1 Job antwoordde, en sprak 2 Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten? 3 Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon? 4 Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan? 5 De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen; 6 Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. 7 Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet; 8 Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last; 9 Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit. 10 Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst; 11 De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem. 12 Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid; 13 Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang! 14 Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?