10
ایسّائے دوازدهێن هاسێن کاسِد
(مَرکاس 3:16–19؛ 6:8–11؛ لوکا 6:14–16؛ 9:3–5؛ 10:4–12)
1 رَندا ایسّایا وتی دوازدهێن هاسێن کاسِد لۆٹتنت و جِنّانی در کنگ و هر ڈئولێن نادْراه و نِزۆرێن مردمانی دْراه کنگئے واک و اِهتیاری داتنت.
2 آ دوازدهێن کاسِدانی نام اِش اَنت: پێسرا، شَمون که پِتْرُس هم گوَشگَ بیت و آییئے برات اَنْدْریاس، رندا زِبْدیئے چُکّ، آکوب و آییئے برات یوهَنّا،
3 پیلیپُس، بَرتولوما، توما و مالیاتگیرێن مَتّا، هَلْپیئے چُکّ آکوب، تَدّا،
4 سَرمچارێن شَمون و یَهودا اِسْکَریوتی، هما که رندا ایسّایی دْرۆهگی و دژمنانی دستا دئیگی اَت.
5 ایسّایا وتی اے دوازدهێن کاسِد رئوان دات، کَڈّن کرت و گوَشتنت: «درکئومانی گوَرا مرئوێت، آ شهران هم مرئوێت که اۆدا سامِری جهمنند اَنت،
6 بله بنی اِسراییلیانی کِرّا برئوێت که آ گارێن مێشانی ڈئولا اَنت.»
7 گوَشتی: «هر جاه که رئوێت، اے مستاگا سر بکنێت که آسمانی بادشاهی نزّیک اِنت.
8 نادْراهان دْراه، مُردگان زندگ، گَرّیان پاک و سَلّه بکنێت و چه مردمان جِنّان در بکنێت. شمارا مُپتا رَستگ، مُپتا هم بدئیێت.
9 وتی لانکبندانی تها سُهر و نُگره و رۆد مان مکنێت.
10 په وتی سات و سپرا تورگ و پێلک مزورێت و نه دو جامگ، نه چئوَٹ و سواس و نه اَسا و دَزلَٹّ، چیا که کار کنۆک وتی مُزّئے هکدار اِنت.
11 وهدے شهر یا مێتگێا رئوێت، گڑا اَنچێن مردمے شۆهاز بکنێت که شمئے مهمان کنگئے لاهک ببیت و تان رُکستَ نبێت هماییئے کِرّا بدارێت.
12 وهدے لۆگێا رئوێت، دْرود و دْرَهبات بگوَشێت و په آ لۆگا سُهل و اێمنی بلۆٹێت.
13 اگن آ لۆگَ کرزیت، گڑا شمئے اێمنیئے واهگ په آییا رسیت و اگن نکرزیت، شمئے اے واهگ پدا په شما پِرَ ترّیت.
14 اگن کَسے شمارا وشّ‌آتکَ نکنت یا شمئے هبران گۆشَ نداریت، آ لۆگ یا شهرا بِلّێت و یله کنگئے وهدا، وتی پادانی دَنز و هاکان همۆدا بچَنڈێت و بتکێنێت.
15 شمارا راستێنَ گوَشان، جُست و پُرسئے رۆچا، سُدوم و گُمورَهئے مردمانی سِزا چه آ شهرئے مردمانی سزا و اَزابا آسانتر و کمترَ بیت.»
آ که سکّیانَ سگّیت، رَکّیت
(مَرکاس 13:11–13؛ لوکا 21:12–17)
16 «گۆش دارێت! من شمارا رئوانَ کنان، بله شما اَنچشَ بێت که گُرکانی نیاما پَس. پمێشکا مارانی ڈئولا هُژّار و کپۆدرانی ڈئولا ساده ببێت.
17 چه مردمان هُژّار بێت، آ شمارا گراێننت و هَکدیوانانَ برنت، وتی کَنیسَهانی تها شمارا شلّاک و هئیزرانَ جننت.
18 په منیگی هاکم و بادشاهانی دێما پێش کنگَ بێت، گڑا شمارا شَرّێن مۆهے رَسیت که آیانی و درکئومانی دێما په من گواهی بدئیێت.
19 آ وهدان که شما اۆدا برگَ بێت، دلا پرێشان مبێت که ‹چے بگوَشێن› یا ‹چۆن پَسّئو بدئیێن،› چیا که هرچے اۆدا شمارا گوَشگیَ بیت، هما وهدا شمارا رسیت.
20 آ وهدا هبر کنۆک شما نبێت، شمئے آسمانی پتئے روه شمئے زبانا هبرَ کنت.
21 «برات وتی براتا دْرۆهیت و کۆشارێنیت و پت وتی چُکّا، چُکّ چه وتی پت و ماتا یاگیَ بنت و آیانَ کۆشارێننت.
22 سجّهێن مردم، په منی نامئے سئوَبا چه شما نَپرتَ کننت. بله هما که تان آهِرا سکّیانَ سگّیت، آ رَکّیت.
23 وهدے شمارا یک شهرێا آزارَ رسێننت گڑا بتچێت و دگه شهرێا برئوێت. شمارا راستێنَ گوَشان، تانکه شما اِسراییلئے سجّهێن شهران سر ببێت، من که انسانئے چُکّ آن، پێسرا کایان.
24 «نه شاگرد چه وتی استادا مسترَ بیت و نه گُلام چه وتی هُدابندا.
25 شاگردا همینچُک بَسّ اِنت که وتی استادئے پئیما ببیت و گُلام وتی هُدابُندئے پئیما. وهدے لۆگئے هُدابُندِش بِلزَبول گوَشتگ، گڑا لۆگئے اے دگه مردمان اَلّم بدترێن نام پِرَ بندنت.
راستی چێر دئیگَ نبیت
(لوکا 12:2–9)
26 «شما چه آ مردمان متُرسێت، چیا که هچ چُشێن چێرێن چیزّے نێست که زاهر و پَدّر مبیت و هچ چُشێن رازے نێست که آشکار و دێمدرا مبیت.
27 هما هبران که من گۆن شما شپئے تهاریا گوَشان، شما آ هبران رۆچئے رُژناییا بگوَشێت، هما هبر که هَلوتا شمئے گۆشان گوَشگَ بنت، آ هبران لۆگ و بانانی سرا بگوَشێت و جار جنێت.
28 چه آیان متُرسێت که جِسم و جانا کُشتَ کننت، بله ساه و اَرواها کُشتَ نکننت، چه هماییا بتُرسێت که جسم و جان و ساه و اَرواه، دوێنان تَهتَرونا دئور دات و بێران کرتَ کنت.
29 دو جِنجشک په یک پئیسها بها نبیت؟ بله اَنگت چه آیان یکّے هم بے شمئے آسمانی پتئے زانگا زمینا نکپیت.
30 هُدایا شمئے سرئے مودانی هساب هم گۆن اِنت.
31 پمێشکا متُرسێت، شمئے کَدر و اَرزش چه سجّهێن جِنجشکان گێشتر اِنت.
32 هرکَس مردمانی دێما منا بمَنّیت، من هم وتی آسمانی پتئے دێما آییا مَنّان،
33 بله هرکَس مردمانی دێما منا ممَنّیت، من هم وتی آسمانی پتئے دێما آییا نمَنّان.
هَکّ و ناهَکّئے گیشّێنگا آتکگان
(لوکا 12:51–53؛ 14:26–27؛ 17:33)
34 «گُمان مکنێت که من دنیایا تِپاکی و سُهلئے آرگا آتکگان، په سُهل و تِپاکیا نئیاتکگان، گۆن زَهمێا آتکگان.
35 چیا که من آتکگان تان پت و چُکّئے نیاما، مات و جنکئے نیاما، نِشار و وَسّیگئے نیاما ناتِپاکی بیاران،
36 بزان هرکَسئے دژمن آییئے وتی مردمَ بنت.
37 کَسێا که وتی پت و مات چه من دۆسترَ بنت، آ منا نکرزیت و کَسێا که وتی بچک و جنک چه من دۆسترَ بنت، آ هم منا نکرزیت.
38 کَسے که وتی سَلیبا بَڈّا مکنت و منی همراه مبیت، آ هم منا نکرزیت.
39 چیا که، اگن کَسے وتی ساهئے دارگئے جُهدا بکنت، آییا باهێنیت، بله کَسے که په منیگی وتی ساها باهێنیت، آییا رَکّێنیت.
40 «هرکَس شمارا وشّ‌آتک بگوَشیت و شرپ بدنت، منا شرپَ دنت و هما که منا شرپَ دنت، آ هماییا شرپَ دنت که منا راهی داتگ.
41 اگن کَسے پئیگمبرێا پمێشکا وشّ‌آتکَ کنت و شرپَ دنت که آ هُدائے راه داتگێن اِنت، آییا پئیگمبرێئے مُزَّ رسیت. همے ڈئولا، کَسے که پهرێزکار و راستێن مردمێا په آییئے پهرێزکاریا شرپ بدنت، آییا هم پهرێزکارێن مردمێئے مُزَّ رسیت.
42 اگن کَسے چه اے کسانُکێن مریدان یکّێا پمێشکا تاسے آپَ دنت که منی مرید اِنت، اَلّم بزانێت که آییا وتی مُزَّ رسیت.»