84
په هُداوندئے پرستشگاها هُدۆناک آن
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. کۆرهئے چُکّانی زَبور. «گیتّیتئے» تَرزئے سرا.
1 او لشکرانی هُدا!
تئیی بارگاه چۆن دۆستناک اِنت.
2 منی اَرواه په هُداوندئے پرستشگاهئے پێشجاهان شئیدا و هُدۆک اِنت،
منی دل و جان په زندگێن هُدایا په شادهی کوکّارَ کنت.
3 جِنگُلا هم په وت لۆگے در گێتک و
پیستانا په وت کُدۆهے
که وتی چورگ و چیپُّکان اۆدا برۆدێنیت،
تئیی کُربانجاهئے نزّیکا، او لشکرانی هُداوند،
منی بادشاه و منی هُدا!
4 بَهتاور اَنت هما که تئیی بارگاها جهمنند اَنت،
آ مُدام ترا نازێننت. اۆشت...
5 چۆن بَهتاور اَنت هما که واک و زۆرِش چه تئیی نێمگا اِنت و
دلِش تئیی راهان اِنت.
6 آ، وهدے چه اَرسانی دَرَگا گوَزنت،
دَرَگا چه چمّگا پُرَّ کننت و
تاکچنڈئے مۆسمئے هئور هم آییا رهمتَ پۆشێنیت.
7 چه مُهرا مُهرتر بئیانَ بنت
تان هما وهدا که سَهیونا هُدائے بارگاها رسنت.
8 او هُداوند، لشکرانی هُدا! منی دْوایا گۆش دار،
بِشکُن، او آکوبئے هُدا! اۆشت...
9 مئے بادشاها دلگۆش کن، او هُدا!
وتی رۆگِن پِر مُشتگێنا دلگۆش کن.
10 تئیی بارگاهئے یک رۆچے
گهتر اِنت چه دگه جاگهێئے هزاران رۆچا،
چه بدکارانی تمبوانی تها آرامێن زندێئے گوازێنگا
منا وتی هُدائے درگاهئے دپا اۆشتگ دۆسترَ بیت،
11 که هُداوندێن رۆچ و اِسپرے،
هُداوند رهمتَ بَکشیت و اِزّتَ دنت.
هما که زندا په بێمئیاریَ گوازێنیت،
هُداوند شرّێن چیزّان چه آییا دورَ نداریت.
12 او لشکرانی هُداوند!
بَهتاور اِنت هما که تئیی سرا تئوکلَ کنت.