1 Dali kamo, mamalik kita kang Yahweh. Tungod kay iya kitang gikuniskunis, apan ayohon niya kita; gisamaran niya kita, apan bugkosan niya ang atong mga samad. 2 Human sa duha ka adlaw buhion niya kita; bangonon niya kita sa ikatulo nga adlaw, ug magkinabuhi kita sa atubangan niya. 3 Ilhon nato si Yahweh; modutdot kita sa pag-ila kaniya. Ang iyang pag-abot sama ka sigurado sa banagbanag; moanhi siya kanato sama sa ulan, sama sa ulan sa tingpugas nga mobisibis sa yuta.” 4 Unsa man ang buhaton ko kanimo, Efraim? Unsa man ang buhaton ko kanimo, Juda? Ang inyong pagkamatinud-anon sama sa gabon sa kabuntagon, sama sa yamog nga dali lang nahanaw. 5 Busa gipinopino ko sila pinaagi sa mga propeta, gipangpatay ko sila pinaagi sa mga pulong sa akong baba. Ang imong mga sugo sama sa midan-ag nga kahayag. 6 Kay nagtinguha ako ug pagkamatinud-anon ug dili ang halad, ug ang kaalam sa Dios labaw pa sa mga halad sinunog. 7 Gisupak nila ang kasabotan sama kang Adan; wala sila nagmatinud-anon kanako. 8 Ang Gilead usa ka siyudad sa mga daotan uban ang mga lama sa dugo. 9 Sama sa mga daotan nga pundok sa mga kawatan nga adunay gibanhigan, mao nga nagtigom ang mga pari aron nga mopatay didto sa dalan paingon sa Shekem; nakabuhat sila ug makauulaw nga mga sala. 10 Nakita ko ang makalilisang nga butang sa balay sa Israel; anaa didto ang pagbaligya ug dungog ni Efraim, ug nahimong hugaw ang Israel. 11 Alang usab kanimo, Juda, natakda na ang pag-ani, sa dihang ipasig-uli ko ang kadagaya sa akong katawhan.