Мц 22
І ў адказ Ісус зноў прамовіў да іх у прытчах, кажучы:
падобнае Царства Нябеснае на чалавека-цара, які справіў вясельле сыну свайму
і паслаў рабоў сваіх клікаць запрошаных на вясельле; і не хацелі прыйсьці.
Зноў паслаў іншых рабоў, сказаўшы: скажэце запрошаным: «вось я прыгатаваў абед мой, цяляты мае і што ўкормлена, заколата, і ўсё гатова; прыходзьце на вясельле».
Але яны, ня даўшы ўвагі, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго.
Астатнія ж, схапіўшы рабоў ягоных, зьняважылі і забілі іх.
І пачуўшы, цар той угневаўся, і, паслаўшы войскі свае, вынішчыў забойцаў тых і горад іхні спаліў.
Тады кажа ён рабам сваім: вясельле гатова, а запрошаныя ня былі вартыя.
Дык вось, ідзеце на ростані і ўсіх, каго спаткаеце, клічце на вясельле.
10 І рабы тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, і благіх і добрых; і напоўнілася вясельле бяседнікамі.
11 Цар, увайшоўшы паглядзець на бяседнікаў, убачыў там чалавека, апранутага не ў вясельныя строі,
12 і кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельных строях? А той маўчаў.
13 Тады сказаў цар слугам: зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьмеце яго і выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў;
14 бо шмат пакліканых, ды мала выбраных.
15 Тады фарысэі пайшлі і дамаўляліся, як падлавіць Яго на слове.
16 І пасылаюць да Яго вучняў сваіх зь ірадыянамі, кажучы: Настаўнік! мы ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва вучыш, і не стараешся дагадзіць каму-небудзь, бо не глядзіш на абліччы;
17 дык вось скажы нам: як Табе здаецца? ці дазваляецца даваць падатак кесару, ці не?
18 Але Ісус, убачыўшы зламыснасьць іхнюю, сказаў: што спакушаеце Мяне, крывадушнікі?
19 пакажэце Мне манету, якою плаціцца падатак. Яны прынесьлі Яму дынар.
20 І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс?
21 І кажуць Яму: кесаравы. Тады кажа ім: дык аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу.
22 Пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся і пакінуўшы Яго, пайшлі.
23 У той дзень падступіліся да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрэсеньня, і спыталіся ў Яго:
24 Настаўнік! Майсей сказаў: «калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, хай возьме брат ягоны жонку ягоную і адродзіць семя брату свайму».
25 Было ў нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы дзяцей, пакінуў жонку сваю брату свайму;
26 гэтак сама і другі, і трэйці, нават да сёмага;
27 а пасьля ўсіх памерла і жонка.
28 Дык вось, ва ўваскрэсеньні, катораму зь сямёх будзе яна за жонку? бо ўсе мелі яе?
29 Ісус сказаў ім у адказ: памыляецеся, ня ведаючы Пісаньняў, ні сілы Божай;
30 бо ва ўваскрэсеньні ні жэняцца, ні выходзяць замуж, а жывуць, як анёлы Божыя на нябёсах.
31 А пра ўваскрэсеньне мёртвых ці ня чыталі вы сказанага вам Богам:
32 «Я Бог Абрагама, і Бог Ісаака, і Бог Якава»? Бог ня ёсьць Бог мёртвых, а жывых».
33 І пачуўшы, люд зьдзіўляўся з вучэньня Ягонага.
34 А фарысэі, пачуўшы, што Ён прывёў садукеяў у маўчаньне, сабраліся разам.
35 І спытаўся адзін зь іх, законьнік, спакушаючы Яго і кажучы:
36 Настаўнік! якая запаведзь найбольшая ў законе?
37 Ісус жа сказаў яму: «палюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім»;
38 гэта найбольшая і першая запаведзь;
39 а другая падобная да яе: «палюбі блізкага твайго, як самога сябе»;
40 на гэтых дзьвюх запаведзях грунтуецца ўвесь закон і прарокі.
41 Калі ж сабраліся фарысэі, спытаўся ў іх Ісус:
42 што вы думаеце пра Хрыста? чый Ён сын? Кажуць Яму: Давідаў.
43 Кажа ім: як жа Давід, з натхненьня, Госпадам Яго называе, калі кажа:
44 «Сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзі праваруч ад Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх»?
45 Дык вось, калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён сын яму?
46 І ніхто ня мог адказаць Яму ні слова; і не адважваўся ўжо ніхто з таго дня дапытвацца ў Яго.