമുഖതാ വദനനിർഗതകദാലപശ്ചൈതാനി സർവ്വാണി ദൂരീകുരുധ്വം|

Ⅸ യൂയം പരസ്പരം മൃഷാകഥാം ന വദത യതോ യൂയം സ്വകർമ്മസഹിതം പുരാതനപുരുഷം ത്യക്തവന്തഃ

Ⅹ സ്വസ്രഷ്ടുഃ പ്രതിമൂർത്യാ തത്ത്വജ്ഞാനായ നൂതനീകൃതം നവീനപുരുഷം പരിഹിതവന്തശ്ച|

Ⅺ തേന ച യിഹൂദിഭിന്നജാതീയയോശ്ഛിന്നത്വഗച്ഛിന്നത്വചോ ർമ്ലേച്ഛസ്കുഥീയയോ ർദാസമുക്തയോശ്ച കോഽപി വിശേഷോ നാസ്തി കിന്തു സർവ്വേഷു സർവ്വഃ ഖ്രീഷ്ട ഏവാസ്തേ|

Ⅻ അതഏവ യൂയമ് ഈശ്വരസ്യ മനോഭിലഷിതാഃ പവിത്രാഃ പ്രിയാശ്ച ലോകാ ഇവ സ്നേഹയുക്താമ് അനുകമ്പാം ഹിതൈഷിതാം നമ്രതാം തിതിക്ഷാം സഹിഷ്ണുതാഞ്ച പരിധദ്ധ്വം|

ⅩⅢ യൂയമ് ഏകൈകസ്യാചരണം സഹധ്വം യേന ച യസ്യ കിമപ്യപരാധ്യതേ തസ്യ തം ദോഷം സ ക്ഷമതാം, ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മാകം ദോഷാൻ യദ്വദ് ക്ഷമിതവാൻ യൂയമപി തദ്വത് കുരുധ്വം|

ⅩⅣ വിശേഷതഃ സിദ്ധിജനകേന പ്രേമബന്ധനേന ബദ്ധാ ഭവത|

ⅩⅤ യസ്യാഃ പ്രാപ്തയേ യൂയമ് ഏകസ്മിൻ ശരീരേ സമാഹൂതാ അഭവത സേശ്വരീയാ ശാന്തി ര്യുഷ്മാകം മനാംസ്യധിതിഷ്ഠതു യൂയഞ്ച കൃതജ്ഞാ ഭവത|

ⅩⅥ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വാക്യം സർവ്വവിധജ്ഞാനായ സമ്പൂർണരൂപേണ യുഷ്മദന്തരേ നിവമതു, യൂയഞ്ച ഗീതൈ ർഗാനൈഃ പാരമാർഥികസങ്കീർത്തനൈശ്ച പരസ്പരമ് ആദിശത പ്രബോധയത ച, അനുഗൃഹീതത്വാത് പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ സ്വമനോഭി ർഗായത ച|

ⅩⅦ വാചാ കർമ്മണാ വാ യദ് യത് കുരുത തത് സർവ്വം പ്രഭോ ര്യീശോ ർനാമ്നാ കുരുത തേന പിതരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദത ച|

ⅩⅧ ഹേ യോഷിതഃ, യൂയം സ്വാമിനാം വശ്യാ ഭവത യതസ്തദേവ പ്രഭവേ രോചതേ|

ⅩⅨ ഹേ സ്വാമിനഃ, യൂയം ഭാര്യ്യാസു പ്രീയധ്വം താഃ പ്രതി പരുഷാലാപം മാ കുരുധ്വം|

ⅩⅩ ഹേ ബാലാഃ, യൂയം സർവ്വവിഷയേ പിത്രോരാജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത യതസ്തദേവ പ്രഭോഃ സന്തോഷജനകം|

ⅩⅪ ഹേ പിതരഃ, യുഷ്മാകം സന്താനാ യത് കാതരാ ന ഭവേയുസ്തദർഥം താൻ പ്രതി മാ രോഷയത|

ⅩⅫ ഹേ ദാസാഃ, യൂയം സർവ്വവിഷയ ഐഹികപ്രഭൂനാമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത ദൃഷ്ടിഗോചരീയസേവയാ മാനവേഭ്യോ രോചിതും മാ യതധ്വം കിന്തു സരലാന്തഃകരണൈഃ പ്രഭോ ർഭാीത്യാ കാര്യ്യം കുരുധ്വം|

ⅩⅩⅢ യച്ച കുരുധ്വേ തത് മാനുഷമനുദ്ദിശ്യ പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ പ്രഫുല്ലമനസാ കുരുധ്വം,

ⅩⅩⅣ യതോ വയം പ്രഭുതഃ സ്വർഗാധികാരരൂപം ഫലം ലപ്സ്യാമഹ ഇതി യൂയം ജാനീഥ യസ്മാദ് യൂയം പ്രഭോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസാ ഭവഥ|

ⅩⅩⅤ കിന്തു യഃ കശ്ചിദ് അനുചിതം കർമ്മ കരോതി സ തസ്യാനുചിതകർമ്മണഃ ഫലം ലപ്സ്യതേ തത്ര കോഽപി പക്ഷപാതോ ന ഭവിഷ്യതി|