Пс 132
1 Сьпеў узыходжаньня. Узгадай, ГОСПАДЗЕ, пра Давіда і ўсе беды ягоныя,
2 як ён прысягаў ГОСПАДУ, даваў абяцаньне Моцнаму Якубаваму:
3 “Не ўвайду ў намёт дому майго, не ўзыйду на пасьцель ложка майго,
4 ня дам вачам маім сну і павекам маім дрымоты,
5 пакуль не знайду месца для ГОСПАДА, сялібы для Моцнага Якубавага!”
6 Вось, мы чулі пра яго ў Эфраце, знайшлі яго на палях Яару.
7 Хадзем у сялібу Ягоную, паклонімся перад падножжам стопаў Ягоных.
8 Паўстань, ГОСПАДЗЕ, ў месца супачынку Твайго, Ты і каўчэг моцы Тваёй!
9 Сьвятары Твае няхай апрануцца ў праведнасьць, і багабойныя Твае няхай радуюцца!
10 Дзеля Давіда, слугі Твайго, не адварочвай аблічча ад памазанца Твайго!
11 Прысягаў ГОСПАД Давіду праўду і не адступіцца ад яе: “Таго, [хто ёсьць] плод улоньня твайго, пасаджу на пасадзе тваім.
12 І калі сыны Твае будуць захоўваць запавет Мой і сьведчаньні Мае, якім буду навучаць іх, таксама сыны іхнія будуць вечна сядзець на пасадзе тваім”.
13 Бо ГОСПАД выбраў Сыён, пажадаў, [каб быў] сялібай для Яго, [кажучы]:
14 “Вось месца супачынку Майго вечна. Тут буду жыць, бо яго ўпадабаў.
15 Дабраслаўляючы, дабраслаўлю здабытак ягоны, убогіх ягоных насычу хлебам.
16 І сьвятароў ягоных апрану ў збаўленьне, і багабойныя ягоныя, радуючыся, радавацца будуць.
17 Там Я ўзрашчу рог Давіду, там пастаўлю сьветач памазанцу Майму.
18 Ворагаў ягоных апрану ў ганьбу, а над ім расквітнее дыядэма”.