40
هُداوندا نۆکێن سئوتے منی دپا دات
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. داوودئے زَبور.
1 گۆن سَبرے په هُداوندا ودارُن کرت،
دێمی گۆن من ترّێنت و منی پریاتی اِشکت.
2 منا چه جُهلانکێن کَلّێا در آورتی،
چه گِل و گنداپا،
منی پادی تلارێئے سرا اۆشتارێنت و
گامی مُهر کرتنت.
3 نۆکێن سئوتے منی دپا داتی،
مئے هُدائے ستا و سنائے شئیر.
بازێنے گندیت و منّیت و
هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.
4 بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت و
دێما گۆن پُرکبرێنانَ نکنت،
گۆن همایان که درۆگێن هُدایانی رَندگیریا گُمراه اَنت.
5 او هُداوند، او منی هُدا!
تئو په ما بازێن اَجَبێن کار و شئورے کرتگ،
هچکَس تئیی مَٹّ بوتَ نکنت.
اگن بلۆٹان تئیی کارانی بارئوا جار بجنان و هبر بکنان،
همینچُک باز اَنت که چه هسابا در اَنت.
6 ترا په هئیرات و کُربانیگا هاجتے نێست،
بله منی گۆشِت پَچ کرتگ،
سۆچگی کُربانیگ و گناهانی کُربانیگِت نلۆٹتگ.
7 گڑا گوَشتُن: «من آتکگ و تئیار آن،
منی بارئوا کتابئے تومارا نبیسگ بوتگ.
8 او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت،
تئیی شَریَت منی دلا اِنت.»
9 رَکّێنگ و نجاتئے وشّێن هالُن مزنێن دیوانا جار جتگ.
او هُداوند! هما ڈئولا که تئو زانئے من وتی دپ لگام نجتگ.
10 تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتُن وتی دلا چێر نداتگ،
تئیی وپاداری و نجاتبکشیئے بارئوا هبرُن کرتگ و
چه مزنێن دیوانا تئیی مِهر و وپااُن نپۆشێنتگ.
11 او هُداوند! منا چه وتی رهمتا زِبهر مکن،
تئیی مِهر و وپا تان اَبد منا اێمن بدارات.
12 چیا که بێهسابێن سکّیان منا اَنگِرّ کرتگ،
مئیارباریان منا گپتگ و دیستَ نکنان،
چه منی سرئے مودان گێش اَنت،
منی دل کپتگ.
13 او هُداوند! مهربانی کن و منا برَکّێن.
هُداوندا! زوتّ په منی مَدَتا بیا.
14 آ سجّهێن که منی کۆشئے رندا اَنت و منی مرکا لۆٹنت
سرجهل و شرمسار باتنت،
آ که منی سیه‌رۆچیئے پدا اَنت
پُشتا برئوات و رسوا باتنت.
15 آ که منی سرا «هه، ههَ» کننت
وتی سرجهلیا هئیران و هَبَکّه باتنت.
16 بله آ که تئیی شۆهازا اَنت
سجّهێن تئیی بارگاها شادهی کنات و گَل و بال باتنت،
آ که تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتِش دۆست اِنت،
مُدام بگوَشاتنت: «هُداوند مزن اِنت.»
17 من گریب و هاجتمند آن،
هُداوندا منی هئیال گوَر بات.
تئو منی کُمک و رَکّێنۆک ائے.
او منی هُدا! دێر مکن.