ជំរឿន​ប្រជាជន​យូដា​ដែល​វិល​ត្រឡប់​មក​ស្រុក​វិញ
១ នៅ​ពេល​សង់​កំពែង​ឡើង​វិញ​រួច​រាល់​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដាក់​សន្លឹក​ទ្វារ​ក្រុង ហើយ​គេ​ចាត់​តាំង​អោយ​មាន​អ្នក​យាម​ទ្វារ អ្នក​ចំរៀង និង​ពួក​លេវី​ឡើង​វិញ។ ២ ខ្ញុំ​បាន​ចាត់​តាំង​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​អោយ​គ្រប់គ្រង​លើ​ទីក្រុង គឺ​លោក​ហាណានី ជា​ប្អូន​របស់​ខ្ញុំ និង​លោក​ហាណានា ជា​មេ​បញ្ជាការ​បន្ទាយ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម ហើយ​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ និង​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះជាម្ចាស់​ជាង​គេ​ទាំង​អស់។ ៣ ខ្ញុំ​បញ្ជា​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ថា៖ «មិន​ត្រូវ​បើក​ទ្វារ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​មុន​ពេល​ព្រះអាទិត្យ​បញ្ចេញ​កំដៅ​ឡើយ ហើយ​នៅ​ពេល​ល្ងាច​ត្រូវ​អោយ​គេ​ខ្ទាស់​រនុក មុន​ពេល​ដែល​អ្នក​យាម​ចាក​ចេញ​ពី​កន្លែង​យាម។ រីឯ​អ្នក​ក្រុង​យេរូសាឡឹម ត្រូវ​ដាក់​វេន​គ្នា​យាម​នៅ​មុខ​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន»។
៤ យេរូសាឡឹម​ជា​ក្រុង​មួយ​ធំ​ទូលាយ ប៉ុន្តែ មាន​ប្រជាជន​តិច​រស់​នៅ ហើយ​មាន​ផ្ទះ​ជា​ច្រើន​ដែល​ពុំ​ទាន​បាន​សង់​ឡើង​វិញ​នៅ​ឡើយ។ ៥ ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​បណ្ដាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​អោយ​ប្រមូល​ពួក​អភិជន ពួក​អ្នក​គ្រប់គ្រង និង​ប្រជាជន​មក​ជួបជុំ​គ្នា ដើម្បី​ជំរឿន​ប្រជាជន។ ខ្ញុំ​បាន​ពិនិត្យ​មើល​បញ្ជី​រាយ​នាម​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​វិល​មក​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​មុន​គេ ឃើញ​មាន​ឈ្មោះ​ដូច​ត​ទៅ:
៦ ក្នុង​ចំណោម​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះចៅ​នេប៊ូក្នេសា ជា​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ចាប់​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​នោះ មាន​មួយ​ចំនួន​វិល​ត្រឡប់​មក​ក្រុង​យេរូសាឡឹម និង​ស្រុក​យូដា​វិញ ហើយ​ទៅ​រស់​នៅ​តាម​ស្រុក​ភូមិ​របស់​គេ​រៀងៗ​ខ្លួន។ ៧ អ្នក​ទាំង​នោះ​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ ក្រោម​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​លោក​សូរ៉ូបាបិល លោក​យេសួរ លោក​នេហេមា លោក​អសារា លោក​រ៉ាអាមា លោក​ណាហាម៉ានី លោក​ម៉ាដេកាយ លោក​ប៊ីលសាន លោក​មីសពេរែត លោក​ប៊ីគវ៉ាយ លោក​នេហ៊ូម និង​លោក​បាណា។ ចំនួន​មនុស្ស​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​មាន​ដូច​ត​ទៅ:
៨ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ប៉ារ៉ូស មាន ២ ១៧២​នាក់
៩ កូន​ចៅ​របស់​លោក​សេផាធា មាន ៣៧២​នាក់
១០ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អើរ៉ាស មាន ៦៥២​នាក់
១១ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ផាហាត-ម៉ូអាប់ កូន​ចៅ​របស់​លោក​យេសួរ និង​កូន​ចៅ​របស់​លោក​យ៉ូអាប់ មាន ២ ៨១៨​នាក់
១២ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អេឡាំ មាន ១ ២៥៤​នាក់
១៣ កូន​ចៅ​របស់​លោក​សាធូ មាន ៨៤៥​នាក់
១៤ កូន​ចៅ​របស់​លោក​សាកាយ មាន ៧៦០ នាក់
១៥ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ប៊ីនុយ មាន ៦៤៨​នាក់
១៦ កូន​ចៅ​របស់​លោក​បេបាយ មាន ៦២៨​នាក់
១៧ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អាសកាដ មាន ២ ៣២២​នាក់
១៨ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អដូនីកាំ មាន ៦៦៧​នាក់
១៩ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ប៊ីគវ៉ៃ មាន ២ ០៦៧​នាក់
២០ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អេឌីន មាន ៦៥៥​នាក់
២១ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អេធើ ដែល​ជា​ពូជពង្ស​របស់​លោក​ហេសេគា មាន ៩៨​នាក់
២២ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាស៊ូម មាន ៣២៨​នាក់
២៣ កូន​ចៅ​របស់​លោក​បេសាយ មាន ៣២៤​នាក់
២៤ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហារេប មាន ១១២​នាក់
២៥ កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​ស្រុក​គីបៀន មាន ៩៥​នាក់
២៦ អ្នក​ភូមិ​បេថ្លេហិម និង​នថូផា មាន​១៨៨​នាក់
២៧ អ្នក​ភូមិ​អាណាថោត មាន ១២៨​នាក់
២៨ អ្នក​ភូមិ​បេតអាសម៉ាវែត មាន ៤២​នាក់
២៩ អ្នក​ក្រុង​គារយ៉ាត-យ៉ារីម កេភីរ៉ា និង​បៀរ៉ុត មាន ៧៤៣​នាក់
៣០ អ្នក​ក្រុង​រ៉ាម៉ា និង​កេបា មាន ៦២១​នាក់
៣១ អ្នក​ក្រុង​មីកម៉ាស មាន ១២២​នាក់
៣២ អ្នក​ក្រុង​បេតអែល និង​អៃ មាន ១២៣​នាក់
៣៣ អ្នក​ភូមិ​នេបូរ​មួយ​ទៀត មាន ៥២​នាក់
៣៤ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អេឡាំ​ម្នាក់​ទៀត មាន ១ ២៥៤​នាក់
៣៥ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហារីម មាន ៣២០​នាក់
៣៦ អ្នក​ក្រុង​យេរីខូ មាន ៣៤៥​នាក់
៣៧ អ្នក​ក្រុង​ឡូដ ហាឌីដ និង​អូណូ មាន ៧២១​នាក់
៣៨ អ្នក​ក្រុង​សេណាអា មាន ៣ ៩៣០ នាក់។
៣៩ ក្រុម​បូជាចារ្យ​ជា​កូន​ចៅ​លោក​យេដាយ៉ា ក្រុម​គ្រួសារ​លោក​យេសួរ មាន ៩៧៣​នាក់
៤០ កូន​ចៅ​របស់​លោក​អ៊ីមមើរ មាន ១ ០៥២​នាក់
៤១ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ផាសហ៊ើរ មាន ១ ២៤៧​នាក់
៤២ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហារីម មាន ១ ០១៧​នាក់។
៤៣ ក្រុម​លេវី​ជា​កូន​ចៅ​របស់​លោក​យេសួរ កូន​ចៅ​របស់​លោក​កាឌមាល និង​កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហូដាវា មាន ៧៤​នាក់។
៤៤ ក្រុម​ចំរៀង​ជា​កូន​ចៅ​របស់​លោក​អេសាភ មាន ១៤៨​នាក់។
៤៥ ក្រុម​យាម​ទ្វារ ជា​កូន​ចៅ​របស់​លោក​សាលូម កូន​ចៅ​របស់​លោក​អេធើ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ថាលម៉ូន កូន​ចៅ​របស់​លោក​អ័កគូប កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាធីថា និង​កូន​ចៅ​របស់​លោក​សូបាយ មាន ១៣៨​នាក់។ ៤៦ ក្រុម​អ្នក​បំរើ​ព្រះវិហារ ដែល​ជា​កូន​ចៅ​របស់​លោក​ស៊ីហា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាស៊ូផា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ថាបាអូត ៤៧ កូន​ចៅ​របស់​លោក​កេរ៉ូស កូន​ចៅ​របស់​លោក​ស៊ីយ៉ាហា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ផាដូន ៤៨ កូន​ចៅ​របស់​លោក​លេបាណា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាកាបា កូន​ចៅ​របស់​លោក​សាលម៉ាយ ៤៩ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាណាន កូន​ចៅ​របស់​លោក​គីដេល កូន​ចៅ​របស់​លោក​កាហារ ៥០ កូន​ចៅ​របស់​លោក​រីអាយ៉ា កូន​ចៅ​របស់​លោក​រេស៊ីន កូន​ចៅ​របស់​លោក​នេកូដា ៥១ កូន​ចៅ​របស់​លោក​កាសាម កូន​ចៅ​របស់​លោក​អ៊ូសា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ផាសេហា ៥២ កូន​ចៅ​របស់​លោក​បេសាយ កូន​ចៅ​របស់​លោក​មេហ៊ូនីម កូន​ចៅ​របស់​លោក​នេភូស៊ីម ៥៣ កូន​ចៅ​របស់​លោក​បាកប៊ូក កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាគូផា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាហ៊ើរ ៥៤ កូន​ចៅ​របស់​លោក​បាសលូត កូន​ចៅ​របស់​លោក​មេហ៊ីដា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហារសា ៥៥ កូន​ចៅ​របស់​លោក​បារកូស កូន​ចៅ​របស់​លោក​ស៊ីសេរ៉ា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ថាម៉ា ៥៦ កូន​ចៅ​របស់​លោក​នេស៊ីយ៉ា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាធីផា ៥៧ កូន​ចៅ​ពួក​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះបាទ​សាឡូម៉ូន គឺ​កូន​ចៅ​របស់​លោក​សូថាយ កូន​ចៅ​របស់​លោក​សូផេរេត កូន​ចៅ​របស់​លោក​ពេរូដា ៥៨ កូន​ចៅ​របស់​លោក​យាឡា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ដារកុន កូន​ចៅ​របស់​លោក​គីដេល ៥៩ កូន​ចៅ​របស់​លោក​សេផាធា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាធីល កូន​ចៅ​របស់​លោក​ផូកេរេត-ពីសេបែម និង​កូន​ចៅ​របស់​លោក​អាំម៉ូន ៦០ សរុប​ទាំង​អស់​ក្រុម​អ្នក​បំរើ​ព្រះវិហារ និង​កូន​ចៅ​ពួក​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះបាទ​សាឡូម៉ូន មាន ៣៩២​នាក់។
៦១ រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​មក​ពី​ធេល-មែឡា ធេលហារេសា កេរូប-អដាន និង​អ៊ីមមើរ ហើយ​ពុំ​ស្គាល់​ញាតិសន្ដាន និង​ដូនតា​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា​គេ​ពិត​ជា​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​មែន​នោះ​គឺ ៦២ កូន​ចៅ​របស់​លោក​ដេឡាយ៉ា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ថូប៊ីយ៉ា និង​កូន​ចៅ​របស់​លោក​នេកូដា ដែល​មាន​ចំនួន ៦៤២​នាក់។
៦៣ ក្នុង​ចំណោម​ក្រុម​បូជាចារ្យ មាន​កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាបាយ៉ា កូន​ចៅ​របស់​លោក​ហាគូស កូន​ចៅ​របស់​លោក​បាស៊ីឡៃ ដែល​បាន​រៀបការ​ជា​មួយ​កូន​ស្រី​របស់​លោក​បាស៊ីឡៃ ជា​អ្នក​ស្រុក​កាឡាដ ហើយ​ដាក់​ឈ្មោះ​ខ្លួន​ដូច​ឪពុក​ក្មេក។ ៦៤ អ្នក​ទាំង​នេះ​រក​នាម​ត្រកូល​ពូជពង្ស​របស់​ខ្លួន​ពុំ​ឃើញ​ទេ ដូច្នេះ គេ​ក៏​បាត់​បង់​តំណែង​ជា​បូជាចារ្យ ៦៥ ហើយ​លោក​ទេសាភិបាល​ហាម​ពួក​គេ​បរិភោគ​អាហារ​ដ៏​សក្ការៈ​បំផុត រហូត​ទាល់​តែ​បូជាចារ្យ​ណា​ម្នាក់​សាក​សួរ​យូរឹម និង​ធូមីម* ជា​មុន​សិន។
៦៦ សហគមន៍​ទាំង​មូល​មាន​ចំនួន ៤២ ៣៦០ នាក់ ៦៧ ដោយ​ឥត​រាប់​បញ្ចូល​អ្នក​បំរើ​ប្រុស​ស្រី​របស់​ពួក​គេ ដែល​ចំនួន ៧ ៣៣៧​នាក់​ទេ។ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ​មាន​អ្នក​ចំរៀង​ប្រុស​ស្រី ២៤៥​នាក់។ ៦៨ មាន​សេះ​ទាំង​អស់ ៧៣៦​ក្បាល លា​កាត់ ២៤៥​ក្បាល ៦៩ អូដ្ឋ ៤៣៥​ក្បាល និង​លា ៦ ៧២០ ក្បាល។
៧០ មាន​មេ​ដឹក​នាំ​ក្រុម​គ្រួសារ​មួយ​ចំនួន​បាន​ថ្វាយ​ប្រាក់ សំរាប់​ការ​សង់​ព្រះវិហារ។ លោក​អភិបាល​បាន​ថ្វាយ​មាស​មួយ​ពាន់​តម្លឹង សំរាប់​ព្រះវិហារ ព្រម​ទាំង​ពែង​ហាសិប និង​សម្លៀកបំពាក់​បូជាចារ្យ ចំនួន​ប្រាំ​រយ​សាមសិប​សំរាប់។ ៧១ មេ​ដឹក​នាំ​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​បាន​ថ្វាយ​មាស​ចំនួន​ពីរ​ម៉ឺន​តម្លឹង​សំរាប់​ការ​សង់​ព្រះវិហារ ព្រម​ទាំង​ប្រាក់​ពីរ​ពាន់​ពីរ​រយ​ណែន។ ៧២ ប្រជាជន​ឯ​ទៀតៗ​បាន​ថ្វាយ​មាស​ចំនួន​ពីរ​ម៉ឺន​តម្លឹង ប្រាក់​ពីរ​ពាន់​ណែន និង​សម្លៀកបំពាក់​បូជាចារ្យ ហុកសិប​ប្រាំពីរ​សំរាប់។
៧៣ ក្រុម​បូជាចារ្យ​ក្រុម​លេវី ក្រុម​យាម​ទ្វារ​ក្រុម​ចំរៀង​ប្រជាជន ក្រុម​អ្នក​បំរើ​ព្រះវិហារ និង​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល បាន​ទៅ​រស់​នៅ​តាម​ក្រុង​របស់​គេ​រៀងៗ​ខ្លួន​វិញ។