24
مزنێن پرستشگاهئے وئیرانی
(مَرکاس 13:1–2؛ لوکا 21:5–6)
1 ایسّا چه مزنێن پرستشگاها در آیگا اَت که مرید آتکنت تان آییئے دلگۆش و چمشانکا په پرستشگاهئے جاگه و ماڑیانی نِدارگا بتَرّێننت.
2 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «اے سجّهێنان گِندگا اێت؟ شمارا راستێنَ گوَشان، یک سِنگے هم دومی سِنگئے سرا نمانیت، سجّهێنانَ پرۆشنت و کرۆجنت.»
گُڈّی زمانگئے نشانی
(مَرکاس 13:3–13؛ لوکا 21:7–19)
3 هما وهدا که ایسّا زئیتونئے کۆهئے سرا نِشتگ‌اَت، آییئے مرید په هلوَت و اِهوتے آتکنت و جُستِش کرت: «بگوَش بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و تئیی بادشاهیئے آیگ و دنیائے هلاسیئے نشانی، چی اِنت؟»
4 ایسّایا پَسّئو داتنت: «هُژّار بێت کَسے شمارا گُمراه مکنت.
5 چیا که بازێنے منی ناما کئیت و گوَشیت: ‹من هما مَسیه آن› و بازێنێا گُمراهَ کنت.
6 جنْگانی کوکّارا اِشکنێت و آیانی هال و هبر شمئے گۆشانَ کپیت بله متُرسێت و پرێشان مبێت. اَلَّم اے ڈئولا بیت، بله اَنگت هلاسیئے وهد نئیاتکگ و په سر نرَستگ.
7 یک کئومے دگه کئومێئے سرا و یک هکومتے دگه هکومتێئے سرا پادَ کئیت. بازێن مُلک و جاگهان کَهتَ کپیت و زمین‌چَنڈَ بیت.
8 بله اے سجّهێن، تهنا زَنک و زایگئے دردانی بِندات اِنت.
9 «آ وهدا شمارا گرنت و سکّی و سۆریانی آماچَ کننت و کُشنت هم و دنیائے سجّهێن کئوم، منی نامئے سئوَبا چه شما نَپرتَ کننت.
10 گڑا بازێنے پُشتا کِنزیت و چه راها ٹَگلیت، یکّے دومیا دْرۆهیت و کَست و کێنگَ کنت.
11 بازێن درۆگێن پئیگمبر جاهَ جننت و بازێنێا گُمراهَ کننت.
12 چه گُمراهی و ناشَریا، بازێن مردمانی نیاما مِهر و دۆستی کمَّ بیت.
13 بله هما که تان آهِرا سکّیانَ سگّیت، آ رَکّیت.
14 هُدائے بادشاهیئےمستاگئے جار، سجّهێن دنیایا جنَگَ بیت، تان په سجّهێن کئومان شاهدیے ببیت، گڑا دنیائے هلاسی سرَ رسیت.
تُرسناکێن وهد و جاور
(مَرکاس 13:14–23؛ لوکا 21:20–24)
15 «وهدے شما آ ‹پلیت و بێران کنۆکێن بَژناکا› گندێت، هما که دانیال نبیا آییئے بارئوا هبر کرتگ که آ پاکێن جاگها اۆشتاتگ،» وانۆک بزانت و شَرّ سرپد ببیت،
16 «هما که یَهودیَها اَنت دێم په کۆهان بتچنت.
17 هما که بان و بادگیرئے سرا اِنت، وتی اُرد و پُتێنکانی زورگا جَهلا اێر مکپیت و لۆگا مرئوت و
18 هما مردم که ڈگارانی سرا کِشت و کِشارا اِنت، وتی کباهئے زورگا پِر مترّیت.
19 آ رۆچان، اَپسۆز په لاپ‌پُرّ و چُک‌ماتێن جنێنان.
20 دْوا بکنێت که شمئے تچگ و در رئوگ، زمستان یا شَبَّتئے رۆچا مبیت.
21 چیا که هما رۆچان، اَنچێن گرانێن سکّی و سۆریے کپیت که آییئے مِسال چه جهانئے جۆڑ بئیگا تان اے وهدا نئیاتکگ و هچبر هم نئیئیت.
22 اگن آ سکّیانی رۆچ کمتر کنگ مبوتێننت، هچ مردمے نرَکّتگ‌اَت، بله په گچێن کرتگێنانی هاترا، آ رۆچ کمتر کنگَ بنت.
23 «آ وهدا، اگن کَسے شمارا بگوَشیت: ‹بچار، مَسیه اِدا اِنت› یا ‹بچار، اۆدا اِنت،› باور مکنێت.
24 چیا که درۆگێن مَسیه و درۆگێن نبی جاهَ جننت و مزنێن نشانی و اَجِکّایی پێشَ دارنت. وتی سجّهێن زۆرا جننت که گچێن کرتگێنان هم گُمراه بکننت.
25 من چه اے جاورانی بئیگا پێسر شمارا هال داتگ.
26 گڑا، اگن وهدے مردم شمارا بگوَشنت: ‹بچارێت، گیابانا اِنت،› اۆدا مرئوێت، یا که بگوَشنت: ‹لۆگئے تها اِنت،› باور مکنێت.
27 چیا که انسانئے چُکّ اَنچێن گْرۆکێئے پئیما کئیت که چه رۆدراتکا بگر تان رۆنِندا شهمَ دنت و گِندگَ بیت.
28 هر جاه که مُرتگێن سَهدارێئے جۆنَ بیت، اۆدا گیتّۆ و ڈونڈوارێن مُرگ مُچَّ بنت.
ایسّائے پِر ترّگ
(مَرکاس 13:24–31؛ لوکا 21:25–33)
29 «آ رۆچانی سکّی و سۆریان و رَند، یک اَناگت رۆچ تهارَ بیت، ماهَ ندْرپشیت و ماهکانیَ نبیت، اِستار هم چه آسمانا کپنت و آسمانی زۆر و واک، لَرزێنگَ بنت.
30 آ وهدا، انسانئے چُکّئے نشانی آسمانا پَدّرَ بیت و دنیائے سجّهێن کئومَ گندنت که انسانئے چُکّ، گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے جمبرانی سرا کئیت و پَدّرَ بیت، نون گرێونت و مۆتکَ کارنت.
31 گۆن کَرنائے بُرزێن تئوارا وتی پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.
32 «نون چه اِنجیرئے درچکا درس و سَبک بگرێت، اَنچش که آییئے ٹال نرمَ بنت و تاکَ تْرکّنت، گڑا زانێت که گرماگئے مۆسم نزّیک اِنت.
33 همے ڈئولا، وهدے اے سجّهێن چیزّانَ گِندێت، وتَ زانێت که منی آیگئے وهد نزّیک اِنت و دَروازگئے دپا رَستگان.
34 شمارا راستێنَ گوَشان، تان اے سجّهێن جاور مئیاینت اے نَسل و پدرێچ هلاسَ نبیت.
35 زمین و آسمان گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گار و زیانَ نبنت.
هُژّار و آگاه ببێت
(مَرکاس 13:32–37؛ لوکا 12:42–46؛ 17:26–30، 34–36)
36 «هچکَسَ نزانت که آ رۆچ و آ ساهت کدێنَ رَسیت، نه آسمانئے پرێشتگَ زاننت و نه چُکّ، تهنا پتَ زانت و بسّ.
37 هما ڈئولا که نوهئے باریگا بوتگ، انسانئے چُکّئے آیگئے رۆچ هم اَنچشَ بیت.
38 چیا که چه هار و توپّانا پێسر، تان هما رۆچا که نوه بۆجیگا سوار بوت، مردمان وارتگ و نۆشتگ و سانگ و سور کرتگ.
39 آ هچّ سهیگ نه‌اتنت تان هار و توپّان آتک و سجّهێن مردمی گار و هارمَل کرتنت. انسانئے چُکّئے آیگئے وهدا هم همے ڈئولا بیت.
40 آ وهدا، دو مردم کِشارانی سرا کارا بیت، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت.
41 دو جَنێن جِنترئے سرا دانئے دْرُشگا بیت، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت.
42 شما نزانێت که شمئے هُداوند کجام رۆچا کئیت. پمێشکا سار و هُژّار بێت.
43 شما شَرَّ زانێت، اگن لۆگئے هُدابُندا بزانتێن که دُزّ شپئے کجام وهد و پاسا کئیت، گڑا آگاه بوتگ‌اَت و دُزّی وتی لۆگا په دُزّیا نه‌اِشتگ‌اَت.
44 همے پئیما تئیار بێت، چیا که انسانئے چُکّ اَنچێن وهدێا کئیت که شما آییئے اِنتزار و وَدارا نبێت.
45 «کئے اِنت هما وپادار و شیوّارێن هِزمتکار که هُدابُند آییا وتی اے دگه سجّهێن هِزمتکارانی مستر بکنت تان آیان په وهد وَرد و وراک بدنت.
46 بَهتاور اِنت هما هِزمتکار که وهدے هُدابُندَ کئیت، آییا هما کارانی سرا گندیت.
47 شمارا راستێنَ گوَشان، هُدابُند هما هِزمتکارا وتی سجّهێن مال و هستیئے کارمَسترَ کنت.
48 بله اگن هِزمتکار گَنده و رَدکارے ببیت و وتی دلا بگوَشیت که ‹هُدابُند آیگا دێرَ کنت› و
49 پمێشکا وتی همکارانی لَٹّ و کُٹّ کنگا بُنگێج بکنت و گۆن شرابیان وَرد و نۆشا ببیت،
50 آییئے هُدابُند اَنچێن رۆچ و ساهتێا کئیت و رسیت که آ نزانت و ودارا نه‌اِنت.
51 گڑا هُدابُند آییا ٹکّر ٹکّرَ کنت و شَتَلکارانی نیاما دئورَ دنت. اۆدا گرێونت و دَنتان په دنتانَ دْرُشنت.