33
هُداوندا اَدل و راستی دۆستَ بیت
1 او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها په شادهی کوکّار کنێت،
نێکدلان، هُداوندئے ستا کنگ زێبَ دنت.
2 هُداوندا گۆن چنگ بنازێنێت،
گۆن دَه‌تارێن چنگا په آییا ساز بجنێت.
3 په آییا، نۆکێن سئوتے بیارێت،
گۆن وَشپنجگی سیمّان بلرزێنێت و په شادهی گوانک جنێت.
4 چیا که هُدائے هبر تچک و راست اِنت و
آییئے سجّهێن کار گۆن وپاداریا.
5 آییا اَدل و راستی دۆستَ بیت،
زمین چه آییئے مِهرا پُرّ اِنت.
6 گۆن هُداوندئے گال و هبرا آسمان اڈّ بوتگ‌اَنت و
آیانی سجّهێن لشکر، گۆن آییئے دپئے دَما.
7 دریائے آپان مُچّ و هاکۆٹَ کنت و
جُهلیان مان اَمبارا.
8 سجّهێن زمین چه هُداوندا بترسیت،
جهانئے سجّهێن مردم آییا اِزّت بدئینت.
9 چیا که آییا گوَشت و هما چیزّ پئیم بوت،
پرمانی دات و برجاه دارگ بوت.
10 هُداوند، کئومانی شئوربندیان پَچَ رێچیت و
راجانی کارسازیانَ کرۆجیت.
11 بله هُداوندئے شئور و سلاه اَبدمان اَنت،
آییئے دلئے شئوربندی په سجّهێن نَسل و پدرێچان.
12 بَهتاور هما کئوم اِنت که هُداوند آییئے هُدا اِنت،
هما مردم که آییا په وتی میراسا گچێن کرتگ‌اَنت.
13 هُداوند چه آسمانا جهلادَ چاریت و
سجّهێن بنی آدمانَ گندیت،
14 چه وتی بادشاهی تهتا
زمینئے سجّهێن جهمنندانَ چاریت،
15 آ که اے سجّهێنانی دلی جۆڑ کرتگ و
آیانی هر کار و کردا زانت.
16 بادشاها، وتی لشکرئے مزنی نجاتَ ندنت و
سرمچارا، وتی باسک و پنجگانی زۆر.
17 په سۆبێن بئیگا، اسپئے سرا اُمێت بندگ ناهودگ اِنت،
تُرے زۆراور ببیت بله رَکّێنتَ نکنت.
18 هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت،
گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،
19 تانکه آیانی اَرواها چه مرکا برَکّێنیت و
مان ڈُکّالا زندگِش بداریت.
20 مئے اَرواه هُداوندئے ودارا اِنت،
هما مئے کُمک و اِسپر اِنت.
21 مئے دل آییئے بارگاها شادمانیَ کنت،
چیا که مئے تئوکل هماییئے پاکێن نامئے سرا اِنت.
22 او هُداوند! تئیی مِهر مئے سرا ساهێل بات،
هما دابا که اُمێتِن په تئو بستگ.