15
گارێن مێش
(مَتّا 18:12–14)
1 نون سجّهێن سُنگی و مالیاتگیر و گُنهکارێن مردم، ایسّائے گوَرا آتکنت تان آییئے هبران بِشکننت.
2 بله پَریسی و شَریَتئے زانۆگر، نُرنڈان و ایراز گرانا گوَشگا اتنت: «اے مرد گۆن گُنهکاران نِند و نیادَ کنت و گۆن آیان هۆر ورگَ وارت.»
3 گڑا ایسّایا په آیان اے مِسال آورت و گوَشتی:
4 «چه شما اگن کَسێا سَد مێش ببیت و چه آیان یکّے گار ببیت، گڑا نئود و نُهێن مێشان چَراگاها یلهَ ندنت و هما گارێن مێشئے شۆهازا نرئوت تان آییا در بگێجیت؟
5 وهدے گارێن مێشا درَ گێجیت په گَلے وتی کۆپگا کنتی،
6 لۆگا رئوت، دۆست و همساهگانَ لۆٹیت و گوَشیت: ‹گۆن من گَل و شادهی کنێت که من وتی آ گارێن مێش در گێتکگ.›
7 من شمارا گوَشان، همے ڈئولا په یک پشۆمانێن گُنهکارێا آسمانا مزنێن جشنے گِرگَ بیت، بله په نئود و نُه پهرێزکارا که آیان پشۆمانی درکار نه‌اِنت چُشێن جشنے گِرگَ نبیت.
گارێن کَلدار
8 «یا که اگن جنێنێا ده کَلدار ببیت و چه آ دهێن کَلداران یکّے گار ببیت، گڑا په وتی گارێن کَلدارئے شۆهازا، چِراگ رۆکَ نکنت و لۆگا نرۆپیت؟ تان آییا در مگێجیت چه وتی شۆهازا دستَ کَشّیت؟
9 اَنچش که آ کَلدارا درَ گێجیت، دۆست و همساهگانَ لۆٹیت و گوَشیت: ‹گۆن من گَل و شادهی کنێت چیا که وتی گارێن کَلدارُن ودی کرتگ.›
10 همے پئیما من شمارا گوَشان، اگن یک گُنهکارے چه وتی گناهان پشۆمان ببیت و هُدائے راها بیئیت، هُدائے پرێشتگانی بارگاها جشن و شادهی گِرگَ بیت.»
گار و گُمراهێن بَچّ
11 ایسّایا گێش کنان کرت و گوَشتی: «یک مردێا دو مردێن‌چُکّ هست‌اَت.
12 کَسترێنا یک رۆچے گۆن پتا گوَشت: ‹او منی پت! چه تئیی مال و مِلکتا، هرچے که منی بهر و وَنڈا کپیت منا انّون بدئے.› گڑا پتا وتی سجّهێن مال و مَڈّی دوێن چُکّانی سرا بهر کرت.
13-14 «لهتێن رۆچا و رَند، کَسترێن چُکّا وتی سجّهێن بهر یکجاه کرت، زرت و دورێن مُلکێا شت و سجّهێن زَرّی په هئوَسناکی گار کرتنت. رَندا، آ مُلکا سکّ ڈُکّال کپت و آ دَستنگ و مُهتاج بوت.
15 هما مُلکا، یک مردمێئے کِرّا شت و په کارێئے گِرگا وتا لچّێنتی. گڑا، آییا وتی ڈگارانی سرا هوکّانی چارێنۆک کرت.
16 اۆدا همینچُک شدیگ بوت که دلیَ لۆٹت هما کۆنسگان بوارت و وتی لاپا سێر بکنت که هوکّانی وراک اتنت، بله کَسّا په ورگا هچّ ندات.
17 «وهدے هۆشی کرت و زانتی، گۆن وت گوَشتی: ‹منی پتئے بازێن نئوکر و کاردارا لاپئے سێرا وراکَ رسیت و من اِدا شُدا مَرک آن.
18 نون وتی پتئے کِرّا پِرَ ترّان و آییا گوَشان: او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و
19 نونَ نکرزان که تئیی چُکّ گوَشگ ببان. منا وتی هِزمتکارانی ڈئولا یک هِزمتکارے بکن.›
20 «گڑا پاد آتک و دێم په پتئے لۆگا رهادگ بوت. پتا که چه دورا دیست دلی په آییا سُتک و په اِشتاپی آییئے دێما تچان بوت و گوَرامبازی کرت و چُکّتی.
21 چُکّا گوَشت: ‹او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و نونَ نکرزان که تئیی چُکّ گوَشگ ببان.›
22 «بله پتا وتی هِزمتکار گوَشتنت: ‹اِشتاپ کنێت، په آییا گهترێن کَباها بیارێت و گوَرایی بدئیێت. چَلّه و مُندریکی دستا و کئوشی پادا بدئیێت.
23 آ پابُندی گوَسکا بیارێت و بکُشێت تانکه جشنے بکنێن و وشّێن وراکے بوَرێن.
24 چیا که منی اے چُکّ مُرتگ‌اَت بله نون پدا زندگ بوتگ، گار اَت و نون ودی بوتگ. اے ڈئولا آیان گَل و شادهی کرت.›
25 «بله مسترێن چُکّ ڈگارانی سرا اَت. وهدے لۆگئے نزّیکا رَست و ساز و زێملئے تئواری اِشکت،
26 چه هِزمتکاران یکّے لۆٹت و جُستی کرت: ‹اِدا چے بئیگا اِنت؟›
27 هِزمتکارا پَسّئو دات: ‹تئیی برات پدا لۆگا آتکگ و نون که آ په وشّی و سلامَتی رَستگ تئیی پتا جشنے گپتگ و آ پابُندی گوَسکی کُشتگ.›
28 گڑا، مسترێن برات سکّ زَهر گپت و نلۆٹتی لۆگا برئوت. بله پت ڈنّا آتک و آییئے وشّان کنگا مِنّتوار بوت.
29 «چُکّا پتئے مِنّتگیریئے پَسّئوا گوَشت: ‹وتی دلا بچار، من اینچک سالا تئیی کِرّا گُلامێئے ڈئولا کار کرتگ، هچبر چه تئیی هُکما در نبوتگان و تئو منا یک شِنِکے هم نداتگ که گۆن وتی دۆست و همبلان شادهی بکنان.
30 بله تئیی اے چُکّا تئیی مال گۆن وئیلانکێن جنێنان گار و گارت کرتگ و تئو په آییئے پِر تَرّگا پابُندی گوَسک کُشتگ.›
31 پتا گوَشت: ‹او منی چُکّ! تئو هروهد منی کِرّا ائے و هرچے که منا هست آ سجّهێن تئییگ اَنت،
32 بله انّون مارا پمێشکا جشن و شادهی کنگی اِنت که تئیی اے برات مُرتگ‌اَت و نون زندگ بوتگ، گار و بێگواه اَت و نون ودی بوتگ و آتکگ.›»