២១
ច្បាប់​សំរាប់​បូជាចារ្យ
១  ព្រះអម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​កាន់​លោក​ម៉ូសេ​ថា៖ «ចូរ​ប្រាប់​ពួក​បូជាចារ្យ​ដែល​ជា​កូន​ចៅ​របស់​អើរ៉ុន​ដូច​ត​ទៅ: បូជាចារ្យ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​អោយ​ខ្លួន​សៅហ្មង ដោយសារ​ប៉ះពាល់​សាកសព​នរណា​ម្នាក់ ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ២ លើកលែង​តែ​គ្រួសារ​ជិតដិត​បំផុត ដូច​ជា​ម្ដាយ​ឪពុក កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី និង​បង​ប្អូន​ប្រុស។ ៣ គាត់​ក៏​មាន​សិទ្ធិ​ប៉ះពាល់​សព​របស់​បង​ប្អូន​ស្រី ដែល​នៅ​ក្រមុំ​មិន​ទាន់​មាន​គូស្រករ​ដែរ ព្រោះ​នាង​នៅ​ក្រោម​អាណាព្យាបាល​របស់​គ្រួសារ​គាត់​នៅ​ឡើយ តែ​គាត់​អាច​ទៅ​ជា​សៅហ្មង​ដោយសារ​ប៉ះពាល់​សាកសព​របស់​នាង។ ៤ បូជាចារ្យ​មាន​មុខងារ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន ដូច្នេះ គាត់​មិន​ត្រូវ​បន្ទាប​បន្ថោក​ខ្លួន​ឯង ដោយ​បណ្ដោយ​អោយ​ខ្លួន​ទៅ​ជា​សៅហ្មង​ឡើយ។ ៥ បូជាចារ្យ​មិន​ត្រូវ​កោរ​សក់ មិន​ត្រូវ​កោរ​ជាយ​ពុក​ចង្កា ឬ​ធ្វើ​ពិធី​ឆូត​សាច់​របស់​ខ្លួន​ឡើយ។ ៦ ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​វិសុទ្ធ​សំរាប់​ព្រះ​របស់​ខ្លួន ហើយ​មិន​បន្ថោក​ព្រះនាម​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​ទេ ដ្បិត​ពួក​គេ​មាន​មុខងារ​ថ្វាយ​យញ្ញបូជា និង​អាហារ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​ខ្លួន។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​វិសុទ្ធ។ ៧ បូជាចារ្យ​មិន​ត្រូវ​យក​ស្ត្រី​ពេស្យា ឬ​ស្ត្រី​ខូច​មក​ធ្វើ​ជា​ភរិយា​ឡើយ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​យក​ស្ត្រី​ប្ដី​លែង​ដែរ ព្រោះ​បូជាចារ្យ​ត្រូវ​រក្សា​ខ្លួន​អោយ​វិសុទ្ធ ថ្វាយ​ព្រះ​របស់​ខ្លួន។ ៨ ចូរ​ចាត់​ទុក​បូជាចារ្យ​ជា​មនុស្ស​វិសុទ្ធ ព្រោះ​គេ​យក​អាហារ​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះ​របស់​អ្នក។ គេ​ជា​មនុស្ស​វិសុទ្ធ​សំរាប់​យើង ដ្បិត​យើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដ៏វិសុទ្ធ ដែល​ប្រោស​អ្នក​រាល់​គ្នា​អោយ​វិសុទ្ធ។ ៩ ប្រសិន​បើ​កូន​ស្រី​របស់​បូជាចារ្យ​បង្ខូច​ខ្លួន ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ពេស្យាចារ នាង​នោះ​បន្ថោក​ឪពុក​របស់​ខ្លួន ដូច្នេះ ត្រូវ​យក​នាង​ទៅ​ដុត​ទាំង​រស់។
១០ មហា​បូជាចារ្យ​ដែល​ជា​ប្រមុខ​លើ​ពួក​បូជាចារ្យ ហើយ​បាន​ទទួល​ពិធី​ចាក់​ប្រេង​តែងតាំង​សំរាប់​បំពេញ​មុខងារ​នេះ និង​សំរាប់​ពាក់​អាវ​សក្ការៈ មិន​ត្រូវ​ដក​ឆ្នួត​ក្បាល​ចេញ ឬ​ហែក​សម្លៀកបំពាក់​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ។ ១១ មហា​បូជាចារ្យ​មិន​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ជិត​សាកសព គឺ​សូម្បី​តែ​សាកសព​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​គាត់​ផ្ទាល់​ក៏​គាត់​មិន​ត្រូវ​ប៉ះពាល់​ដែរ ព្រោះ​បណ្ដាល​អោយ​ខ្លួន​ទៅ​ជា​សៅហ្មង។ ១២ គាត់​មិន​ត្រូវ​ចេញ​ពី​ទីសក្ការៈ ហើយ​បង្អាប់បង្អោន​ទីសក្ការៈ​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​ទេ ដ្បិត​គាត់​បាន​ទទួល​ពិធី​តែងតាំង​ដោយ​ប្រេង​នៃ​ព្រះ​របស់​គាត់។ យើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់ ១៣ គាត់​ត្រូវ​រៀបការ​តែ​នឹង​ស្ត្រី​ព្រហ្មចារី ១៤ គឺ​មិន​ត្រូវ​រៀបការ​ជា​មួយ​ស្ត្រី​មេម៉ាយ ស្ត្រី​ប្ដី​លែង ស្ត្រី​ពេស្យា ឬ​ស្ត្រី​ខូច​ខ្លួន​ឡើយ តែ​ត្រូវ​រៀបការ​ជា​មួយ​ស្ត្រី​ព្រហ្មចារី ក្នុង​អំបូរ​របស់​គាត់។ ១៥ ធ្វើ​ដូច្នេះ គាត់​មិន​បង្ខូច​ពូជពង្ស​របស់​គាត់ នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​របស់​គាត់​ឡើយ ដ្បិត​យើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់ យើង​ប្រោស​គាត់​អោយ​វិសុទ្ធ»។
១៦  ព្រះអម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​កាន់​លោក​ម៉ូសេ​ថា៖ ១៧ «ចូរ​ប្រាប់​អើរ៉ុន​ដូច​ត​ទៅ: ក្នុង​ចំណោម​ពូជពង្ស​របស់​គាត់ នៅ​គ្រប់​ជំនាន់ មិន​ត្រូវ​អោយ​នរណា​ម្នាក់​ដែល​មាន​រូប​រាង​កាយ​មិន​ធម្មតា នាំ​យក​តង្វាយ​ចូល​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​ឡើយ។ ១៨ មនុស្ស​មាន​រូប​រាង​កាយ​មិន​ធម្មតា ពុំ​អាច​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទីសក្ការៈ​ទេ គឺ​មនុស្ស​ខ្វាក់ មនុស្ស​ខ្ញើច​ជើង ច្រមុះ​ក្រពឹត ដៃ​ជើង​មិន​ស្មើ​គ្នា ១៩ មនុស្ស​កំបុត​ដៃ ឬ​កំបុត​ជើង ២០ មនុស្ស​គម កើត​អុត មាន​ស្នាម​នៅ​លើ​ភ្នែក កើត​រមាស់ កើត​ស្រែង ខូច​ពង។ ២១ ក្នុង​ចំណោម​ពូជពង្ស​របស់​បូជាចារ្យ​អើរ៉ុន អ្នក​មាន​រូប​រាង​កាយ​មិន​ធម្មតា មិន​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ថ្វាយ​តង្វាយ​ដុត​ដល់​ព្រះអម្ចាស់​ឡើយ។ ដោយ​គេ​មាន​រូប​រាង​កាយ​មិន​ធម្មតា​ដូច្នេះ គេ​មិន​អាច​នាំ​យក​អាហារ​ចូល​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​ទេ។ ២២ គេ​អាច​បរិភោគ​ម្ហូប​អាហារ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ដែល​ជា​អាហារ​ដ៏វិសុទ្ធ និង​អាហារ​ដ៏វិសុទ្ធ​បំផុត​នោះ​បាន ២៣ តែ​គេ​ពុំ​អាច​ចូល​ទៅ​ជិត​វាំងនន ឬ​ចូល​ទៅ​ជិត​អាសនៈ​ជា​ដាច់​ខាត ក្រែង​លោ​គេ​បង្អាប់​ទីសក្ការៈ​របស់​យើង ព្រោះ​គេ​មាន​រូប​រាង​កាយ​មិន​ធម្មតា ដ្បិត​យើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់​ដែល​បាន​ធ្វើ​អោយ​ទី​នោះ​ទៅ​ជា​វិសុទ្ធ»។ ២៤ លោក​ម៉ូសេ​នាំ​យក​ព្រះបន្ទូល​នេះ​ទៅ​ជំរាប​លោក​អើរ៉ុន និង​កូន​ចៅ​របស់​គាត់ ព្រម​ទាំង​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល។