137
Məzmur 137
Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq,
Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,
Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.
Bizi əsir edənlər
Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər,
Bizə zülm verənlər
Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər,
«Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.
 
Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?
Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam,
Qoy sağ əlim qurusun.
Ey Yerusəlim,
Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan,
Qoy dilim damağıma yapışsın.
 
Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal,
Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar,
Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»
 
* Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan.
Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!
Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!
* 137:8 Vəhy 18:6