៤១
សុបិន​របស់​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន
១ ពីរ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​សុបិន​ដូច​ត​ទៅ គឺ​ឃើញ​ព្រះអង្គ​ឈរ​នៅ​មាត់​ទន្លេ​នីល។ ២ មាន​គោ​ញី​ប្រាំពីរ​ក្បាល​ធាត់ៗ​ល្អ ឡើង​ពី​ទន្លេ​មក​ស៊ី​ស្មៅ​តាម​មាត់​ច្រាំង។ ៣ បន្ទាប់​មក មាន​គោ​ញី​ប្រាំពីរ​ក្បាល​ទៀត ស្គមៗ​សល់​តែ​ស្បែក និង​ឆ្អឹង ឡើង​ពី​ទន្លេ​មក​តាម​ក្រោយ ហើយ​ឈរ​នៅ​មាត់​ច្រាំង​ជិត​គោ​ញី​ធាត់ៗ។ ៤ គោ​ញី​ស្គមៗ សល់​តែ​ស្បែក និង​ឆ្អឹង បាន​លេប​គោ​ញី​ធាត់ៗ​ល្អ​នោះ​អស់​ទៅ។ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ក៏​តើន​ឡើង។ ៥ បន្ទាប់​មក ស្ដេច​ផ្ទំ​លក់​សា​ជា​ថ្មី ហើយ​ទ្រង់​សុបិន​ម្ដង​ទៀត។ ស្ដេច​សុបិន​ឃើញ​ស្រូវ​ប្រាំពីរ​កួរ​ធំៗ​ល្អ​លូត​ចេញ​ពី​ដើម​តែ​មួយ ៦ ហើយ​មាន​ស្រូវ​ប្រាំពីរ​កួរ​ទៀត ដែល​ស្កក និង​ស្លោក​ដោយ​ចំហាយ​ខ្យល់​ក្ដៅ លូត​ចេញ​មក​តាម​ក្រោយ​កួរ​ស្រូវ​ធំៗ​នោះ​ដែរ។ ៧ កួរ​ស្រូវ​ស្កកៗ​បាន​លេប​កួរ​ស្រូវ​ធំៗ ដែល​មាន​គ្រាប់​ពេញ​នោះ​អស់​ទៅ។ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ក៏​តើន​ឡើង ហើយ​យល់​ថា នេះ​ជា​សុបិន​និមិត្ត។
៨ ព្រឹក​ឡើង​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​ព្រះហឫទ័យ​ខ្វល់​ខ្វាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង ស្ដេច​កោះ​ហៅ​គ្រូ​ទាយ និង​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប​មក ហើយ​តំណាល​អំពី​សុបិន​របស់​ស្ដេច​ប្រាប់​ពួក​គេ តែ​គ្មាន​នរណា​អាច​កាត់​ស្រាយ​សុបិន​នោះ​ថ្វាយ​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​បាន​ឡើយ។ ៩ ពេល​នោះ មហាតលិក​ដែល​មាន​នាទី​ថ្វាយ​ស្រា បាន​ទូល​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ថា៖ «ថ្ងៃ​នេះ ទូលបង្គំ​សូម​សារ​ភាព​កំហុស​មួយ។ ១០ កាល​ព្រះករុណា​ខ្ញាល់​នឹង​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះអង្គ ហើយ​បញ្ជា​អោយ​គេ​យក​ទូលបង្គំ ព្រម​ទាំង​មហាតលិក​ដែល​មាន​នាទី​ថ្វាយ​នំបុ័ង ទៅ​ឃុំឃាំង​ក្នុង​ពន្ធនាគារ​របស់​លោក​មេ​បញ្ជា​ការ​កងរក្សា​ព្រះអង្គ។ ១១ ទូលបង្គំ​ទាំង​ពីរ​នាក់​បាន​យល់​សប្តិ​ក្នុង​យប់​តែ​មួយ ដែល​មាន​ន័យ​ប្លែក​ពី​គ្នា។ ១២ ក្នុង​ពន្ធនាគារ​នោះ មាន​យុវជន​ហេប្រឺ​ម្នាក់ ជា​ខ្ញុំ​បំរើ​របស់​លោក​មេ​បញ្ជា​ការ​កងរក្សា​ព្រះអង្គ ទូលបង្គំ​ទាំង​ពីរ​បាន​តំណាល​អំពី​សប្តិ​នោះ​ប្រាប់​គាត់ ហើយ​គាត់​ក៏​កាត់​សប្តិ​អោយ​ទូលបង្គំ​ទាំង​ពីរ​នាក់ តាម​អត្ថន័យ​របស់​សប្តិ​រៀងៗ​ខ្លួន។ ១៣ ក្រោយ​មក មាន​ហេតុការណ៍​កើត​ឡើង ស្រប​តាម​ពាក្យ​របស់​គាត់​មែន គឺ​ព្រះករុណា​ប្រទាន​អោយ​ទូលបង្គំ​បាន​កាន់​កាប់​មុខ​តំណែង​ដូច​ដើម​វិញ ហើយ​ស្ដេច​អោយ​គេ​ព្យួរ ក មហាតលិក​ម្នាក់​ទៀត»។
១៤ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​អោយ​គេ​ទៅ​ហៅ​លោក​យ៉ូសែប​មក។ គេ​ក៏​ដោះ​លែង​លោក​ចេញ​ពី​ពន្ធនាគារ​ជា​បន្ទាន់ គេ​កោរ​ពុក​មាត់​អោយ​លោក ហើយ​លោក​ផ្លាស់​សម្លៀកបំពាក់ ចូល​គាល់​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន។ ១៥ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​រាជឱង្ការ​មក​កាន់​លោក​យ៉ូសែប​ថា៖ «យើង​បាន​យល់​សុបិន​ដែល​ពុំ​មាន​នរណា​អាច​កាត់​ស្រាយ​ន័យ​បាន​ឡើយ តែ​យើង​ឮ​ថា ពេល​គេ​តំណាល​សុបិន​ប្រាប់​អ្នក អ្នក​ចេះ​កាត់​ស្រាយ​ន័យ​បាន»។ ១៦ លោក​យ៉ូសែប​ទូល​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ថា៖ «មិន​មែន​ទូលបង្គំ​ទេ​ដែល​ចេះ​កាត់​ស្រាយ​ន័យ! មាន​តែ​ព្រះជាម្ចាស់​មួយ​ព្រះអង្គ​ប៉ុណ្ណោះ ទើប​អាច​កាត់​ស្រាយ​ន័យ​ថ្វាយ​ព្រះករុណា​បាន»។
១៧ ពេល​នោះ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​រាជឱង្ការ​មក​លោក​យ៉ូសែប​ថា៖ «យើង​បាន​យល់​សុបិន​ថា យើង​កំពុង​តែ​ឈរ​នៅ​មាត់​ទន្លេ។ ១៨ ពេល​នោះ មាន​គោ​ញី​ធាត់ៗ​ល្អ​ប្រាំពីរ​ក្បាល ឡើង​ពី​ទន្លេ​មក​ស៊ី​ស្មៅ​តាម​មាត់​ច្រាំង។ ១៩ បន្ទាប់​មក មាន​គោ​ញី​ប្រាំពីរ​ក្បាល​ទៀត ស្គមៗ អាក្រក់​មើល សល់​តែ​ស្បែក និង​ឆ្អឹង ឡើង​ពី​ទន្លេ​មក​តាម​ក្រោយ​ដែរ យើង​មិន​ដែល​ឃើញ​គោ​ណា​អាក្រក់​មើល​បែប​នេះ នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល​ឡើយ។ ២០ គោ​ញី​ស្គមៗ​សល់​តែ​ស្បែក និង​ឆ្អឹង បាន​លេប​គោ​ញី​ធាត់ៗ​ដែល​ឡើង​មក​មុន​នោះ​អស់​ទៅ។ ២១ ទោះ​បី​គោ​ញី​ស្គមៗ​លេប​គោ​ញី​ធាត់ៗ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពោះ ក៏​មិន​ឃើញ​មាន​អ្វី​ប្លែក​ខុស​ពី​មុន​ទេ គឺ​គោ​ញី​ស្គមៗ​នៅ​តែ​អាក្រក់​មើល​ដូច​មុន​ដដែល ពេល​នោះ យើង​ក៏​ភ្ញាក់​ឡើង។ ២២ បន្ទាប់​មក យើង​យល់​សុបិន​ម្ដង​ទៀត ឃើញ​មាន​កួរ​ស្រូវ​ប្រាំពីរ ដាក់​គ្រាប់​ពេញ​ល្អ លូត​ចេញ​ពី​ដើម​តែ​មួយ ២៣ ហើយ​មាន​កួរ​ស្រូវ​ប្រាំពីរ​ទៀត ដែល​ស្កក ស្វិត និង​ស្លោក​ដោយ​ចំហាយ​ខ្យល់​ក្ដៅ​ពី​ទិស​ខាង​កើត លូត​ចេញ​មក​តាម​ក្រោយ​កួរ​ស្រូវ​ធំៗ​នោះ​ដែរ។ ២៤ កួរ​ស្រូវ​ស្កកៗ​បាន​លេប​កួរ​ស្រូវ​ល្អៗ​អស់​ទៅ។ យើង​បាន​តំណាល​សុបិន​នេះ​ប្រាប់​ពួក​គ្រូ​ទាយ​ដែរ តែ​គ្មាន​នរណា​អាច​កាត់​ស្រាយ​អត្ថន័យ​អោយ​យើង​បាន​ឡើយ»។
២៥ លោក​យ៉ូសែប​ទូល​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ថា៖ «សុបិន​របស់​ព្រះករុណា​មាន​អត្ថន័យ​ដូច​គ្នា​ទេ គឺ​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​អោយ​ព្រះករុណា​ជ្រាប​អំពី​កិច្ចការ ដែល​ព្រះអង្គ​បម្រុង​នឹង​ធ្វើ។ ២៦ គោ​ញី​ធាត់ៗ​ល្អ​ទាំង​ប្រាំពីរ​ក្បាល​មាន​ន័យ​ថា ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ រីឯ​កួរ​ស្រូវ​ល្អៗ​ក៏​មាន​ន័យ​ថា ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​ដែរ សុបិន​ទាំង​ពីរ​នេះ​មាន​ន័យ​តែ​មួយ។ ២៧ គោ​ញី​ប្រាំពីរ​ក្បាល​ស្គម សល់​តែ​ស្បែក និង​ឆ្អឹង ដែល​ឡើង​មក​តាម​ក្រោយ​នោះ មាន​ន័យ​ថា​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​ដែរ ហើយ​កួរ​ស្រូវ​ស្កក​ដែល​ស្លោក​ដោយ​ចំហាយ​ខ្យល់​ពី​ទិស​ខាង​កើត​នោះ មាន​ន័យ​ថា មាន​កើត​ទុរ្ភិក្ស​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ។ ២៨ បពិត្រ​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន ទូលបង្គំ​ទើប​នឹង​ទូល​ព្រះករុណា​ស្រាប់​ហើយ ថា​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​អោយ​ព្រះករុណា​ជ្រាប​អំពី​ហេតុការណ៍ ដែល​ព្រះអង្គ​បម្រុង​នឹង​ធ្វើ ២៩ គឺ​ក្នុង​អំឡុង​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល​នឹង​មាន​ភោគផល​យ៉ាង​សម្បូណ៌​ហូរហៀរ។ ៣០ ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​បន្ទាប់​មក​ទៀត​នឹង​កើត​ទុរ្ភិក្ស ដែល​នាំ​អោយ​ប្រជាជន​ភ្លេច​ថា ស្រុក​អេស៊ីប​ធ្លាប់​បាន​ទទួល​ភោគផល​សម្បូណ៌​ហូរហៀរ ព្រោះ​ទុរ្ភិក្ស​នឹង​បង្ហិនបង្ហោច​ស្រុក​អេស៊ីប​អស់​គ្មាន​សល់។ ៣១ ប្រជាជន​នឹង​លែង​នឹក​ឃើញ​អំពី​គ្រា​សម្បូណ៌​ហូរហៀរ ក្នុង​ស្រុក​ទៀត​ហើយ ព្រោះ​តែ​អត់​ឃ្លាន​ខ្លាំង​ពេក។ ៣២ ព្រះករុណា​ទ្រង់​សុបិន​ដល់​ទៅ​ពីរ​ដង​ដូច្នេះ បញ្ជាក់​ថា ព្រះជាម្ចាស់​បាន​គ្រោង​នឹង​ធ្វើ​កិច្ចការ​នេះ​រួច​ស្រេច​ហើយ ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​សំរេច​ធ្វើ​ក្នុង​ពេល​ឆាប់ៗ​ខាង​មុខ។ ៣៣ ឥឡូវ​នេះ សូម​ព្រះករុណា​រក​បុរស​ណា​ម្នាក់ ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាសវៃ ហើយ​តែងតាំង​គាត់​អោយ​គ្រប់គ្រង​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប។ ៣៤ សូម​ព្រះករុណា​តែងតាំង​មន្ត្រី​ផ្សេងៗ​អោយ​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប ដើម្បី​ហូត​ពន្ធ​មួយ​ភាគ​ប្រាំ​ពី​ភោគផល​ទុក ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ ដែល​សម្បូណ៌​ហូរហៀរ​ខាង​មុខ​នេះ។ ៣៥ មន្ត្រី​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​ប្រមែប្រមូល​ស្បៀង​អាហារ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​សម្បូណ៌​ហូរហៀរ បង្ការ​ទុក​នៅ​ក្នុង​ឃ្លាំង​តាម​ក្រុង​នានា ក្រោម​ព្រះរាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះករុណា​ផ្ទាល់។ ៣៦ ស្បៀង​នោះ​ត្រូវ​រក្សា​ទុក​សំរាប់​ស្រុក​ទេស ដើម្បី​យក​មក​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​ពេល​ទុរ្ភិក្ស​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប កុំ​អោយ​ប្រជាជន​ត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​អត់​ឃ្លាន»។
ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​តែងតាំង​លោក​យ៉ូសែប​អោយ​គ្រប់គ្រង​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប
៣៧ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​ពាក្យ​របស់​លោក​យ៉ូសែប ហើយ​មន្ត្រី​ទាំង​អស់​ក៏​ពេញ​ចិត្ត​ដែរ។ ៣៨ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​រាជឱង្ការ​ទៅ​កាន់​មន្ត្រី​ទាំង​នោះ​ថា៖ «យើង​ពុំ​អាច​រក​បុរស​ផ្សេង​ទៀត ដែល​មាន​ព្រះវិញ្ញាណ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​គង់​ជា​មួយ ដូច​លោក​នេះ​ឡើយ»។ ៣៩ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​រាជឱង្ការ​មក​កាន់​លោក​យ៉ូសែប​ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​អោយ​លោក​ដឹង​ហេតុការណ៍​ទាំង​នេះ​ហើយ គឺ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​មាន​ប្រាជ្ញា​វាងវៃ​ដូច​លោក​ទេ។ ៤០ ដូច្នេះ យើង​សុំ​តែងតាំង​លោក​អោយ​គ្រប់គ្រង​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប ហើយ​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​យើង​ទាំង​មូល​នឹង​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​បញ្ជា​របស់​លោក។ មាន​តែ​ព្រះរាជ​បល្ល័ង្ក​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ធ្វើ​អោយ​យើង​មាន​ឋានៈ​ខ្ពស់​ជាង​លោក»។ ៤១ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​រាជឱង្ការ​មក​លោក​យ៉ូសែប​ទៀត​ថា៖ «ឥឡូវ​នេះ យើង​តែងតាំង​លោក​អោយ​គ្រប់គ្រង​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល»។ ៤២ ពេល​នោះ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ដោះ​ព្រះទំរង់​ពី​ព្រះហស្ត​ព្រះអង្គ ពាក់​អោយ​លោក​យ៉ូសែប ព្រម​ទាំង​យក​អាវ​មួយ​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត​មក​អោយ​លោក និង​យក​ខ្សែ​ក​មាស​មួយ​ខ្សែ​ពាក់​អោយ​លោក​ថែម​ទៀត​ផង ៤៣ រួច​អោយ​លោក​ឡើង​ជិះ​រាជរថ ដែល​នៅ​បន្ទាប់​ពី​ព្រះអង្គ ហើយ​អោយ​គេ​រត់​ពី​មុខ​លោក ទាំង​ស្រែក​ថា៖ «ក្រាប​ចុះ ថ្វាយបង្គំ!»។ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​បាន​តែងតាំង​លោក​យ៉ូសែប​អោយ​គ្រប់គ្រង​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល​របៀប​នេះ​ឯង។ ៤៤ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​រាជឱង្ការ​មក​លោក​យ៉ូសែប​ទៀត​ថា៖ «យើង​ជា​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន! តែ​ក្នុង​ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​មាន​សិទ្ធិ​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ដោយ​គ្មាន​ការ​អនុញ្ញាត​ពី​លោក​ជា​មុន​នោះ​ឡើយ»។ ៤៥ ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ប្រទាន​នាម​អោយ​លោក​យ៉ូសែប​ថា “សាប់ណាត់ផានា” ហើយ​ស្ដេច​ដណ្ដឹង​នាង​អាសណាត់ ដែល​ត្រូវ​ជា​កូន​ស្រី​របស់​លោក​ប៉ូទីផេរ៉ា ជា​បូជាចារ្យ​នៅ​ក្រុង​អូន មក​អោយ​លោក​ធ្វើ​ជា​ភរិយា។ ពេល​នោះ លោក​យ៉ូសែប​ចេញ​ទៅ​ត្រួត​ពិនិត្យ​មើល​ស្រុក​អេស៊ីប។ ៤៦ កាល​លោក​យ៉ូសែប​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន ជា​ស្ដេច​ស្រុក​អេស៊ីប​នោះ លោក​មាន​អាយុ​សាមសិប​ឆ្នាំ​ហើយ។ លោក​យ៉ូសែប​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន ហើយ​ធ្វើ​ដំណើរ​ពាសពេញ​ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល។
៤៧ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​ដ៏​សម្បូណ៌​ហូរហៀរ​នោះ ដី​ស្រុក​អេស៊ីប​បាន​ផ្ដល់​ភោគផល​យ៉ាង​ច្រើន​បរិបូណ៌។ ៤៨ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​នោះ លោក​យ៉ូសែប​ប្រមូល​ស្បៀង​អាហារ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប យក​ទៅ​ទុក​តាម​ក្រុង​នានា គឺ​យក​ស្បៀង​ដែល​ជា​ភោគផល​តាម​ស្រែ​ចំការ​ជុំវិញ ទៅ​ដាក់​ក្នុង​ឃ្លាំង​របស់​ទីក្រុង។ ៤៩ លោក​យ៉ូសែប​ប្រមូល​ស្រូវ​បាន​យ៉ាង​ច្រើន ដូច​ខ្សាច់​នៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ គឺ​មាន​ចំនួន​យ៉ាង​ច្រើន​ឥត​គណនា រហូត​ដល់​គេ​ឈប់​រាប់​ទៀត ព្រោះ​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ពេក​មិន​អាច​រាប់​អស់​ឡើយ។
៥០ នៅ​ឆ្នាំ​មុន​កើត​ទុរ្ភិក្ស លោក​ស្រី​អាសណាត់​ជា​កូន​របស់​លោក​ប៉ូទីផេរ៉ា បូជាចារ្យ​នៅ​ក្រុង​អូន បាន​បង្កើត​កូន​ប្រុស​ពីរ​ជូន​លោក​យ៉ូសែប។ ៥១ លោក​យ៉ូសែប​ដាក់​ឈ្មោះ​កូន​បង​ថា “ម៉ាណាសេ” ដ្បិត​លោក​ពោល​ថា “ព្រះជាម្ចាស់​បាន​ប្រោស​អោយ​ខ្ញុំ​ភ្លេច​ទុក្ខ​វេទនា​ទាំង​ប៉ុន្មាន និង​ភ្លេច​ញាតិសន្ដាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ឪពុក​ខ្ញុំ​ដែរ”។ ៥២ លោក​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​កូន​បន្ទាប់​ថា “អេប្រាអ៊ីម” ដ្បិត​លោក​ពោល​ថា “ព្រះជាម្ចាស់​ប្រទាន​អោយ​ខ្ញុំ​មាន​កូន​ចៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រង​ទុក្ខ​វេទនា​នេះ”។
៥៣ លុះ​ស្រុក​អេស៊ីប​បាន​សម្បូណ៌​ហូរហៀរ​គំរប់​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​ហើយ ៥៤ ទុរ្ភិក្ស​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​កើត​មាន ដូច​លោក​យ៉ូសែប​មាន​ប្រសាសន៍​មែន។ នៅ​គ្រា​នោះ មាន​កើត​ទុរ្ភិក្ស​គ្រប់​ប្រទេស​ទាំង​អស់ តែ​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល​មាន​អាហារ​បរិភោគ​គ្រប់​គ្រាន់។ ៥៥ ក្រោយ​មក ប្រជាជន​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប​ចាប់​ផ្ដើម​ខ្វះ​ខាត គេ​ក៏​នាំ​គ្នា​ទាមទារ​សុំ​ស្បៀង​អាហារ​ពី​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​មាន​រាជឱង្ការ​ទៅ​កាន់​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ទាំង​អស់​ថា៖ «ចូរ​ទៅ​ជួប​លោក​យ៉ូសែប បើ​លោក​ប្រាប់​អោយ​ធ្វើ​អ្វី ចូរ​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​លោក​ចុះ»។ ៥៦ ពេល​នោះ ទុរ្ភិក្ស​បាន​រាលដាល​ពាសពេញ​ស្រុក​អេស៊ីប​ទាំង​មូល។ លោក​យ៉ូសែប​បាន​បើក​ឃ្លាំង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​តាម​ក្រុង​នានា លក់​ស្រូវ​អោយ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប ប៉ុន្តែ ទុរ្ភិក្ស​កើត​មាន​រឹត​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ ក្នុង​ស្រុក​អេស៊ីប។ ៥៧ មនុស្សម្នា​ពី​គ្រប់​ប្រទេស​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ស្រុក​អេស៊ីប ដើម្បី​រក​ទិញ​ស្រូវ​ពី​លោក​យ៉ូសែប ដ្បិត​ទុរ្ភិក្ស​រាលដាល​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ គ្រប់​ប្រទេស​នៅ​លើ​ផែនដី​ទាំង​មូល។