18
مزنی چی اِنت؟
(مَرکاس 9:33–37؛ لوکا 9:46–48)
1 هما وهدا مرید ایسّائے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: «بارێن، آسمانی بادشاهیا سجّهێنانی مستر و کماش کئے اِنت؟»
2 ایسّایا کَسانێن چُکّے تئوار کرت، آیانی نیاما اۆشتارێنت و
3 گوَشتی: «شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شما وتا بدل مکنێت و کَسانێن چُکّانی پئیما مبێت، هچبر آسمانی بادشاهیا پاد اێر کرتَ نکنێت.
4 پمێشکا هرکَس وتا اے چُکّئے ڈئولا بێکِبر بکنت، آسمانی بادشاهیا هما چه سجّهێنان مسترَ بیت.
5 هرکَس په منی ناما، گۆن وشواهگی اے ڈئولێن چُکّے وتی گوَرا بداریت، بزان آییا منا داشتگ.
رَدیانی سئوَبساز
(مَرکاس 9:42–48؛ لوکا 17:1–2)
6 «هرکَس، چه اے کسانُکێنان که منی سرا باورمند اَنت یکّێا دێم په گناها ببارت، په آییا گِهتر اِنت که جِنتری تاے آییئے گردنا ببندنت و دریائے جُهلانکیان چَگل بدئینت.
7 زار و واوئیلا په اے دنیایا که گُمراهیانی سئوَب اِنت. نبیت که مردم رَد مجنت و ٹَگل مئوارت، بله اپسۆز په هما کَسا که رَدیانی ساچۆک و سئوَبسازَ بیت.
8 «اگن تئیی دست یا پاد ترا دێم په گناها ببارت، آییا بُرّ و دئور دئے، چیا که گۆن دوێن دست و پادان تَهتَرونئے دایمی آسا کپگئے بدلا، په تئو شرتر همِش اِنت که لَنگ و مُنڈ، نمیرانێن زِندئے واهند ببئے.
9 اگن تئیی چمّ ترا دێم په گناها ببارت، آییا هم در کن و دئور دئے، چیا که گۆن دوێن چمّان دۆزهئے آسا کپگئے بدلا، په تئو شرتر همِش اِنت که گۆن یک چمّێا نمیرانێن زِندئے واهند ببئے.
گارێن مێش
(لوکا 15:3–7)
10 «هُژّار بێت. چه اے کَسانێنان یکّێا هم کم‌اَرزش مزانێت و اێر مجنێت. من شمارا گوَشان که آسمانا اِشانی پرێشتگ، مُدام منی آسمانی پتئے چِهرگا گندنت.
11 انسانئے چُکّ په گُنهکار و گارێنانی رَکّێنگا آتکگ.
12 شما چے گوَشێت؟ اگن کَسێا سد مێش ببیت و چه آیان یکّے گار ببیت، گڑا نئود و نُهێن مێشان کۆها یلهَ ندنت و گارێن مێشئے شۆهازا نرئوت؟
13 شمارا راستێنَ گوَشان، اگن گارێن مێشا در بگێجیت، چه آ نئود و نُهێن گار نبوتگێنان، په اِشیا گێشتر گَل و شادهیَ کنت.
14 همے پئیما، شمئے آسمانی پت چه اے کَسانێنان یکّێئے گار بئیگا هم رزا نبیت.
گۆن رَدکارێن براتا
15 «اگن تئیی برات رَدیے بکنت، برئو و مان هلوتا چه آ گناها سهیگی بکن، اگن تئیی هبری گۆش داشت، گڑا بزان ترا وتی برات رَست.
16 بله اگن تئیی هبری نمَنِّت، گڑا یک و دو کَس همراه بکن، چیا که هر چیزّئے راستی، گۆن دو یا سئے مردمئے شاهدیا پَدّر کنگ ببیت.
17 اگن آیانی هبری نمَنِّت، گڑا کِلیسایا هال بدئے، بله اگن کِلیسائے هبری هم گۆش نداشت، گڑا آییا ناباورانی ڈئولا بزان.
18 شمارا راستێنَ گوَشان، هرچے که شما زمینئے سرا مکنَ کنێت، آسمانا هم مکن کنگَ بیت، هرچے که شما زمینئے سرا رئوا کنێت، آسمانا هم رئوا کنگَ بیت.
19 من شمارا اے هم گوَشان، اگن زمینئے سرا چه شما دو کَس، په همدلی و تِپاک چیزّے بلۆٹیت، هر واهگے که ببیت، چه منی آسمانی پتئے نێمگا آیانَ رسیت.
20 چیا که هر جاه دو یا سئے کَس منی نامئے سرا هۆر ببیت، من گۆن آیان گۆنَ بان.»
نامهربانێن هِزمتکارئے مِسال
(لوکا 17:3–4)
21 هما وهدا پِتْرُسا چه ایسّایا جُست کرت: «او هُداوند! اگن منی برات گۆن من بدی بکنت، گڑا تان چُنت رَندا من آییا پهِلّ بکنان؟ تان هپت رندا؟»
22 ایسّایا پَسّئو دات: «من ترا گوَشان، هپت رندا نه. هپتا، هپتاد رندا هساب کن و ببَکشی.
23 «چیا که آسمانی بادشاهی، هما بادشاهئے ڈئولا اِنت که چه وتی گُلامان هساب گِرگی لۆٹت.
24 وهدے هساب گِرگا لگّت، یک مردے آییئے دێما آورتِش که لکّانی لکّ وامدار اَت،
25 بله آییا وام دات نکرتنت. پمێشکا هُدابُندا پرمان کرت که آ وت گۆن جَن و چُکّان و دگه هرچے که آییا هست‌اَت، بها کنگ و وام گِرگ ببنت.
26 گُلام آییئے پادان کپت و مِنَّت و زاری کرت و گوَشتی: ‹منا مۆه بدئے، تئیی سجّهێن وامانَ دئیان.›
27 هُدابُندا گُلامئے سرا بَزّگ بوت، چه آ وامان سر گوَست و آزاتی کرت.
28 «بله وهدے آ گُلام ڈنّا در آتک، وتی همکارێن گُلامی دیست که آییئے سد دینارئے وامدار اَت، دَستی گُٹّا سکّ داتنت و گوَشتی: ‹منی وامان بدئے.›
29 آییئے پادان کپت و مِنَّت و زاری کرت و گوَشتی: ‹منا مۆه بدئے، تئیی سجّهێن وامانَ دئیان.›
30 بله آییا نمَنِّت و تان وامانی دئیگا جێلا بندی کرت.
31 اے دگه گُلام چه اے سرگوَستئے گِندگا باز دلرنج بوتنت و سجّهێن هال و هبرِش په وتی هُدابُندا سر کرت.
32 گڑا هُدابُندا آ گُلام لۆٹت و گوَشتی: ‹او رَدکارێن گُلام! من وام ترا پمێشکا بَکشتنت که تئو گۆن من باز مِنَّت و زاری کرت.
33 اَنچش که منا تئیی سرا بَزّگ بوتگ‌اَت، ترا هم باید وتی وامدارئے سرا بَزّگ بوتێن.›
34 هُدابُند زهر گپت و آ گُلامی تان سَرجمێن وامانی دئیگا بند کناێنت.
35 نون اگن شما وتی براتا په دل مبکشێت، منی آسمانی پت هم گۆن شما همے ڈئولا کنت.»