១៤
ស្ថានភាព​ដ៏​លំបាក​របស់​មនុស្ស​លោក
១ មនុស្ស​ដែល​កើត​ពី​ស្ត្រី​រមែង​មាន​អាយុ​ខ្លី
ហើយ​មាន​ពោរពេញ​ដោយ​ទុក្ខ​កង្វល់។
២ គេ​លូត​ឡើង​ដូច​ផ្កា ហើយ​ត្រូវ​កាត់​ចោល
គេ​វិនាស​បាត់​ទៅ​ដូច​ស្រមោល
គឺ​មិន​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​ឡើយ។
៣ ក៏​ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គ​ទត​មើល​មក
មនុស្ស​លោក​ដូច​ទូលបង្គំ​នេះ
ហើយ​ព្រះអង្គ​នាំ​ទូលបង្គំ​យក​ទៅ​កាត់​ក្ដី!
៤ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​យក​អ្វី​ដ៏​បរិសុទ្ធ
ចេញ​ពី​មនុស្ស​មិន​បរិសុទ្ធ​បាន​ឡើយ។
៥ ព្រះអង្គ​កំណត់​ចំនួន​ថ្ងៃ​នៃ​អាយុ​ជីវិត​របស់​គេ
និង​ចំនួន​ខែ​ដែល​គេ​ត្រូវ​រស់
ព្រះអង្គ​កំណត់​ចុង​បញ្ចប់​អោយ​គេ
ដែល​គេ​ពុំ​អាច​ឆ្លង​ផុត​ជា​ដាច់​ខាត។
៦ សូម​ព្រះអង្គ​ងាក​ព្រះភក្ត្រ​ចេញ​ពី​មនុស្ស​ទៅ
ដើម្បី​អោយ​គេ​បាន​សំរាក
ហើយ​អោយ​គេ​បាន​សប្បាយ​ដូច​កម្មករ
ទទួល​ប្រាក់​ឈ្នួល​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​ខ្លួន។
៧ ដើម​ឈើ​តែងតែ​មាន​សង្ឃឹម​ជានិច្ច
ទោះ​បី​គេ​កាប់​វា​ចោល ក៏​វា​នៅ​តែ​ដុះ​ឡើង​វិញ
គឺ​វា​មិន​ខ្វះ​ពន្លក​ចេញ​ពី​គល់​ទេ។
៨ ទោះ​បី​ឫស​របស់​វា​កាន់​តែ​ចាស់​នៅ​ក្នុង​ដី
ទោះ​បី​គល់​របស់​វា​ងាប់​នៅ​ក្នុង​ធូលី​ដី​ក្ដី
៩ នៅ​ពេល​មាន​ទឹក វា​ក៏​លូត​លាស់​ឡើង​វិញ
ហើយ​បែក​មែក​ដូច​កូន​ឈើ​មួយ​ដែរ។
១០ រីឯ​មនុស្ស​វិញ​គេ​បាត់​បង់​កម្លាំង ហើយ​ស្លាប់
គេ​រលត់​វិញ្ញាណ មិន​ដឹង​ជា​ទៅ​ទី​ណា​ឡើយ។
១១ ទឹក​សមុទ្រ​អាច​ស្រក​ចុះ
ហើយ​ស្ទឹង​ក៏​អាច​រីង​ស្ងួត​ដែរ
១២ រីឯ​មនុស្ស​លោក​វិញ កាល​ណា​គេ​ស្លាប់​ហើយ
គេ​មិន​អាច​ក្រោក​ឡើង​វិញ​បាន​ទេ
សូម្បី​តែ​ផ្ទៃ​មេឃ​រលាយ ក៏​គេ​មិន​ភ្ញាក់​ដែរ
គឺ​គេ​នឹង​ដេក​លក់ ឥត​ក្រោក​ឡើង​វិញ​ឡើយ។
១៣ សូម​ព្រះអង្គ​មេត្តា​អោយ​ទូលបង្គំ​ជ្រក
នៅ​ក្នុង​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់
សូម​លាក់​ទូលបង្គំ​នៅ​ទី​នោះ
រហូត​ដល់​ព្រះអង្គ​ស្ងប់​ព្រះពិរោធ
ហើយ​សូម​កំណត់​ពេល​មួយ
ដែល​ព្រះអង្គ​នឹក​ចាំ​ពី​ទូលបង្គំ​ឡើង​វិញ។
១៤ ប្រសិន​បើ​មនុស្ស​ដែល​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ
អាច​រស់​ឡើង​វិញ​បាន
នោះ​ទូលបង្គំ​នឹង​នៅ​រង់ចាំ​គ្រប់​ពេល​វេលា
រហូត​ដល់​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ជីវិត​ដ៏​វេទនា​នេះ។
១៥ ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​ហៅ​ទូលបង្គំ
ទូលបង្គំ​នឹង​ឆ្លើយ​ទៅ​ព្រះអង្គ​វិញ
ហើយ​ព្រះអង្គ​មុខ​ជា​រីករាយ​នឹង​ទូលបង្គំ
ដែល​ជា​ស្នា​ព្រះហស្ដ​របស់​ព្រះអង្គ។
១៦ នៅ​ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​មើល​ថែ​ទាំ​ជំហាន​របស់​ទូលបង្គំ
ហើយ​មិន​គិតគូរ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​ទូលបង្គំ​ទេ។
១៧ ព្រះអង្គ​នឹង​បំភ្លេច​ចោល​នូវ​កំហុស​របស់​ទូលបង្គំ
ហើយ​គ្រប​បាំង​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​ទូលបង្គំ។
១៨ ក៏​ប៉ុន្តែ ភ្នំ​ត្រូវ​រង្គើ រួច​រលំ
រីឯ​ផ្ទាំង​សិលា​កក្រើក​ចេញ​ពី​កន្លែង​របស់​វា
១៩ ទឹក​ធ្វើ​អោយ​ថ្ម​សឹក
ហើយ​ទឹក​ហូរ​នាំ​យក​ដី​ទៅ​យ៉ាង​ណា
ព្រះអង្គ​ក៏​ធ្វើ​អោយ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម
របស់​មនុស្ស​លោក រលាយ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
២០ ព្រះអង្គ​មាន​ប្រៀប​លើ​គេ​ជានិច្ច
រួច​ធ្វើ​អោយ​គេ​ក៏​វិនាស​សូន្យ​ទៅ
ព្រះអង្គ​បំផ្លាស់​បំប្រែ​ផ្ទៃ​មុខ​របស់​គេ
ហើយ​ដេញ​គេ​ទៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះអង្គ។
២១ កូន​ចៅ​របស់​គេ​ទទួល​កិត្តិយស គេ​ពុំ​ដឹង
កូន​ចៅ​របស់​គេ​បាត់​បង់​កិត្តិយស
ក៏​គេ​មិន​ឃើញ​ដែរ ២២ គឺ​គេ​ដឹង​តែ​ពី​ការ​ឈឺ​ចាប់​នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ
ហើយ​រង​ទុក្ខ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​តែ​ម្នាក់​ឯង»។