12
ایسّا شَبَّتئے واجه و واهند اِنت
(مَرکاس 2:23–28؛ لوکا 6:1–5)
1 یک رندے، شَبَّتئے رۆچا ایسّا چه گندمی کِشاران گوَزگا اَت. آییئے مرید شدیگ اتنت و کِشارئے هۆشگان سِندگ و ورگا لگّتنت.
2 پَریسیان که دیست گۆن ایسّایا گوَشتِش: «بچار! تئیی مرید اَنچێن کارَ کننت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نه‌اِنت.»
3 پَسّئوی دات: «زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت، داوودا چے کرت؟»
4 هُدائے پاکێن لۆگا شت، هُدائے ناما هئیراتی و پاکوَنڈێن نانی وارتنت که آیانی ورگ نه په آییا رئوا اَت و نه په آییئے همراهان، تهنا په دینی پێشوایان رئوا اَت.
5 شَریَتا اے هم نئوانتگۆ که مزنێن پرستشگاهئے تها، دینی پێشوا شَبَّتئے بێهُرمتیا کننت بله اَنگت بێمئیار زانگ و لێکَگَ بنت؟
6 من گۆن شما گوَشان که اِدا چه مزنێن پرستشگاها هم مسترێنے هست‌اِنت.
7 اگن شما اے هبرئے مانا بزانتێن که گوَشیت: من هئیرات و کُربانیگ کنگئے لۆٹۆک نه‌آن، مِهر و رهمتئے لۆٹۆک آن، گڑا شما آ مردم مئیاریگ نکرتگ‌اتنت که بێمئیار اَنت.
8 بزانێت من که انسانئے چُکّ آن، شَبَّتئے رۆچئے واهند آن.
مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی
(مَرکاس 3:1–6؛ لوکا 6:6–11)
9 چه اۆدا دێما رئوان، ایسّا آیانی کَنیسَها شت.
10 اۆدا مردے هست‌اَت که دستی هُشک و مُنڈ اَت. لهتێنا په بِڈّ و بُهتام جنَگئے نیمّۆنا چه ایسّایا جُست کرت: «شَبَّتئے رۆچا کَسێئے دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟»
11 گۆن آیان گوَشتی: «اگن چه شما کَسێا مێشے هست و شَبَّتئے رۆچا چاتێا بکپیت، هما دمانا مێشا چه چاتا درَ نکنت؟
12 انسانئے اَرزش چه مێشا باز گێشتر اِنت. پمێشکا شَبَّتئے رۆچا نێکی کنگ رئوا اِنت.»
13 نون گۆن آ مردا گوَشتی: «دستا شهار دئے.» آییا دست شهار دات و دومی دستئے ڈئولا وشّ و دْراه بوت.
14 بله پَریسی ڈنّا شتنت و په ایسّائے کۆشارێنگا شئور و سَلاهِش کرت.
هُدائے گچێن کرتگێن
15 وهدے ایسّایا آیانی دِلئے اے هبر زانت، چه اۆدا در کپت. بازێنے آییئے پدا رئوان بوت و آیانی نیاما هرکَس که نادْراه اَت، سجّهێنی دْراه کرتنت.
16 کَڈّنی کرتنت و گوَشتی: «گۆن کَسّا مگوَشێت من کئے آن.»
17 اے ڈئول پمێشکا بوت که اِشئیا نبیئے گوَشتگێن هبر سَرجم ببیت:
18 اے منی هِزمتکار اِنت که من گچێن کرتگ،
منا سکّ دۆست اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن،
من وتی روها اِشیئے سرا اێرَ گێجان،
درکئومانی نیاما اے هِزمتکار منی اِنساپ و دادرسیئے جارا پِرّێنیت.
19 نه جنْگ و مِڑَ کنت و نه جاک و کوکّار و
نه کَسے دَمْک و بازاران آییئے تئوارا اِشکنت،
20 نه که نِزۆر و نَوَهکێن کَلَم و کاشا پرۆشیت و
نه مِرمِرانکێن چِراگا کُشیت،
تان هما وهدا که اِنساپ و دادرسیا سۆبێنو کامیاب بکنت.
21 په دنیائے کئومان آییئے نام مزنێن اُمێتے بیت.
ایسّا و بِلزَبول
(مَرکاس 3:20–30؛ لوکا 11:14–23؛ 12:10)
22 هما وهدا مردمان ایسّائے گوَرا یک جِنّی گنۆکے آورت. آ، کۆر و گُنگ اَت. ایسّایا دْراه کرت و آ گِندگ و هبر کنگا لگّت.
23 سجّهێن مردم په هئیرانی و بَه مانگی گوَشگا لگّتنت: «چُش بوتَ کنت که اے داوود بادشاهئے چُکّ و اۆبادگ اِنت؟!»
24 بله وهدے پَریسیان اے هبر اِشکت، گوَشتِش: «اے، گۆن جِنّانی سردار بِلزَبولئے سرۆکیا جِنّانَ کَشّیت.»
25 ایسّایا آیانی اے هئیال زانت و گۆن آیان گوَشتی: «هر مُلکێا که ناتِپاکی بکپیت، آ مُلک گار و زئوالَ بیت و هر شهرے یا لۆگے بهر و بانگ ببیت، برجاهَ نمانیت.
26 اگن شئیتان وت شئیتانا در بکنت، بزان گۆن وتی جِندا جنْگ اِنت. گڑا آییئے بادشاهی چۆن برجاهَ مانیت؟
27 اگن من گۆن بِلزَبولئے سرۆکیا جِنّان درَ کنان، گڑا شمئے جندئے چُکّ و مرید گۆن کئیی زۆر و واکا جِنّان درَ کننت؟ اے پئیما، شمئے مرید وت شمارا مئیاریگَ کننت.
28 بله اگن من گۆن هُدائے روها جِنّان درَ کنان، بزانێت که هُدائے بادشاهی شمئے نیاما رَستگ.
29 یا چۆن بوتَ کنت، کَسے زۆراورێن مردمێئے لۆگا بپُتریت و آییئے مال و مِلکتا پُل و پانچ بکنت، تان پێسرا آ زۆراورێن مردا مگیپت و مبندیت؟ گڑا آییئے لۆگا پُل و پانچ کرتَ کنت.
30 کَسے که منی همراه و دۆزواه نه‌اِنت، آ منی بَدواه اِنت، کَسے که مُچّ و یکجاه کنگا گۆن من هۆر نه‌اِنت، آ، شِنگ و شانگ و تَک و پَرکَ کنت.
31 «پمێشکا شمارا گوَشان که هر گناه و کُپر، بَکشگ و پهِلّ کنگَ بیت، بله هُدائے پاکێن روهئے بارئوا سِلّێن هبر و کُپر، پهِلّ کنگَ نبیت.
32 هرکَس انسانئے چُکّئے بارئوا سِلّێن هبرے بکنت بَکشگَ بیت، بله آ که پاکێن روهئے بارئوا سِلّێن هبرے بگوَشیت، نه اے دنیایا پهِلّ کنگَ بیت و نه آیۆکێن دنیایا.
درچک و بَر
(مَتّا 7:17–18؛ لوکا 6:43–45)
33 «اگن شَرّێن بَر و نیبگَ لۆٹێت، باید اِنت درچک شَرّێنے ببیت، بدێن درچک بدێن بَر و نیبگَ دنت، هر درچک چه آییئے بَرا زانگَ بیت.
34 او سْیَه‌مارزادگان! شما که وت سِلّ و رَدکار اێت، چۆن شَرّێن هبر کرتَ کنێت؟ چیا که هرچے مردمئے دلا ببیت، هما چه آییئے دپا درَ کئیت.
35 شَرّێن مردم چه شَرّێن گنج و هَزانگا شَرّێن چیزّ درَ کنت و سِلّێن مردم چه سِلّێن هَزانگا، سِلّێن چیزّ.
36 شمارا گوَشان که جُست و پُرسئے رۆچا مردمان وتی هر مُپت و ناهودگێن هبرئے هساب دئیگی اِنت.
37 چیا که تئیی هبر اَنت که ترا بێمئیارَ کننت و تئیی هبر اَنت که ترا مئیاربارَ کننت.»
نشانیئے لۆٹگ
(مَرکاس 8:11–12؛ لوکا 11:29–32)
38 گڑا لهتێن پَریسی و شَریَتئے زانۆگرا گۆن آییا گوَشت: «او استاد! ما چه تئو نشانیے گِندگَ لۆٹێن.»
39 ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: «شِرّ و زِنهکارێن نَسل و پدرێچ، نشانیَ لۆٹیت، بله یونِس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچ نشانیے آیان دئیگَ نبیت.
40 اَنچش که یونِس تان سئے رۆچ و سئے شپا ٹوهێن ماهیگئے لاپا اَت، همے پئیما انسانئے چُکّ تان سئے رۆچ و سئے شپا زمینئے لاپا بیت.
41 جُست و پُرسئے رۆچا، نئینَوائے مردم گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کاینت و آیان مئیاریگَ کننت، چیا که آ یونِسئے ڈاه و هُژّارباشئے سرا چه وتی گناهان پشۆمان بوتنت. بله نون چه یونِسا مسترێنے اِدا اِنت.
42 جُست و پُرسئے رۆچا، سَبائے مَلکه گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کئیت و آیان مئیاریگَ کنت، چیا که سَبائے مَلکه چه دنیائے آ دستا آتک تان سُلئیمانئے هِکمتا بِشکنت. بله نون چه سُلئیمانا مسترێنے اِدا اِنت.
وئیرانێن کلات
(لوکا 11:24–26)
43 «وهدے جِنّے چه کَسێا درَ کئیت، گڑا گیابانانَ رئوت تان په وتی آرامی و آسودگیا، جاهے شۆهاز بکنت، بله چُشێن جاگهے نرسیتی.
44 گڑا گوَشیت: ‹چه اۆدا که در آتکگان، پدا همۆدا رئوان.› وهدے پِرَ ترّیت و گندیت که آ لۆگ هۆرک و هالیگ، رُپتگ و ساپ و سَلّه اِنت،
45 گڑا رئوت و چه وتا دگه هپت سِلترێن جِنّ گۆن وتَ کاریت. آ سجّهێن، هۆریگا اۆدا رئونت و اُرد و بُنگَ کننت. اے ڈئولا، آ مردمئے آسر و آکبت چه پێسریگێنا اَنگت بدترَ بیت. اے بدکارێن نسلئے هال هم همے پئیما بیت.»
ایسّائے مات و برات
(مَرکاس 3:31–35؛ لوکا 8:19–21)
46 ایسّا اَنگت گۆن مردمان هبرا اَت که آییئے مات و برات آتک و ڈنّا اۆشتاتنت. آیان گۆن ایسّایا هبر کنگی اَت.
47 گڑا یکّێا ایسّا سهیگ کرت که «تئیی مات و برات ڈنّا اۆشتاتگ‌اَنت، گۆن تئو هبر کنگَ لۆٹنت.»
48 ایسّایا پَسّئو دات: «منی مات کئے اِنت و منی برات کئے؟»
49 پدا آییا وتی مریدانی نێمگا دست شهار دات و گوَشت: «اِش اَنت منی مات و برات.
50 هرکَس که منی آسمانی پتئے واهگ و رَزائے سرا کارَ کنت، منی برات، منی مات و گهار هما اِنت.»