Ⅰ അനന്തരം യീശുരേകദാ ഗിനേഷരഥ്ദസ്യ തീര ഉത്തിഷ്ഠതി, തദാ ലോകാ ഈശ്വരീയകഥാം ശ്രോതും തദുപരി പ്രപതിതാഃ|

Ⅱ തദാനീം സ ഹ്ദസ്യ തീരസമീപേ നൗദ്വയം ദദർശ കിഞ്ച മത്സ്യോപജീവിനോ നാവം വിഹായ ജാലം പ്രക്ഷാലയന്തി|

Ⅲ തതസ്തയോർദ്വയോ ർമധ്യേ ശിമോനോ നാവമാരുഹ്യ തീരാത് കിഞ്ചിദ്ദൂരം യാതും തസ്മിൻ വിനയം കൃത്വാ നൗകായാമുപവിശ്യ ലോകാൻ പ്രോപദിഷ്ടവാൻ|

Ⅳ പശ്ചാത് തം പ്രസ്താവം സമാപ്യ സ ശിമോനം വ്യാജഹാര, ഗഭീരം ജലം ഗത്വാ മത്സ്യാൻ ധർത്തും ജാലം നിക്ഷിപ|

Ⅴ തതഃ ശിമോന ബഭാഷേ, ഹേ ഗുരോ യദ്യപി വയം കൃത്സ്നാം യാമിനീം പരിശ്രമ്യ മത്സ്യൈകമപി ന പ്രാപ്താസ്തഥാപി ഭവതോ നിദേശതോ ജാലം ക്ഷിപാമഃ|

Ⅵ അഥ ജാലേ ക്ഷിപ്തേ ബഹുമത്സ്യപതനാദ് ആനായഃ പ്രച്ഛിന്നഃ|

Ⅶ തസ്മാദ് ഉപകർത്തുമ് അന്യനൗസ്ഥാൻ സങ്ഗിന ആയാതുമ് ഇങ്ഗിതേന സമാഹ്വയൻ തതസ്ത ആഗത്യ മത്സ്യൈ ർനൗദ്വയം പ്രപൂരയാമാസു ര്യൈ ർനൗദ്വയം പ്രമഗ്നമ്|

Ⅷ തദാ ശിമോൻപിതരസ്തദ് വിലോക്യ യീശോശ്ചരണയോഃ പതിത്വാ, ഹേ പ്രഭോഹം പാപീ നരോ മമ നികടാദ് ഭവാൻ യാതു, ഇതി കഥിതവാൻ|

Ⅸ യതോ ജാലേ പതിതാനാം മത്സ്യാനാം യൂഥാത് ശിമോൻ തത്സങ്ഗിനശ്ച ചമത്കൃതവന്തഃ; ശിമോനഃ സഹകാരിണൗ സിവദേഃ പുത്രൗ യാകൂബ് യോഹൻ ചേമൗ താദൃശൗ ബഭൂവതുഃ|

Ⅹ തദാ യീശുഃ ശിമോനം ജഗാദ മാ ഭൈഷീരദ്യാരഭ്യ ത്വം മനുഷ്യധരോ ഭവിഷ്യസി|

Ⅺ അനന്തരം സർവ്വാസു നൗസു തീരമ് ആനീതാസു തേ സർവ്വാൻ പരിത്യജ്യ തസ്യ പശ്ചാദ്ഗാമിനോ ബഭൂവുഃ|

Ⅻ തതഃ പരം യീശൗ കസ്മിംശ്ചിത് പുരേ തിഷ്ഠതി ജന ഏകഃ സർവ്വാങ്ഗകുഷ്ഠസ്തം വിലോക്യ തസ്യ സമീപേ ന്യുബ്ജഃ പതിത്വാ സവിനയം വക്തുമാരേഭേ, ഹേ പ്രഭോ യദി ഭവാനിച്ഛതി തർഹി മാം പരിഷ്കർത്തും ശക്നോതി|

ⅩⅢ തദാനീം സ പാണിം പ്രസാര്യ്യ തദങ്ഗം സ്പൃശൻ ബഭാഷേ ത്വം പരിഷ്ക്രിയസ്വേതി മമേച്ഛാസ്തി തതസ്തത്ക്ഷണം സ കുഷ്ഠാത് മുക്തഃ|

ⅩⅣ പശ്ചാത് സ തമാജ്ഞാപയാമാസ കഥാമിമാം കസ്മൈചിദ് അകഥയിത്വാ യാജകസ്യ സമീപഞ്ച ഗത്വാ സ്വം ദർശയ, ലോകേഭ്യോ നിജപരിഷ്കൃതത്വസ്യ പ്രമാണദാനായ മൂസാജ്ഞാനുസാരേണ ദ്രവ്യമുത്മൃജസ്വ ച|

ⅩⅤ തഥാപി യീശോഃ സുഖ്യാതി ർബഹു വ്യാപ്തുമാരേഭേ കിഞ്ച തസ്യ കഥാം ശ്രോതും സ്വീയരോഗേഭ്യോ മോക്തുഞ്ച ലോകാ ആജഗ്മുഃ|

ⅩⅥ അഥ സ പ്രാന്തരം ഗത്വാ പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ|

ⅩⅦ അപരഞ്ച ഏകദാ യീശുരുപദിശതി, ഏതർഹി ഗാലീല്യിഹൂദാപ്രദേശയോഃ സർവ്വനഗരേഭ്യോ യിരൂശാലമശ്ച കിയന്തഃ ഫിരൂശിലോകാ വ്യവസ്ഥാപകാശ്ച സമാഗത്യ തദന്തികേ സമുപവിവിശുഃ, തസ്മിൻ കാലേ ലോകാനാമാരോഗ്യകാരണാത് പ്രഭോഃ പ്രഭാവഃ പ്രചകാശേ|

ⅩⅧ പശ്ചാത് കിയന്തോ ലോകാ ഏകം പക്ഷാഘാതിനം ഖട്വായാം നിധായ യീശോഃ സമീപമാനേതും സമ്മുഖേ സ്ഥാപയിതുഞ്ച വ്യാപ്രിയന്ത|

ⅩⅨ കിന്തു ബഹുജനനിവഹസമ്വാധാത് ന ശക്നുവന്തോ ഗൃഹോപരി ഗത്വാ ഗൃഹപൃഷ്ഠം ഖനിത്വാ തം പക്ഷാഘാതിനം സഖട്വം ഗൃഹമധ്യേ യീശോഃ സമ്മുഖേ ഽവരോഹയാമാസുഃ|

ⅩⅩ തദാ യീശുസ്തേഷാമ് ഈദൃശം വിശ്വാസം വിലോക്യ തം പക്ഷാഘാതിനം വ്യാജഹാര, ഹേ മാനവ തവ പാപമക്ഷമ്യത|

ⅩⅪ തസ്മാദ് അധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച ചിത്തൈരിത്ഥം പ്രചിന്തിതവന്തഃ, ഏഷ ജന ഈശ്വരം നിന്ദതി കോയം? കേവലമീശ്വരം വിനാ പാപം ക്ഷന്തും കഃ ശക്നോതി?

ⅩⅫ തദാ യീശുസ്തേഷാമ് ഇത്ഥം ചിന്തനം വിദിത്വാ തേഭ്യോകഥയദ് യൂയം മനോഭിഃ കുതോ വിതർകയഥ?

ⅩⅩⅢ തവ പാപക്ഷമാ ജാതാ യദ്വാ ത്വമുത്ഥായ വ്രജ ഏതയോ ർമധ്യേ കാ കഥാ സുകഥ്യാ?

ⅩⅩⅣ കിന്തു പൃഥിവ്യാം പാപം ക്ഷന്തും മാനവസുതസ്യ സാമർഥ്യമസ്തീതി യഥാ യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ തദർഥം (സ തം പക്ഷാഘാതിനം ജഗാദ) ഉത്തിഷ്ഠ സ്വശയ്യാം ഗൃഹീത്വാ ഗൃഹം യാഹീതി ത്വാമാദിശാമി|

ⅩⅩⅤ തസ്മാത് സ തത്ക്ഷണമ് ഉത്ഥായ സർവ്വേഷാം സാക്ഷാത് നിജശയനീയം ഗൃഹീത്വാ ഈശ്വരം ധന്യം വദൻ നിജനിവേശനം യയൗ|

ⅩⅩⅥ തസ്മാത് സർവ്വേ വിസ്മയ പ്രാപ്താ മനഃസു ഭീതാശ്ച വയമദ്യാസമ്ഭവകാര്യ്യാണ്യദർശാമ ഇത്യുക്ത്വാ പരമേശ്വരം ധന്യം പ്രോദിതാഃ|

ⅩⅩⅦ തതഃ പരം ബഹിർഗച്ഛൻ കരസഞ്ചയസ്ഥാനേ ലേവിനാമാനം കരസഞ്ചായകം ദൃഷ്ട്വാ യീശുസ്തമഭിദധേ മമ പശ്ചാദേഹി|

ⅩⅩⅧ തസ്മാത് സ തത്ക്ഷണാത് സർവ്വം പരിത്യജ്യ തസ്യ പശ്ചാദിയായ|

ⅩⅩⅨ അനന്തരം ലേവി ർനിജഗൃഹേ തദർഥം മഹാഭോജ്യം ചകാര, തദാ തൈഃ സഹാനേകേ കരസഞ്ചായിനസ്തദന്യലോകാശ്ച ഭോക്തുമുപവിവിശുഃ|

ⅩⅩⅩ തസ്മാത് കാരണാത് ചണ്ഡാലാനാം പാപിലോകാനാഞ്ച സങ്ഗേ യൂയം കുതോ ഭംഗ്ധ്വേ പിവഥ ചേതി കഥാം കഥയിത്വാ ഫിരൂശിനോഽധ്യാപകാശ്ച തസ്യ ശിഷ്യൈഃ സഹ വാഗ്യുദ്ധം കർത്തുമാരേഭിരേ|

ⅩⅩⅪ തസ്മാദ് യീശുസ്താൻ പ്രത്യവോചദ് അരോഗലോകാനാം ചികിത്സകേന പ്രയോജനം നാസ്തി കിന്തു സരോഗാണാമേവ|

ⅩⅩⅫ അഹം ധാർമ്മികാൻ ആഹ്വാതും നാഗതോസ്മി കിന്തു മനഃ പരാവർത്തയിതും പാപിന ഏവ|

ⅩⅩⅩⅢ തതസ്തേ പ്രോചുഃ, യോഹനഃ ഫിരൂശിനാഞ്ച ശിഷ്യാ വാരംവാരമ് ഉപവസന്തി പ്രാർഥയന്തേ ച കിന്തു തവ ശിഷ്യാഃ കുതോ ഭുഞ്ജതേ പിവന്തി ച?

ⅩⅩⅩⅣ തദാ സ താനാചഖ്യൗ വരേ സങ്ഗേ തിഷ്ഠതി വരസ്യ സഖിഗണം കിമുപവാസയിതും ശക്നുഥ?

ⅩⅩⅩⅤ കിന്തു യദാ തേഷാം നികടാദ് വരോ നേഷ്യതേ തദാ തേ സമുപവത്സ്യന്തി|

ⅩⅩⅩⅥ സോപരമപി ദൃഷ്ടാന്തം കഥയാമ്ബഭൂവ പുരാതനവസ്ത്രേ കോപി നുതനവസ്ത്രം ന സീവ്യതി യതസ്തേന സേവനേന ജീർണവസ്ത്രം ഛിദ്യതേ, നൂതനപുരാതനവസ്ത്രയോ ർമേലഞ്ച ന ഭവതി|

ⅩⅩⅩⅦ പുരാതന്യാം കുത്വാം കോപി നുതനം ദ്രാക്ഷാരസം ന നിദധാതി, യതോ നവീനദ്രാക്ഷാരസസ്യ തേജസാ പുരാതനീ കുതൂ ർവിദീര്യ്യതേ തതോ ദ്രാക്ഷാരസഃ പതതി കുതൂശ്ച നശ്യതി|

ⅩⅩⅩⅧ തതോ ഹേതോ ർനൂതന്യാം കുത്വാം നവീനദ്രാക്ഷാരസഃ നിധാതവ്യസ്തേനോഭയസ്യ രക്ഷാ ഭവതി|

ⅩⅩⅩⅨ അപരഞ്ച പുരാതനം ദ്രാക്ഷാരസം പീത്വാ കോപി നൂതനം ന വാഞ്ഛതി, യതഃ സ വക്തി നൂതനാത് പുരാതനമ് പ്രശസ്തമ്|