1 Dode vliegen verpesten welriekende balsem; Zo verliest de edelste wijsheid door een weinig dwaasheid haar roem. 2 Het hart van den wijze zit rechts, Het hart van den dwaze zit links. 3 Welke weg de dwaas ook gaat, zijn verstand schiet te kort; Maar van iedereen zegt hij: Wat een dwaas! 4 Als de toorn van een vorst u bedreigt, Loop dan niet weg van uw post; Want kalmte brengt grote opwinding tot bedaren. 5 Nog een ander kwaad zag ik onder de zon: Vergissingen door vorsten begaan. 6 De dwaas wordt op hoge posten geplaatst, En vele aanzienlijken blijven ten achter; 7 Dienstknechten zag ik te paard, En prinsen gingen als slaven te voet. 8 Wie een kuil graaft, valt er zelf in; Wie een muur doorbreekt, wordt door een slang gebeten. 9 Wie stenen draagt, bezeert zich er aan; Wie hout klooft, loopt gevaar, zich te wonden. 10 Is het ijzer stomp geworden, En slijpt men de snede niet, Dan moet men zijn krachten verdubbelen; Zo biedt de wijsheid een voordeel. 11 En als de slang bijt, omdat ze niet wordt bezworen, Heeft de slangenbezweerder geen nut van zijn kunde. 12 Aangenaam zijn woorden uit de mond van een wijze; Maar de lippen van een dwaas brengen hem verderf. 13 Reeds het begin van zijn woorden is dwaasheid, En het einde ervan barre onzin; 14 Want de dwaas verspilt vele woorden. Niemand weet, wat de toekomst brengt; Want wie kan hem zeggen, wat er later komt? 15 De domme slooft zich af bij zijn werk, Omdat hij niet eens de weg naar de stad kent. 16 Wee u, land, als uw koning een kind is, En uw prinsen in de morgenstond slempen. 17 Heil u, land, als uw koning een edelman is, En uw prinsen op tijd maaltijd houden, Stevig, maar zonder zich te bedrinken. 18 Bij luiheid verzakken de balken, En het huis wordt lek door traagheid van handen. 19 Om te genieten legt men maaltijden aan, En wijn vervrolijkt het leven; Voor geld is alles te krijgen. 20 Vloek den koning zelfs niet op uw sponde, En scheld zelfs in uw slaapvertrek niet op den rijke; Want de vogels in de lucht kraaien het rond, En de fladderaars brengen het uit.