១៥
ព្រះយេស៊ូ​នៅ​មុខ​លោក​ពីឡាត
(ម៉ាថាយ ២៧:១-២, ១១-១៤ លូកា ២៣:១-៥ យ៉ូហាន ១៨:២៨-៣៨)
១ លុះ​ព្រលឹម​ឡើង​ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ*​ប្រជុំ​គ្នា ជា​មួយ​ពួក​ព្រឹទ្ធាចារ្យ* ពួក​អាចារ្យ* និង​ក្រុម​ប្រឹក្សា​ជាន់​ខ្ពស់*​ទាំង​មូល។ គេ​បាន​ចង​ព្រះយេស៊ូ ហើយ​បញ្ជូន​ព្រះអង្គ​ទៅ​លោក​ពីឡាត។ ២ លោក​ពីឡាត​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា៖ «តើ​អ្នក​ជា​ស្ដេច​យូដា​មែន​ឬ?»។ ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «លោក​ទេ​តើ ដែល​មាន​ប្រសាសន៍​ដូច្នេះ!»។ ៣ ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ​បាន​យក​រឿង​ជា​ច្រើន មក​ចោទ​ប្រកាន់​ព្រះយេស៊ូ។ ៤ លោក​ពីឡាត​សួរ​ព្រះអង្គ​ម្ដង​ទៀត​ថា៖ «ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​អ្នក​មិន​ឆ្លើយ​អ្វី​សោះ​ដូច្នេះ? អ្នក​មិន​ឮ​ពាក្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​គេ​ចោទ​ប្រកាន់​អ្នក​ទេ​ឬ?»។ ៥ ព្រះយេស៊ូ​ពុំ​បាន​ឆ្លើយ​តប​ទៀត​ឡើយ​ជា​ហេតុ​នាំ​អោយ​លោក​ពីឡាត​ងឿងឆ្ងល់​ជា​ខ្លាំង។
លោក​ពីឡាត​កាត់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​ព្រះយេស៊ូ
(ម៉ាថាយ ២៧:១៥-២៦ លូកា ២៣:១៣-២៥ យ៉ូហាន ១៨:៣៩-១៩:១៦)
៦ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ចម្លង លោក​ពីឡាត​តែង​លែង​អ្នក​ទោស​ម្នាក់ តាម​ពាក្យ​សុំ​របស់​បណ្ដាជន។ ៧ មាន​បុរស​ម្នាក់ ឈ្មោះ​បារ៉ាបាស​ជាប់​ឃុំឃាំង​ជា​មួយ​ពួក​បះបោរ ដែល​សម្លាប់​មនុស្ស​ម្នាក់​នៅ​ពេល​កើត​ចលាចល។ ៨ បណ្ដាជន​នាំ​គ្នា​ឡើង​ទៅ​ជួប​លោក​ពីឡាត​សុំ​អោយ​លោក​ដោះ​លែង​អ្នក​ទោស​ម្នាក់ តាម​ទម្លាប់​ដែល​លោក​ធ្លាប់​អនុគ្រោះ​ដល់​គេ។ ៩ លោក​ពីឡាត​មាន​ប្រសាសន៍​សួរ​ថា៖ «តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​អោយ​ខ្ញុំ​ដោះ​លែង​ស្ដេច​យូដា​ឬ?»។ ១០ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ដូច្នេះ មក​ពី​លោក​ជ្រាប​ថា ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ​បញ្ជូន​ព្រះយេស៊ូ​មក​លោក ព្រោះ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​ច្រណែន។
១១ ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ*​នាំ​គ្នា​បញ្ចុះបញ្ចូល​បណ្ដាជន​សុំ​អោយ​លោក​ពីឡាត​ដោះ​លែង​បារ៉ាបាស​វិញ។ ១២ លោក​ពីឡាត​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គេ​ម្ដង​ទៀត​ថា៖ «បើ​ដូច្នេះ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​អោយ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​អ្នក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៅ​ថា ស្ដេច​យូដា​នេះ?»។ ១៣ គេ​ស្រែក​ឡើង​ថា៖ «ឆ្កាង​ទៅ!»។ ១៤ លោក​ពីឡាត​សួរ​ថា៖ «តើ​អ្នក​នេះ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​អ្វី?»។ ប៉ុន្តែ គេ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ​ថា៖ «ឆ្កាង​ទៅ!»។ ១៥ លោក​ពីឡាត​ចង់​បំពេញ​ចិត្ត​បណ្ដាជន ក៏​ដោះ​លែង​បារ៉ាបាស។ បន្ទាប់​ពី​បញ្ជា​អោយ​គេ​វាយ​ព្រះយេស៊ូ​នឹង​រំពាត់​រួច​ហើយ លោក​ប្រគល់​ទៅ​អោយ​គេ​ឆ្កាង។
ទាហាន​មើលងាយ និង​ធ្វើ​បាប​ព្រះយេស៊ូ
(ម៉ាថាយ ២៧:២៧-៣១ យ៉ូហាន ១៩:២-៣)
១៦ ពួក​ទាហាន​បណ្ដើរ​ព្រះយេស៊ូ​ទៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​បន្ទាយ ហើយ​ហៅ​កង​ទាហាន​ទាំង​មូល​មក។ ១៧ គេ​យក​អាវ​ពណ៌​ក្រហម​ទុំ​មក​ពាក់​អោយ​ព្រះអង្គ រួច​យក​បន្លា​មក​ក្រង​ធ្វើ​ភួង​បំពាក់​ជា​មកុដ​លើ​ព្រះសិរសា​ព្រះអង្គ។ ១៨ គេ​ក៏​នាំ​គ្នា​សំពះ​ព្រះអង្គ​ទាំង​ពោល​ថា៖ «សូម​គោរព​ថ្វាយបង្គំ​ស្ដេច​យូដា!»។ ១៩ គេ​យក​ផ្ដៅ​វាយ​ព្រះសិរសា​ព្រះអង្គ គេ​ស្ដោះ​ទឹក​មាត់​ដាក់​ព្រះអង្គ ព្រម​ទាំង​លុត​ជង្គង់​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះអង្គ​ថែម​ទៀត​ផង។ ២០ ក្រោយ​ពី​បាន​ប្រមាថ​មើលងាយ​ព្រះអង្គ​រួច​ហើយ ពួក​គេ​ដោះ​អាវ​ពណ៌​ក្រហម​ចេញ យក​ព្រះពស្ដ្រ​របស់​ព្រះអង្គ​មក​ពាក់​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​វិញ ហើយ​បណ្ដើរ​យក​ទៅ​ឆ្កាង។
គេ​ឆ្កាង​ព្រះយេស៊ូ
(មថ.២៧:៣២-៤៤ លក.២៣:២៦-៤៣ យហ.១៩.១៧-២៧)
២១ ពេល​នោះ មាន​បុរស​ម្នាក់​ជា​អ្នក​ស្រុក​គីរ៉ែន​ត្រឡប់​មក​ពី​ចំការ គេ​ចាប់​បង្ខំ​គាត់​អោយ​លី​ឈើ​ឆ្កាង​របស់​ព្រះយេស៊ូ។ អ្នក​នោះ​ឈ្មោះ​ស៊ីម៉ូន ជា​ឪពុក​របស់​អលេក្សានត្រុស និង​រូភូស។ ២២ គេ​បណ្ដើរ​ព្រះយេស៊ូ​មក​ដល់​កន្លែង​មួយ ឈ្មោះ “គាល់កូថា” ដែល​ប្រែ​ថា “ភ្នំ​លលាដ៍​ក្បាល”។ ២៣ គេ​យក​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​លាយ​ជា​មួយ​គ្រឿងញៀន​ម្យ៉ាង មក​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​សោយ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គ​ពុំ​បាន​សោយ​ទេ។ ២៤ គេ​ក៏​ឆ្កាង​ព្រះអង្គ ហើយ​យក​សម្លៀកបំពាក់​របស់​ព្រះអង្គ​មក​ចាប់​ឆ្នោត​ចែក​គ្នា។ ២៥ គេ​ឆ្កាង​ព្រះអង្គ​នៅ​ម៉ោង​ប្រាំ​បួន​ព្រឹក។ ២៦ គេ​សរសេរ​ប្រកាស​អំពី​ហេតុ​ដែល​គេ​ធ្វើ​ទោស​ព្រះអង្គ​ថា«ស្ដេច​ជន​ជាតិ​យូដា»។ ២៧ គេ​ក៏​បាន​ឆ្កាង​ចោរ​ព្រៃ​ពីរ​នាក់​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូ​ដែរ ម្នាក់​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ព្រះអង្គ ម្នាក់​ទៀត​នៅ​ខាង​ឆ្វេង​ព្រះអង្គ។ [ ២៨ ហេតុការណ៍​នេះ​កើត​ឡើង ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ​ថា «ព្រះអង្គ​ត្រូវ​គេ​រាប់​បញ្ចូល​ជា​មួយ​មនុស្ស​អាក្រក់»​។] ២៩ មនុស្សម្នា​ដើរ​កាត់​តាម​នោះ​ប្រមាថ​មើលងាយ​ព្រះអង្គ ទាំង​គ្រវី​ក្បាល​ដាក់​ព្រះអង្គ និង​ពោល​ថា៖ «នែ៎ អ្នក​រុះ​ព្រះវិហារ* ហើយ​សង់​ឡើង​វិញ​តែ​បី​ថ្ងៃ​អើយ ៣០ សង្គ្រោះ​ខ្លួន​ឯង​ទៅ អញ្ជើញ​ចុះ​ពី​ឈើ​ឆ្កាង​មក!»។ ៣១ រីឯ​ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ និង​អាចារ្យ* ក៏​និយាយ​គ្នា​ចំអក​អោយ​ព្រះអង្គ​ដូច​គេ​ដែរ ពួក​គេ​ពោល​ថា៖ «គាត់​បាន​សង្គ្រោះ​អ្នក​ឯ​ទៀតៗ តែ​មិន​អាច​សង្គ្រោះ​ខ្លួន​ឯង​បាន​ទេ!។ ៣២ សូម​ព្រះគ្រិស្ដ​ជា​ស្ដេច​អ៊ីស្រាអែល អញ្ជើញ​ចុះ​ពី​ឈើ​ឆ្កាង​ឥឡូវ​នេះ​មក ដើម្បី​អោយ​យើង​ឃើញ និង​ជឿ​ផង!»។ អ្នក​ដែល​ជាប់​ឆ្កាង​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូ ក៏​ជេរ​ប្រមាថ​ព្រះអង្គ​ដែរ។
ព្រះយេស៊ូ​សោយ​ទិវង្គត
(មថ.២៧:៤៥-៥៦ លក.២៣:៤៤-៤៩ យហ.១៩.២៨-៣០)
៣៣ នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់ ស្រាប់​តែ​ផែនដី​ទាំង​មូល​ងងឹត​សូន្យ រហូត​ដល់​ម៉ោង​បី​រសៀល។ ៣៤ នៅ​វេលា​ម៉ោង​បី​រសៀល ព្រះយេស៊ូ​ស្រែក​អង្វរ​ខ្លាំងៗ​ថា៖ «អេទ្បយ អេឡយ ឡាម៉ាសាបាច់ថានី?» ពាក្យ​នេះ​ប្រែ​ថា «ឱ​ព្រះនៃ​ទូលបង្គំ ព្រះនៃ​ទូលបង្គំ​អើយ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះអង្គ​បោះបង់​ទូលបង្គំ​ចោល​ដូច្នេះ?» ៣៥ អ្នក​ខ្លះ​ឈរ​នៅ​ទី​នោះ បាន​ឮ​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះអង្គ​ក៏​ពោល​ថា៖ «ឃើញ​ទេ! គាត់​ហៅ​លោក​អេលីយ៉ា!»។ ៣៦ មាន​ម្នាក់​រត់​ទៅ​យក​សារាយ​ស្ងួត ជ្រលក់​ទឹក​ខ្មេះ​ជោក រុំ​ជាប់​នៅ​ចុង​ត្រែង​មួយ​ដើម ហុច​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​សោយ​ទាំង​ពោល​ថា៖ «ចាំ​មើល​មើល៍ តើ​លោក​អេលីយ៉ា​មក​យក​គាត់​ចុះ​ពី​ឈើ​ឆ្កាង​ឬ​ទេ?»។
៣៧ រីឯ​ព្រះយេស៊ូ​វិញ ទ្រង់​បន្លឺ​ព្រះសូរសៀង​យ៉ាង​ខ្លាំង រួច​រលត់​វិញ្ញាណ​ទៅ ៣៨ វាំងនន​នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ*​រហែក​ជា​ពីរ តាំង​ពី​លើ​រហូត​ដល់​ក្រោម។ ៣៩ នាយ​ទាហាន​រ៉ូម៉ាំង ដែល​ឈរ​នៅ​ខាង​មុខ​ព្រះយេស៊ូ ឃើញ​ព្រះអង្គ​រលត់​វិញ្ញាណ​របៀប​នេះ ក៏​ពោល​ឡើង​ថា៖ «បុរស​នេះ​ពិត​ជា​ព្រះបុត្រា​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​មែន!»។
៤០ មាន​ស្ត្រីៗ​ខ្លះ​ទៀត មើល​ពី​ចម្ងាយ ក្នុង​ចំណោម​ស្ត្រី​ទាំង​នោះ មាន​នាង​ម៉ារី​ជា​អ្នក​ស្រុក​ម៉ាដាឡា នាង​ម៉ារី​ជា​ម្ដាយ​របស់​យ៉ាកុប​តូច និង​យ៉ូស្វេ ព្រម​ទាំង​នាង​សាឡូមេ​ផង។ ៤១ ស្ត្រី​ទាំង​នោះ​មក​ជា​មួយ ហើយ​បំរើ​ព្រះអង្គ តាំង​ពី​ព្រះអង្គ​នៅ​ស្រុក​កាលីឡេ​ម៉្លេះ។ មាន​ស្ត្រី​ឯ​ទៀតៗ​ជា​ច្រើន បាន​ឡើង​មក​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ​ដែរ។
ការ​បញ្ចុះ​ព្រះសព​ព្រះយេស៊ូ
(មថ.២៧:៥៧-៦១ លក.២៣:៥០-៥៦ យហ.១៩.៣៨-៤២)
៤២ ថ្ងៃ​នោះ ជា​ថ្ងៃ​ដែល​គេ​រៀបចំ​បុណ្យ​ចម្លង* គឺ​មួយ​ថ្ងៃ​មុន​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*។ លុះ​ដល់​ល្ងាច ៤៣ លោក​យ៉ូសែប​ជា​អ្នក​ស្រុក​អើរីម៉ាថេ​មក​ដល់ លោក​ជា​សមាជិក ដែល​មាន​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​ល្អ ក្នុង​ក្រុម​ប្រឹក្សា​ជាន់​ខ្ពស់* ហើយ​លោក​ក៏​រង់ចាំ​ព្រះរាជ្យ*​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ដែរ។ លោក​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ហ៊ាន​ទៅ​ជួប​លោក​ពីឡាត​សុំ​យក​ព្រះសព​ព្រះយេស៊ូ។ ៤៤ លោក​ពីឡាត​នឹក​ឆ្ងល់​ណាស់ ដោយ​ឮ​ថា​ព្រះយេស៊ូ​សោយ​ទិវង្គត​យ៉ាង​ឆាប់​ដូច្នេះ។ លោក​ហៅ​នាយ​ទាហាន​មក​សួរ​អោយ​ដឹង​ថា ព្រះយេស៊ូ​សោយ​ទិវង្គត​យូរ​ហើយ​ឬ។ ៤៥ បន្ទាប់​ពី​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​រាយការណ៍​ពី​នាយ​ទាហាន​រួច​ហើយ លោក​ក៏​អនុញ្ញាត​អោយ​គេ​ប្រគល់​ព្រះសព​ទៅ​លោក​យ៉ូសែប។
៤៦ លោក​យ៉ូសែប​ទិញ​ក្រណាត់​ផាឌិប លោក​យក​ព្រះសព​ព្រះយេស៊ូ​ចុះ​ពី​ឈើ​ឆ្កាង ហើយ​រុំ​នឹង​ក្រណាត់​រួច​ដាក់​ក្នុង​រូង​ថ្ម​មួយ​ដែល​គេ​ដាប់​ធ្វើ​ជា​ផ្នូរ។ បន្ទាប់​មក លោក​ប្រមៀល​ថ្ម​មួយ​ដុំ​បិទ​មាត់​ផ្នូរ។ ៤៧ នាង​ម៉ារី​ជា​អ្នក​ស្រុក​ម៉ាដាឡា និង​នាង​ម៉ារី ជា​ម្ដាយ​យ៉ូស្វេ នាំ​គ្នា​មើល​កន្លែង​ដែល​គេ​បញ្ចុះ​ព្រះសព​ព្រះអង្គ។