6
پنچ هزار مردما وراک دئیگ
(مَتّا 14:13–21؛ مَرکاس 6:32–44؛ لوکا 9:10–17)
1 رَندا، ایسّا جَلیلئے مَزَن‌گوَرمئے آ دستا شت، که تِبِریَهئے گوَرم هم گوَشگَ بیت.
2 مردمانی مزنێن رُمبے آییئے رَندا گۆن کپت، چیا که آیان چه ایسّایا نادْراهانی دْرهبکشیئے اَجَبَّتێن نشانی دیستگ‌اتنت.
3 گڑا ایسّا کۆهێئے سرا شت و گۆن وتی مریدان همۆدا نِشت.
4 یَهودیانی سَرگوَزئے ایید نزّیک اَت.
5 وهدے ایسّایا وتی چپّ و چاگرد چارت، دیستی که مردمانی مُچّیے دێم په آییا پێداک اِنت. گۆن پیلیپُسا گوَشتی: «نان چه کجا بزورێن که اے مردم وراک بوَرنت؟»
6 ایسّایا اے هبر په آییئے اِمتهان و چَکّاسگا گوَشت، وت زانتی چے بکنت.
7 پیلیپُسا گوَشت: «دوسَد دینارئے نان هم بسَّ نبیت، تُرے هرکَس کَمُّک هم بوارت.»
8 چه آییئے مریدان یکّێا که نامی اَنْدْریاس اَت و شَمون پِتْرُسئے برات اَت، گوَشت:
9 «یک بچکے همِدا اِنت که پنچ جئوێن نگن و دو ماهیگی گۆن، بله په رُمبے مردما چے بنت؟»
10 ایسّایا گوَشت: «مردمان بنندارێنێت.» اۆدا بازێن کاه و سبزگے رُستگ‌اَت، مردم نِشتنت. چه آیان کمّ و گێش پنچ هزار مردێن اتنت.
11 ایسّایا نگن زرتنت، هُدائے شُگری گپت و نِشتگێن مردمانی سرا بهری کرتنت. ماهیگ هم اَنچش، هرکَسا همینچک که لۆٹت داتی.
12 وهدے سجّهێن سێر بوتنت، گۆن مریدان گوَشتی: «نانی ٹُکّران و منتگێن ماهیگان مُچّ و یکجاه کنێت که زئوال مبنت.»
13 گڑا نانِش مُچّ و یکجاه کرتنت، که چه آ پنچێن جئوێن نگنانی ٹُکّران، دوازده سَپْت پُرّ بوت.
14 مردمان که ایسّائے اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی دیست، گوَشتِش: «په دل اے هما واده داتگێن نبی اِنت که باید اِنت یک رۆچے جهانا بیئیت.»
15 بله وهدے ایسّایا زانت مردمَ لۆٹنت په زۆر آییا ببرنت و بادشاه بکننت، گڑا چه مردمان دور بوت و تهنا کۆها شت.
ایسّا آپئے سَربُرا گامَ جنت
(مَتّا 14:22–33؛ مَرکاس 6:45–51)
16 رۆچئے اێرنندا، مرید دێم په گوَرما شتنت.
17 بۆجیگا نِشتنت و گوَرمئے آ دستا، دێم په کَپَرناهوما راه گپتنت. تهار بوتگ‌اَت و ایسّا اَنگت آیانی کِرّا نئیاتکگ‌اَت.
18 ترندێن گواتے هم کَشّگا اَت و چئول و مئوج چست بوتنت.
19 وهدے کِساس پنچ تان شَش کیلومیتر دێما شتنت، دیستِش که ایسّا آپئے سرا گام جنان، دێم په بۆجیگا پێداک اِنت. آیان تُرست.
20 بله ایسّایا گوَشت: «متُرسێت، اے من آن.»
21 لۆٹتِش آییا بۆجیگا بیارنت و اَنچش که آ سوار بوت بۆجیگ مِنزلا رَست.
22 اے دگه رۆچا، هما مردم که گوَرمئے آ دێما منتگ‌اتنت، زانتِش چه هما بۆجیگا اَبێد که مرید سوار بوتگ‌اتنت، دگه بۆجیگے اۆدا نێست‌اَت. ایسّا آییئے تها نه‌اَت و مرید بے آییا شتگ‌اتنت.
23 رندا، دگه لهتێن بۆجیگ چه تِبِریَها، هما جاگها آتک و رَست که اۆدا هُداوندێن ایسّایا هُدائے شُگر گپتگ‌اَت و مردمان نان وارتگ‌اَت.
24 وهدے مردمان دیست که نه ایسّا اۆدا اِنت و نه آییئے مرید، ایسّائے شۆهازا، بۆجیگان سوار بوتنت و دێم په کَپَرناهوما شتنت.
نمیرانێن نان
25 وهدے ایسّااِش گوَرمئے آ دستا دیست، گوَشتِش: «استاد! تئو کدی اِدا آتکگئے؟»
26 ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: «باور کنێت، شما په اِشیا منی رَندا نکپتگێت که مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی دیستگ‌اَنت، پمێشکا آتکگێت که نانۆ وارت و سێرلاپ بوتێت.
27 بله په اے زئوال بئیۆکێن وراکا جُهد مکنێت، په هما دایمی وراکا جُهد بکنێت که نمیرانێن زِندَ بَکشیت، هما وراکا که انسانئے چُکّ شمارا دنت. چیا که هُداێن پتا آییئے سرا وتی مَنّگئے مُهر جتگ.»
28 گڑا جُستِش کرت: «مئے کار و زِمّهواری چی اِنت؟ هما کاران که هُدا چه ما لۆٹیت، آیان چۆن پوره و سَرجم بکنێن؟»
29 ایسّایا پَسّئو دات: «آ کارا که هُدا چه شما لۆٹیت، اِش اِنت: هما کَسئے سرا ایمان بیارێت که هُدایا راه داتگ.»
30 آیان گوَشت: «چۆنێن اَجَبَّتێن نشانی پێشَ دارئے که بگندێن و تئیی سرا ایمان بیارێن؟ چے کنئے؟
31 مئے پت و پیرُکان گیابانا مَنّ وارت، اَنچش که پاکێن کتابَ گوَشیت: ‹آییا چه آسمانا، نان رئوان دات که بوَرنت›.»
32 گڑا ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «باور کنێت، آ نان چه آسمانا اێر آتکگ‌اَت موسّایا شمارا نداتگ‌اَت، اے منی پت اِنت، که چه آسمانا اَسلیگێن نانا شمارا بَکشیت.
33 چیا که هُدائے نان هما اِنت که چه آسمانا اێر آتکگ و جهانا زِندمانَ دنت.»
34 نون گۆن آییا گوَشتِش: «او واجه! اے نانا هروهد مارا بدئے.»
35 ایسّایا گوَشت: «هستی و زِندئے نان، من آن. هرکَس منی کِرّا کئیت هچبر شدیگَ نبیت. هرکَس منی سرا باور بکنت هچبر تُنّیگَ نبیت.
36 بله هما ڈئولا که گوَشتُن، شما منا دیستگ و اَنگت ایمانَ نئیارێت.
37 آ سجّهێنان که پت منا بَکشیت دێم په منَ کاینت، هرکَس که منی کِرّا کئیت، من آییا چه وت دورَ نکنان.
38 من چه آسمانا وتی واهگانی سَرجم کنگا اێر نئیاتکگان، آتکگان تان وتی رَه دئیۆکئے واهگان سَرجم بکنان.
39 منی رَه دئیۆکئے واهگ اِش اِنت، هما که منا داتگ‌اَنتی، یکّے هم چه منی دستا مرئوت و آهِرزمانا آیان پدا زندگ بکنان.
40 چیا که منی پتئے واهگ همِش اِنت، هرکَس که چُکّا گندیت و آییئے سرا ایمانَ کاریت، نمیرانێن زِندئے واهند ببیت و من آهِرزمانا آییا زندگَ کنان.»
41 گڑا یَهودی په گِلگ و نُرُنڈگ در آتکنت، چیا که آییا گوَشتگ‌اَت: «من هما نان آن که چه آسمانا اێر آتکگ.»
42 آیان گوَشت: «اے مرد، همے ایسُّپئے چُکّ ایسّا نه‌اِنت که ما آییئے پت و ماتا زانێن؟ گڑا چۆنَ گوَشیت که ‹من چه آسمانا اێر آتکگان›؟»
43 ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: «اینچک منُرُنڈێت و شکایت مکنێت.
44 کَسّ منی کِرّا آتکَ نکنت تان هما پت که منا راهی داتگ، آییا منی نێمگا مچِکّیت و مئیاریت. گڑا، من آییا آهِرزمانا زندگَ کنان.
45 نبیانی کتابان نبیسگ بوتگ: ‹سجّهێن چه هُدایا درس و سَبکَ گرنت.› هرکَس که پتئے هبران بِشکنت و چه آییا سَبک بگیپت، منی کِرّا کئیت.
46 چُش اِنت که کَسّا پت ندیستگ. تهنا هماییا پت دیستگ که چه هُدائے نێمگا آتکگ.
47 باور کنێت، آ که ایمانَ کاریت، نمیرانێن زِندئے واهندَ بیت.
48 هستی و زِندئے نان، من آن.
49 شمئے پت و پیرێنان گیابانا مَنّ وارت و مُرتنت.
50 بله من هما نانئے بارئوا هبر کنگا آن که چه آسمانا اێر آتکگ. اگن یکّے آییا بوارت، هچبرَ نمریت.
51 من هما زِند بَکشۆکێن نگن آن که چه آسمانا اێر آتکگ، هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت. اے نانا که منَ دئیان، منی جندئے جسم و جان اِنت که آییا په جهانئے مردمانی زِندا نَدرَ کنان.»
52 نون، یَهودیان په جێڑه و دَپجاک وت‌مان‌وتا گوَشت: «اے مرد چۆن وتی جسم و جانا دنت، که مایی بوَرێن؟»
53 ایسّایا گوَشت: «شمارا راستێنَ گوَشان، اگن انسانئے چُکّئے جسم و جانا، بزان منی جسم و جانا مئوَرێت و منی هۆنا منۆشێت، شما په نمیرانێن زِندا نرسێت.
54 هرکَس منی جسم و جانا بوارت و منی هۆنا بنۆشێت، نمیرانێن زِندئے واهندَ بیت و آهِرزمانا من آییا زندگَ کنان.
55 چیا که منی جسم و جان، اَسلیگێن وراک و منی هۆن، اَسلیگێن زِنداپ اِنت.
56 هرکَس منی جسم و جانا بوارت و منی هۆنا بنۆشێت، آ منی اَرواه و جَبینا مانیت و من آییئیگا.
57 همے پئیما که نمیرانێن پتا منا رئوان دات و من چه آییئے نێمگا زندگ آن، هرکَس منی جسم و جانا بوارت، چه منی نێمگا زندگَ مانیت.
58 اے نان که چه آسمانا اێر آتکگ، آ نان نه‌اِنت که شمئے پت و پیرێنان وارت و مُرتنت، چیا که هرکَس اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت.»
59 ایسّایا اے چیزّ هما وهدا درس و سَبک داتنت، که کَپَرناهومئے کَنیسَها اَت.
پِتْرُسئے مَنّگ و گواهی
60 بازێن مریدێا اے هبرانی اِشکنگا رند، گوَشت: «اے سَبک سکّ گْران اَنت، کئے اِشان مَنِّتَ کنت؟»
61 وهدے ایسّایا مارِت که آییئے مرید، چه اے هبرا نالنت و شکایتَ کننت، گوَشتی: «شمارا اے هبرَ تئورێنیت؟
62 اگن انسانئے چُکّا بگندێت که په وتی ائولی جاگها بُرزادَ رئوت، گڑا چے کنێت؟
63 اے روه اِنت که زِندمانَ دنت، جسما سوتّ و پایدگے نێست. اے هبر که من گۆن شما گوَشتنت، روه و زِند اَنت.
64 بله چه شما لهتێنا باور نێست.» چیا که ایسّایا آ مردم که باورِش نێست‌اَت چه بێها پَجّاهَ آورتنت و زانتی کئے اِنت هما که رَندا آییا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت.
65 گڑا گوَشتی: «پمێشکا من گوَشت که کَسّ منی کِرّا آتکَ نکنت، تان وهدے که منی پت ایمانئے سئوگاتا آییا مبَکشیت.»
66 رَندا، بازێن مریدێا ایسّا یله دات و آییئے همراهی نکرت.
67 گڑا ایسّایا چه وتی دوازدهێن مریدان جُست کرت: «بارێن، شما هم منا یلهَ کنێت؟»
68 شَمون پِتْرُسا پَسّئو دات: «او هُداوند! کئیی کِرّا برئوێن؟ نمیرانێن زِندئے گال و هبر تئیی کِرّا اَنت و
69 مارا باور اِنت و زانێن که تئو هُدائے هما پاکێن ائے.»
70 ایسّایا گوَشت: «من، شما دوازدهێن گچێن نکرتنت؟ اَنچش هم زانان که چه شما یکّے، اِبلیسے.»
71 آییئے مکسد شَمونئے چُکّ، یَهودا اِسْکَریوتی اَت. چیا که آ چه دوازدهێن مریدان یکّے اَت و ایسّایی دْرۆهگی و دژمنانی دستا دئیگی اَت.