7
हामानयात फांसि ब्‍यूगु
अले जुजु व हामान निक्‍व खुसि नं रानी एस्‍तरयाथाय् भ्‍वय् नयेत वन। उखुन्‍हु नं जुजुं दाखमद्य त्‍वँत्‍वं रानी एस्‍तरयात धाल, “रानी एस्‍तर छन्‍त छु माल? जितः धा, जिं छन्‍त व बी। छंगु इनाप छु खः? जिगु बच्‍छि राज्‍य तकं जिं छन्‍त बी।”
एस्‍तर रानीं लिसः बिल, “छसपोलं जितः माया यानादी धयागु खःसा अले जिगु बिन्‍तिइ छसपोल राजी जुयादीसा, हे महाराज, जि व जिमि जातिया मनूतय्‌गु प्राणया रक्षा यानादिसँ। छाय्‌धाःसा जि व जिमि जातितय्‌त स्‍यानाः नां तकं मल्‍यंक नाश यानाछ्वयेत्‍यंगु दु। जिमि मिजं व मिसा फुक्‍क दासया निंतिं मिया जक छ्वःगु जूसा ला जि सुम्‍क हे च्‍वने। थ्‍व खँ जक जूसा ला जिं छसपोलयात दुःख बी हे मखुनि।”
जुजु अहासूरसं एस्‍तर रानीयात धाल, “थज्‍याःगु ज्‍या यायेगु आँट दुम्‍ह मनू सु खः? व गन दु?”
एस्‍तरं धाल, “व विरोधी शत्रु थ्‍व हे दुष्‍ट हामान खः।” अले जुजु व रानीया न्‍ह्यःने हामान तसकं ग्‍यात। उकिं जुजु तसकं तंम्‍वयाः दाखमद्य त्‍वनाच्‍वंगु त्‍वःताः जुरुक्‍क दनाः दरबारया तःधंगु क्‍यबय् वन।
तर हामानं आः ला जितः सजाँय बीत जुजुया मनय् पक्‍का याये धुंकल धकाः थुइकल। अथे जुयाः थःगु प्राणया रक्षाया निंतिं इनाप यायेत एस्‍तर रानीया न्‍ह्यःने दनाच्‍वन। जुजु क्‍यबं भ्‍वय् नयेगु क्‍वथाय् लिहां वःबलय् हामान एस्‍तर रानी दुगु सोफाय् भ्‍वःसुला च्‍वंगु खन।
अले जुजुं छक्‍क जुयाः थथे धाल, “छु छं दरबारय् रानी जिनापं च्‍वना च्‍वंकं हे वनापं द्यनेगु मतिइ तयागु ला छु?” जुजुयागु म्‍हुतुं थ्‍व खँ पिहां वयेवं अन दुपिं नपुंसक च्‍यःतय्‌सं हामानयागु ख्‍वाः त्‍वपुयाबिल।
अले अन दुपिं नपुंसक च्‍यःत मध्‍ये हर्बोनां धाल, “छसपोलया प्राण बचय् यानादीम्‍ह मोर्दकैयात यख्‍खायेत हामानं निइन्‍यागू मिटर तःजाःगु फांसि बीगु सिँया थां दय्‌कातःगु दु।”
जुजुं धाल, “अथेसा हामानयात उकी हे यख्‍खा!” 10 थुकथं मोर्दकैयात फांसि बीगु निंतिं थःम्‍हं हे दय्‌कातःगु सिँया थामय् हामानयात यख्‍खात। अनंलि जुजुयागु तं क्‍वलाना वन।