២០
លោក​យេរេមា និង​បូជាចារ្យ​ផាសហ៊ើរ
១ ពេល​លោក​បូជាចារ្យ​ផាសហ៊ើរ ជា​កូន​របស់​លោក​អ៊ីមមើរ និង​ជា​អនុរក្ស​ព្រះដំណាក់​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ បាន​ឮ​លោក​យេរេមា​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល​ទាំង​នេះ ២ គាត់​ទះ​កំផ្លៀង​លោក​យេរេមា រួច​បញ្ជា​អោយ​គេ​ដាក់​ច្រវាក់​លោក នៅ​ទ្វារ​បេនយ៉ាមីន​ផ្នែក​ខាង​លើ ជាប់​នឹង​ព្រះដំណាក់​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ៣ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់​លោក​ផាសហ៊ើរ​មក​ស្រាយ​លោក​យេរេមា លោក​យេរេមា​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គាត់​ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់​មិន​ហៅ​លោក​ថា “ផាសហ៊ើរ”ទៀត​ទេ គឺ​ព្រះអង្គ​នឹង​ហៅ​លោក​ថា “ម៉ាកោរ-មីស្សាប៊ីប”​វិញ ៤ ដ្បិត​ព្រះអម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ: “យើង​នឹង​ធ្វើ​អោយ​ការ​ព្រឺ​ខ្លាច​កើត​មាន​ដល់​អ្នក និង​មិត្តភក្ដិ​របស់​អ្នក។ មិត្តភក្ដិ​ទាំង​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ​របស់​ខ្មាំង នៅ​ក្រោម​ក្រសែភ្នែក​របស់​អ្នក។ យើង​នឹង​ប្រគល់​ជន​ជាតិ​យូដា​ទាំង​មូល ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ដែរ ស្ដេច​នោះ​នឹង​កៀរ​ពួក​គេ​យក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​នៅ​ស្រុក​បាប៊ីឡូន ហើយ​ប្រហារ​ពួក​គេ​ដោយ​មុខ​ដាវ។ ៥ យើង​នឹង​ប្រគល់​ស្បៀង​អាហារ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៃ​ក្រុង​នេះ ព្រម​ទាំង​សម្បត្តិ​ទ្រព្យ​ដែល​ជា​ផល​នៃ​ការងារ​របស់​គេ និង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ទៅ​អោយ​ខ្មាំង។ យើង​នឹង​ប្រគល់​រាជទ្រព្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ស្ដេច​ស្រុក​យូដា ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ ពួក​គេ​នឹង​រឹប​អូស​យក​ជា​ជយភ័ណ្ឌ ហើយ​ដឹក​ជញ្ជូន​ទៅ​ស្រុក​បាប៊ីឡូន។ ៦ រីឯ​អ្នក​វិញ ផាសហ៊ើរ​អើយ អ្នក​ព្រម​ទាំង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​អ្នក​នឹង​ត្រូវ​គេ​កៀរ​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​នៅ​បាប៊ីឡូន ហើយ​អ្នក​នឹង​ស្លាប់​នៅ​ទី​នោះ។ គេ​នឹង​បញ្ចុះ​សព​អ្នក ព្រម​ទាំង​សព​មិត្តភក្ដិ​ទាំង​អស់ ដែល​អ្នក​បាន​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល​ក្លែងក្លាយ​ប្រាប់​ពួក​គេ”»។
លោក​យេរេមា​ត្អូញត្អែរ​ដាក់​ព្រះអម្ចាស់
៧ បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស់!
ព្រះអង្គ​បាន​លួងលោម​ទូលបង្គំ
ហើយ​ទូលបង្គំ​ក៏​យល់​ព្រម​តាម
ព្រះអង្គ​បាន​បង្ខំ​ទូលបង្គំ
ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ឈ្នះ​ទូលបង្គំ។
រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ប្រជាជន​ទាំង​អស់​នាំ​គ្នា
សើច​ចំអក និង​ប្រមាថ​មាក់ងាយ​ទូលបង្គំ។
 
៨ គ្រប់​ពេល​ដែល​ទូលបង្គំ​និយាយ
ទូលបង្គំ​ស្រែក​ប្រកាស​តែ​អំពី​ការ​ឃោរឃៅ
និង​មហន្តរាយ។
ព្រោះ​តែ​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះអម្ចាស់
ពួក​គេ​ត្មះតិះដៀល និង​សើច​ចំអក
អោយ​ទូលបង្គំ តាំង​ពី​ព្រលឹម​ទល់​ព្រលប់។
៩ ប្រសិន​បើ​ទូលបង្គំ​សំរេច​ចិត្ត​ថា
ឈប់​នឹក​នា​ពី​ព្រះបន្ទូល
ហើយ​លែង​និយាយ​ក្នុង​នាម​ព្រះអង្គ​ទៀត​នោះ
ទូលបង្គំ​នឹង​អន្ទះសា​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន
ដូច​មាន​ភ្លើង​ឆាបឆេះ​រហូត​ដល់​ឆ្អឹង
ទូលបង្គំ​ខំ​ប្រឹង​ពន្លត់​ភ្លើង​នេះ​រហូត​អស់​កម្លាំង
តែ​វា​មិន​ព្រម​រលត់​ទេ។
១០ ទូលបង្គំ​ឮ​មហាជន​និយាយ​មួល​បង្កាច់​ទូលបង្គំ
ថា “អ្នក​នេះ​ដើរ​បំភ័យ​គេ​គ្រប់​ទី​កន្លែង
ចូរ​ប្ដឹង​គាត់! ចូរ​យើង​នាំ​គ្នា​ទៅ​ប្ដឹង​គាត់!”។
សូម្បី​មិត្ត​សម្លាញ់​ជិតដិត​របស់​ទូលបង្គំ
ក៏​ចាំ​តែ​ចាប់​កំហុស​ទូលបង្គំ​ដែរ។
គេ​និយាយ​គ្នា​ថា
“បើ​យើង​លួងលោម​បញ្ឆោត​គាត់
យើង​នឹង​ចាប់​គាត់​បាន
ហើយ​យក​គាត់​មក​ធ្វើ​បាប​សងសឹក​តាម​ចិត្ត”។
១១ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ទូលបង្គំ
ព្រះអង្គ​ចាំ​ជួយ​ទូលបង្គំ ដូច​វីរបុរស​ដ៏​អង់អាច
ហេតុ​នេះ​អស់​អ្នក​ដែល​បៀតបៀន​ទូលបង្គំ
មុខ​ជា​ដួល ហើយ​មិន​អាច​ឈ្នះ​ទូលបង្គំ​បាន។
ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​អាម៉ាស់​ជា​ខ្លាំង
ព្រោះ​ធ្វើ​អ្វី​ទូលបង្គំ​មិន​កើត
ពួក​គេ​នឹង​បាក់​មុខ​រហូត​ត​ទៅ​ឥត​ភ្លេច​ឡើយ។
១២  ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​ស្ទង់​មើល
ចិត្ត​គំនិត​របស់​មនុស្ស​សុចរិត
ព្រះអង្គ​ឈ្វេង​យល់​ចិត្ត​ថ្លើម​របស់​គេ។
ទូលបង្គំ​នឹង​ឃើញ​ព្រះអង្គ​សងសឹក​ពួក​គេ
ជំនួស​ទូលបង្គំ
ដ្បិត​ទូលបង្គំ​ផ្ញើ​ជីវិត​ទាំង​ស្រុង​លើ​ព្រះអង្គ។
១៣ សូម​ច្រៀង​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់!
សូម​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះអម្ចាស់!
ដ្បិត​ព្រះអង្គ​រំដោះ​ជីវិត​មនុស្ស​ទុគ៌ត
អោយ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​មនុស្ស​អាក្រក់។
១៤ សូម​អោយ​ថ្ងៃ​កំណើត​របស់​ទូលបង្គំ
ត្រូវ​បណ្ដាសា!
សូម​កុំ​អោយ​មាន​នរណា​ចាត់​ទុក​ថ្ងៃ​ដែល​ម្ដាយ
របស់​ទូលបង្គំ​បង្កើត​ទូលបង្គំ​មក​នោះ
ថា​ជា​ថ្ងៃ​ប្រកប​ដោយ​ព្រះពរ​ឡើយ!
១៥ រីឯ​អ្នក​ដែល​បាន​នាំ​ដំណឹង​ទៅ​ជំរាប
ឪពុក​ទូលបង្គំ ថា “អ្នក​មាន​កូន​ប្រុស​មួយ”
ហើយ​ធ្វើ​អោយ​ឪពុក​ទូលបង្គំ
រីករាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង
សូម​អោយ​អ្នក​នោះ​ត្រូវ​បណ្ដាសា!
១៦ សូម​អោយ​អ្នក​នោះ​បាន​ដូច​ក្រុង​នានា
ដែល​ព្រះអម្ចាស់​រំលាយ ដោយ​ឥត​នឹក​ស្ដាយ!
ពេល​ព្រឹក​សូម​អោយ​អ្នក​នោះ​ឮ​សំរែក
ប្រកាស​ភាព​អាសន្ន
ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​ត្រង់ ឮ​សំរែក​ខ្មាំង​មក​ដល់!
១៧ ប្រសិន​បើ​ព្រះអង្គ​ទុក​អោយ​ទូលបង្គំ​ស្លាប់
មុន​ពេល​ទូលបង្គំ​កើត​មក​នោះ​ប្រសើរ​ជាង។
ម្ដាយ​របស់​ទូលបង្គំ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា
ផ្នូរ​របស់​ទូលបង្គំ
ហើយ​ទូលបង្គំ​នឹង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្ដាយ
រហូត​ត​ទៅ។
១៨ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទូលបង្គំ​ចេញ​ពី​ផ្ទៃ​ម្ដាយ
ដើម្បី​ឃើញ​តែ​ទុក្ខ​វេទនា និង​ការ​ឈឺ​ចាប់
ហើយ​ត្រូវ​អាម៉ាស់​អស់​មួយ​ជីវិត​ដូច្នេះ?​