47
बेबिलोन पतन जुइगु अगमवाणी
1 “अय् बेबिलोनया कुमारी म्ह्याय्,
छ क्वय् क्वहां हुँ, धुलय् फेतु!
अय् बेबिलोनीतय् म्ह्याय्,
सिंहासन त्वःताः बँय् फेतु!
आवंलि छन्त क्वमिलु व नाइसे च्वम्ह धाइ मखु।
2 ल्वहंया घःचा ज्वनावनाः छ्वचुं क्य!
छेनय् त्वपुयातःगु रानीया गाबः लिका!
पतासि च्वय् थ्यंक सा!
जँ खनेदय्कः खुसि छ्यु!
3 मनूतय्सं छंगु नांगासु खनी,
अले छंगु लाज नं खने दइ।
जिं बदला काये,
जिं सुयातं त्वःते मखु।”
4 झीत उद्धार याइम्ह दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु हे वय्कःया नां खः!
वय्कः इस्राएलया पवित्र परमेश्वर खः।
5 “हे बेबिलोन, तःधंगु बेबिलोनिया देशया राजधानी,
छ सुम्क च्वँ! खिउँथाय् हुँ!
आवंनिसें छन्त राज्य राज्यया
शासक धकाः धाइ मखु।
6 जि जिमि प्रजा खनाः तंम्वयागु खः,
अले जिं थः हे मनूयात अशुद्ध ठहरे याना।
जिं इमित छंगु ल्हातय् बिया,
तर छं इमित दयामाया मयात।
बुरातय्त नं छं थःगु झ्यातुगु ककुसिँ क्वबिकल।
7 छं धाल, ‘जि सदांया निंतिंया रानी जुयाच्वने।’
तर छं थुपिं खँय् बिचाः मयाः,
अले लिपा छु जुइ धकाः नं बिचाः मयाः।
8 “अथे जुयाः हे सुखय् भुलय् जुयाच्वंपिं,
थःगु रक्षायात वास्ता मयासें च्वनाच्वंपिं,
अले थःगु नुगलय् जि हे खः, ‘जि थें ज्याःम्ह सुं मदु’ धकाः धयाजुइपिं,
‘जि गुबलें भाःत सीम्ह थें जुइ मखु,
वा काय्म्ह्याय्पिं त्वःता च्वनेमाली मखु धयागु खँय् ध्यान ब्यु!’
9 थुपिं निगू खँ छन्थाय् छक्वलं छन्हुं हे वइ,
काय्म्ह्याय्पिं त्वःताच्वने मालीगु अले भाःत मदय्काच्वने मालीगु।
छंगु जीवनय् यक्व जादु यायेगु शक्ति दःसां
अले तसकं जाःगु तन्त्रमन्त्र यायेगु शक्ति दःसां
उपिं फुक्क छंगु जीवनय् व हे वइ।
10 छं थःगु मभिंगु ज्याय् भलसा तःगु दु,
अले ‘सुनां जितः खनी’ धकाः धाःगु दु।
छंगु बुद्धिं व ज्ञा नं छन्त झंगःलाःगु दु।
गुबलय् छं थथे धाइ,
जि हे खः, ‘जि थें ज्याःम्ह सुं मदु।’
11 विपत्ति छन्थाय् वइ।
छं उकियात गुगु जादुनं चीकाछ्वयेगु।
विनाश छन्थाय् वइ,
गुकियात छं प्रायश्चित यानाः नं चीकाछ्वये फइ मखु।
छं न्हापांनिसें सीके मफुगु नाश
छक्वलं छन्थाय् वइ।
12 “छं थः मचाबलय् निसें यक्व दुःखसिया यानावयाच्वंगु जादुत
व यक्व तन्त्रमन्त्र छ्यला च्वँ!
सके छ ताःलाइ ला, वा छं भय पिकयाः शत्रुतय्त ख्याये फइ ला।
13 छं काःगु सल्लाहपाखें छ त्यानुचाये धुंकल।
नगु स्वयाः लालाय् छु गथे जुइ धकाः धाइपिं ज्योतिषीत दनाः
छन्थाय् वइगु मभिंगु खँपाखें छन्त बचय् यायेमा।
14 धात्थें हे इपिं छ्वख्वः थें खः।
मिं उपिं च्याकाछ्वइ।
थन सुयातं मि पनेत हेंग्वाः दइ मखु,
न थन च्वनाः मि पनेत मि दइ।
15 छंगु निंतिं इमिसं थुलि जक याये फइ इपिं सुलिसें छं ज्या याःगु दु।
अले सुनां मचाबलय् निसें व्यापार यानावयाच्वंगु दु।
इपिं फुक्क मखुगु लँय् वनाच्वंगु दु।
छन्त सुनानं बचय् याये फइ मखु।”