29
هُداوندئے تئوار زۆرمند اِنت
داوودئے زَبور.
1 او آسمانیان! هُداوندا ستا کنێت،
هُداوندئے شان و کدرتا ستا کنێت.
2 هُداوندئے نامئے شان و شئوکتا ستا کنێت،
هُداوندا مان آییئے پاک و پَلگارێن دْرَپشناکیا ستا کنێت.
3 هُداوندئے تئوار آپانی سربُرا اِنت،
شان و شئوکتئے هُدا گْرندیت،
هُداوند پُرزۆرێن آپانی سربُرا گْرندیت.
4 هُداوندئے تئوار زۆرمند اِنت،
هُداوندئے تئوار دْرپشناک اِنت.
5 هُداوندئے تئوار گَزّانَ پرۆشیت،
هُداوند لُبْنانئے گَزّانَ پرۆشیت.
6 آ لُبْنانا گوَسکێئے پئیما جاهَ سرّێنیت،
سیریونا جَلَبێن گۆکێئے پئیما.
7 هُداوندئے تئوار گْرند و گْرۆکێن آچش رئوانَ کنت.
8 هُداوندئے تئوار گیابانا لرزێنیت،
هُداوند کادِشئے گیابانا لرزێنیت.
9 هُداوندئے تئوار آپُسێن آسکانَ گێجێنیت و
جنگلا بے لمب و تاکَ کنت.
آییئے پرستشگاها سجّهێن گوانکَ جننت: «شئوکت و شان!»
10 هُداوند هار و توپّانئے سربرا، وتی تهتئے سرا نِشتگ،
هُداوند تان اَبد وتی بادشاهی تهتئے سرا نِشتگ.
11 هُداوند وتی کئوما واک و کدرت ببَکشات،
هُداوند وتی کئوما گۆن سُهل و اێمنی برکت بدئیات.