ជីវិត​រួម​ជា​មួយ​ព្រះវិញ្ញាណ
១ ឥឡូវ​នេះ អស់​អ្នក​ដែល​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ ឥត​មាន​ទោសពៃរ៍​ទៀត​ឡើយ​ ២ ដ្បិត​វិន័យ​របស់​ព្រះវិញ្ញាណ​ដែល​ផ្ដល់​ជីវិត​ក្នុង​អង្គ​ព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ បាន​រំដោះ​ខ្ញុំ​អោយ​រួច​ផុត​ពី​បាប​ និង​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់។ ៣ ការ​អ្វី​ដែល​ក្រឹត្យវិន័យ​ធ្វើ​ពុំ​កើត ព្រោះ​និស្ស័យ​លោកីយ៍​បាន​ធ្វើ​អោយ​ក្រឹត្យវិន័យ​នោះ​ទៅ​ជា​អស់​ឫទ្ធិ ព្រះជាម្ចាស់​បាន​សំរេច​ការ​នោះ​រួច​ទៅ​ហើយ គឺ​ព្រោះ​តែ​បាប ព្រះអង្គ​ចាត់​ព្រះបុត្រា​របស់​ព្រះអង្គ​ផ្ទាល់ អោយ​យាង​មក​មាន​និស្ស័យ​ជា​មនុស្ស​ដូច​មនុស្ស​ឯ​ទៀតៗ​ដែល​មាន​បាប ដើម្បី​ដាក់​ទោស​បាប​ក្នុង​និស្ស័យ​ជា​មនុស្ស​ដែល​ជា​មនុស្ស។ ៤ ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​ប្រោស​យើង​អោយ​បាន​សុចរិត ស្រប​តាម​ការ​តំរូវ​របស់​ក្រឹត្យវិន័យ គឺ​ចំពោះ​យើង​ដែល​មិន​រស់​នៅ​តាម​និស្ស័យ​លោកីយ៍ តែ​រស់​នៅ​តាម​ព្រះវិញ្ញាណ​វិញ ៥ ដ្បិត​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​និស្ស័យ​លោកីយ៍ គិត​តែ​ពី​អ្វីៗ​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​លោកីយ៍ រីឯ​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ព្រះវិញ្ញាណ គិត​តែ​ពី​អ្វីៗ​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ។ ៦ ការ​គិត​ខាង​លោកីយ៍​នាំ​អោយ​ស្លាប់ រីឯ​ការ​គិត​ខាង​ព្រះវិញ្ញាណ​នាំ​អោយ​មាន​ជីវិត និង​សេចក្ដី​សុខសាន្ត​វិញ ៧ ដ្បិត​ការ​គិត​ខាង​លោកីយ៍​ទាស់​នឹង​ព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះ​លោកីយ៍​ពុំ​ចុះ​ចូល​នឹង​ក្រឹត្យវិន័យ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ទេ ហើយ​ថែម​ទាំង​គ្មាន​សមត្ថភាព​នឹង​ចុះ​ចូល​បាន​ផង។ ៨ អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​និស្ស័យ​លោកីយ៍ ពុំ​អាច​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​ឡើយ។
៩ ចំពោះ​បង​ប្អូន ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​បង​ប្អូន បង​ប្អូន​មិន​ស្ថិត​ក្នុង​និស្ស័យ​លោកីយ៍​ទៀត​ទេ គឺ​នៅ​ខាង​ព្រះវិញ្ញាណ។ អ្នក​ណា​គ្មាន​ព្រះវិញ្ញាណ​របស់​ព្រះគ្រិស្ដ អ្នក​នោះ​មិន​មែន​ជា​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះអង្គ​ទេ។ ១០ ប្រសិន​បើ​ព្រះគ្រិស្ដ​គង់​នៅ​ក្នុង​បង​ប្អូន ទោះ​បី​រូប​កាយ​របស់​បង​ប្អូន​ស្លាប់ ព្រោះ​តែ​បាប​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះវិញ្ញាណ​នៅ​តែ​ផ្ដល់​ជីវិត​អោយ​បង​ប្អូន​ដែរ មក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់​ប្រោស​បង​ប្អូន​អោយ​បាន​សុចរិត។ ១១ ប្រសិន​បើ​ព្រះវិញ្ញាណ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ដែល​បាន​ប្រោស​ព្រះយេស៊ូ​អោយ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​បង​ប្អូន​មែន​នោះ ព្រះជាម្ចាស់​ដែល​បាន​ប្រោស​ព្រះគ្រិស្ដ​អោយ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ទ្រង់​ក៏​នឹង​ប្រទាន​អោយ​រូប​កាយ​របស់​បង​ប្អូន ដែល​តែងតែ​ស្លាប់​នេះ មាន​ជីវិត​តាម​រយៈ​ព្រះវិញ្ញាណ​ដែល​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​បង​ប្អូន​នោះ​ដែរ។
១២ ហេតុ​នេះ បង​ប្អូន​អើយ យើង​មាន​ជំពាក់​ម្យ៉ាង​តែ​មិន​មែន​ជំពាក់​នឹង​និស្ស័យ​លោកីយ៍ ដើម្បី​រស់​តាម​និស្ស័យ​លោកីយ៍​ទៀត​ឡើយ។ ១៣ ប្រសិន​បើ​បង​ប្អូន​រស់​នៅ​តាម​និស្ស័យ​លោកីយ៍ បង​ប្អូន​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្រសិន​បើ​បង​ប្អូន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បី​រំលាយ​របៀប​រស់​នៅ​តាម​និស្ស័យ​លោកីយ៍​បង​ប្អូន​មុខ​តែ​មាន​ជីវិត ១៤ ដ្បិត​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះវិញ្ញាណ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ណែនាំ សុទ្ធ​តែ​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។ ១៥ បង​ប្អូន​ពុំ​បាន​ទទួល​វិញ្ញាណ​ដែល​ធ្វើ​អោយ​បង​ប្អូន​ទៅ​ជា​ខ្ញុំ​បំរើ ហើយ​អោយ​នៅ​តែ​ភ័យ​ខ្លាច​ទៀត​ទេ គឺ​បង​ប្អូន​បាន​ទទួល​ព្រះវិញ្ញាណ​ដែល​ធ្វើ​អោយ​បង​ប្អូន​ទៅ​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារ​ព្រះវិញ្ញាណ​នេះ យើង​បន្លឺ​សំឡេង​ឡើង​ថា «អ័ប្បា!»​ ឱ​ព្រះបិតា! ១៦ គឺ​ព្រះវិញ្ញាណ​ផ្ទាល់​ដែល​ផ្ដល់​សក្ខីភាព​អោយ​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​ដឹង​ថា យើង​ពិត​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​មែន។ ១៧ ប្រសិន​បើ​យើង​ពិត​ជា​បុត្រ​មែន នោះ​យើង​មុខ​ជា​ទទួល​មត៌ក​ពុំខាន។ យើង​នឹង​ទទួល​មត៌ក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់ គឺ​ទទួល​មត៌ក​រួម​ជា​មួយ​ព្រះគ្រិស្ដ។ ដោយ​យើង​រង​ទុក្ខ​លំបាក​រួម​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ​ដូច្នេះ យើង​ក៏​នឹង​ទទួល​សិរីរុងរឿង​រួម​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ​ដែរ។
សិរីរុងរឿង​នៅ​បរលោក
១៨ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា ទុក្ខ​លំបាក​នា​បច្ចុប្បន្នកាល ពុំ​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​នឹង​សិរីរុងរឿង ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​សំដែង​អោយ​យើង​ឃើញ នៅ​អនាគតកាល​នោះ​បាន​ឡើយ។ ១៩ អ្វីៗ​សព្វ​សារពើ​ដែល​ព្រះអង្គ​បង្កើត​មក កំពុង​តែ​អន្ទះអន្ទែង ទន្ទឹង​រង់ចាំ​ពេល​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​នឹង​បង្ហាញ​បុត្រ​របស់​ព្រះអង្គ ២០ ដ្បិត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​បែរ​ទៅ​ជា​ឥត​ន័យ​ តែ​មិន​មែន​ដោយ​ចិត្ត​ឯង​ទេ គឺ​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​តំរូវ​ដូច្នេះ។ ពិភព​លោក​នៅ​តែ​មាន​សង្ឃឹម​ថា ២១ ព្រះអង្គ​នឹង​លោះ​អោយ​រួច​ផុត​ពី​វិនាស​អន្តរាយ​ ដើម្បី​អោយ​មាន​សេរីភាព និង​សិរីរុងរឿង​នៃ​បុត្រ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។ ២២ យើង​ដឹង​ហើយ​ថា មក​ទល់​ថ្ងៃ​នេះ ពិភព​លោក​ទាំង​មូល​កំពុង​តែ​ស្រែក​ថ្ងូរ និង​ឈឺ​ចុក​ចាប់​ដូច​ជា​ស្ត្រី​ដែល​ហៀប​នឹង​សំរាល​កូន។ ២៣ មិន​ត្រឹម​តែ​ពិភព​លោក​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ សូម្បី​តែ​យើង ដែល​បាន​ទទួល​ព្រះអំណោយ​ទាន​ដំបូង​របស់​ព្រះវិញ្ញាណ ក៏​ថ្ងូរ​ក្នុង​ចិត្ត ទាំង​ទន្ទឹង​រង់ចាំ​ព្រះជាម្ចាស់​ប្រោស​យើង​អោយ​ទៅ​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះអង្គ និង​លោះ​រូប​កាយ​យើង​ទាំង​ស្រុង​ដែរ ២៤ ដ្បិត​យើង​បាន​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ​តែ​ក្នុង​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិន​បើ​យើង​បាន​អ្វី​ដែល​យើង​សង្ឃឹម​ចង់​បាន​នោះ មិន​មែន​ហៅ​ថា​សង្ឃឹម​ទៀត​ទេ ព្រោះ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​បាន​ហើយ តើ​យើង​សង្ឃឹម​ចង់​បាន​ដូច​ម្ដេច​ទៀត!។ ២៥ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្រសិន​បើ​យើង​សង្ឃឹម​ទៅ​លើ​អ្វីៗ ដែល​យើង​មិន​ទាន់​មាន នោះ​យើង​ទន្ទឹង​រង់ចាំ​ដោយ​ចិត្ត​ព្យាយាម។
២៦ យ៉ាង​ណាមិញ ព្រះវិញ្ញាណ​ក៏​យាង​មក​ជួយ​យើង​ដែល​ទន់​ខ្សោយ​នេះ​ដែរ ដ្បិត​យើង​ពុំ​ដឹង​អធិស្ឋាន*​ដូច​ម្ដេច ដើម្បី​អោយ​បាន​សម​នោះ​ឡើយ តែ​ព្រះវិញ្ញាណ​ផ្ទាល់ ទ្រង់​ទូលអង្វរ​អោយ​យើង ដោយ​ព្រះសូរសៀង​ដែល​គ្មាន​នរណា​អាច​ថ្លែង​បាន។ ២៧ រីឯ​ព្រះជាម្ចាស់​ដែល​ឈ្វេង​យល់​ចិត្ត​មនុស្ស ទ្រង់​ជ្រាប​ព្រះបំណង​របស់​ព្រះវិញ្ញាណ ព្រោះ​ព្រះវិញ្ញាណ​ទូលអង្វរ​អោយ​ប្រជាជន​ដ៏វិសុទ្ធ ស្រប​តាម​ព្រះហឫទ័យ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។
២៨ យើង​ដឹង​ទៀត​ថា អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ផ្សំ​គ្នា​ឡើង ដើម្បី​អោយ​អស់​អ្នក​ស្រឡាញ់​ព្រះជាម្ចាស់ បាន​ទទួល​ផល​ល្អ​ គឺ​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​មក ស្រប​តាម​គំរោងការ​របស់​ព្រះអង្គ ២៩ ដ្បិត​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ជ្រើស​រើស​ ទ្រង់​ក៏​បាន​តំរូវ​គេ​ទុក​ជា​មុន​អោយ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះបុត្រា​របស់​ព្រះអង្គ​ដែរ ដើម្បី​អោយ​ព្រះបុត្រា​បាន​ទៅ​ជា​រៀមច្បង ក្នុង​បណ្ដា​បង​ប្អូន​ជា​ច្រើន។ ៣០ អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​តំរូវ​ទុក​ជា​មុន​នោះ ទ្រង់​ក៏​បាន​ត្រាស់​ហៅ ហើយ​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​នោះ ទ្រង់​ក៏​ប្រោស​អោយ​គេ​បាន​សុចរិត រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រោស​អោយ​បាន​សុចរិត ទ្រង់​ក៏​ប្រទាន​អោយ​គេ​មាន​សិរីរុងរឿង​ដែរ។
ព្រះហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​ដ៏​លើសលប់​របស់​ព្រះជាម្ចាស់
៣១ បើ​ដូច្នេះ តើ​យើង​ត្រូវ​គិត​ដូច​ម្ដេច​ទៀត​អំពី​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ? ប្រសិន​បើ​ព្រះជាម្ចាស់​កាន់​ខាង​យើង​ហើយ តើ​នរណា​អាច​នឹង​ចោទ​ប្រកាន់​យើង​បាន? ៣២ ព្រះអង្គ​ពុំ​បាន​ទុក​ព្រះបុត្រា​របស់​ព្រះអង្គ​ផ្ទាល់​ទេ គឺ​ព្រះអង្គ​បាន​បញ្ជូន​ព្រះបុត្រា​នោះ​មក​សំរាប់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា បើ​ដូច្នេះ ព្រះអង្គ​មុខ​ជា​ប្រណីសន្ដោស​ប្រទាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ មក​យើង​រួម​ជា​មួយ​ព្រះបុត្រា​នោះ​ដែរ។ ៣៣ តើ​នរណា​អាច​ចោទ​ប្រកាន់​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​ជ្រើស​រើស បើ​ព្រះអង្គ​ប្រោស​គេ​អោយ​បាន​សុចរិត​ហើយ​នោះ? ៣៤ តើ​នរណា​អាច​ដាក់​ទោស​គេ​បាន បើ​ព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ​បាន​សោយ​ទិវង្គត ហើយ​ជា​ពិសេស​ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ គង់​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ព្រះបិតា និង​ទូលអង្វរ​អោយ​យើង​ដូច្នេះ? ៣៥ តើ​នរណា​អាច​បំបែក​យើង​ចេញ​ពី​ព្រះហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះគ្រិស្ដ​បាន? ទុក្ខ​វេទនា ឬ​ការ​តប់ប្រមល់ អន្ទះអន្ទែង ការ​បៀតបៀន ការ​ស្រេក​ឃ្លាន ខ្វះ​សម្លៀកបំពាក់ គ្រោះ​ថ្នាក់ ឬ​មួយ​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់? ៣៦ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
ព្រោះ​តែ​ព្រះអង្គ
យើង​ត្រូវ​គេ​រក​សម្លាប់​ពី​ព្រឹក​ដល់​ល្ងាច
គេ​ចាត់​ទុក​យើង​ដូច​ជា​ចៀម​ដែល​ត្រូវ​គេ
យក​ទៅ​សម្លាប់​។
៣៧ ក៏​ប៉ុន្តែ ក្នុង​ការ​ទាំង​នោះ យើង​មាន​ជ័យជំនះ​លើស​ពី​អ្នក​មាន​ជ័យជំនះ​ទៅ​ទៀត ដោយ​ព្រះអម្ចាស់​ដែល​បាន​ស្រឡាញ់​យើង។ ៣៨ ខ្ញុំ​ជឿ​ជាក់​ថា ទោះ​បី​សេចក្ដី​ស្លាប់​ក្ដី ជីវិត​ក្ដី ទេវតា*​ក្ដី វត្ថុ​ស័ក្ដិសិទ្ធិ​នានា​ក្ដី បច្ចុប្បន្នកាល​ក្ដី អនាគតកាល​ក្ដី អំណាច​នានា​ក្ដី ៣៩ អ្វីៗ​ដែល​នៅ​ស្ថាន​លើ​ក្ដី នៅ​ស្ថាន​ក្រោម​ក្ដី ឬ​អ្វីៗ​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​បង្កើត​មក​ក្ដី ក៏​ពុំ​អាច​បំបែក​យើង​ចេញ​ពី​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ដែល​ទ្រង់​បាន​សំដែង​អោយ​យើង​ឃើញ ក្នុង​ព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង​បាន​ឡើយ។