7
สอนเรื่องก๋านตัดสินคนอื่น
1 “บ่ดีตัดสินคนอื่น แล้วพระเจ้าจะบ่ตัดสินต้าน
2 ย้อนว่าต้านตังหลายจะตัดสินคนอื่นจาใด พระเจ้าก็จะตัดสินต้านตังหลายจาอั้น เผียบเหมือนต้านใจ๊ต๋างแก่นใดตวงหื้อคนอื่น พระเจ้าก็จะใจ๊ต๋างแก่นนั้นตวงหื้อต้านเหมือนกั๋น
3 “เป๋นจาใดต้านผ่อหันขี้ฝุ่นตี้อยู่ในต๋าปี้น้องของต้าน แต่ไม้ตึงดุ้นอยู่ในต๋าตั๋วเก่าผ่อบ่หัน
4 เป๋นจาใดต้านอู้กับหมู่ปี้น้องของต้านว่า ‘หื้อเฮาเขี่ยขี้ฝุ่นออกจากต๋าของเจ้าเนาะ’ แต่ตี้ไหนได้มีไม้ตึงดุ้นอยู่ในต๋าตั๋วเก่า
5 คนหน้าซื่อใจ๋ก๊ด หื้อจั๊กไม้ตึงดุ้นออกจากต๋าตั๋วเก่าเหียก่อน แล้วจะได้ผ่อหันถี่ๆ ก่อนตี้จะไปเขี่ยขี้ฝุ่นออกจากต๋าของปี้น้องได้
6 “ห้ามเอาของศักดิ์สิทธิ์ยื่นหื้อหมา กับบ่ดีเอาไข่มุกโจ้งหื้อหมู ย้อนว่าหมากับหมูจะเอาตี๋นซอกย่ำของหมู่นั้นหื้อจ๋มปื๊นตี๋นของมัน ป๋ายบ่ปอจะงว้ายปิ๊กมาขบตวย
ก๋านฮ้องกับก๋านเซาะหา
7 “จงขอแล้วจะได้ จงเซาะแล้วจะปะ จงฮ้องตี้ปะตู๋แล้วจะเปิดหื้อ
8 ย้อนว่ากู้คนตี้ขอก็จะได้ กู้คนตี้เซาะก็จะปะ กู้คนตี้ฮ้องตี้ปะตู๋ก็จะเปิดหื้อเขา
9 “มีใผในหมู่ต้านถ้าลูกขอของกิ๋น จะเอาบ่าหินยื่นหื้อกิ๋นแตนกา
10 กาว่าถ้าลูกของต้านขอป๋า จะเอางูปิ๊ดหื้อจาอั้นกา
11 ย้อนว่าต้านตังหลายตี้เป๋นคนบาปยังฮู้จักเอาของดีๆ หื้อลูก แล้วพระบิดาตี้อยู่ในสวรรค์จะบ่เอาของดีๆ นักเหลือนั้นหื้อกับคนตี้ขอจากพระองค์กา
12 หื้อเยียะต่อคนอื่นอย่างตี้ต้านต้องก๋านหื้อคนอื่นเยียะต่อต้าน นี่เป๋นความหมายของบทบัญญัติของโมเสส กับเป๋นกำสอนของหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า
ปะตู๋กีดกับปะตู๋กว้าง
13 “หื้อเข้าไปตางปะตู๋กีด ย้อนว่าปะตู๋ใหญ่กับหนตางโล่งกว้างเตียวสบาย จะปาไปเถิงความฉิบหาย แล้วก็มีคนจ๋ำนวนนักเตียวไปตังนี้
14 ส่วนปะตู๋ตี้กีดกับหนตางตี้เตียวยาก จะปาไปเถิงจีวิต แล้วก็มีคนจ๋ำนวนหน้อยตี้เซาะปะ
ฮู้จักเก๊าไม้ก็ย้อนหน่วย
15 “หื้อหละวังผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตั๋วป๋อม ตี้มาหาต้านตังหลายในสภาพเป๋นเหมือนแกะ แต่ตังในใจ๋นั้นตี้แต๊เป๋นเหมือนหมาป่าขี้สวกขนาด
16 ต้านจะฮู้จักเขาได้ดีก็ผ่อตี้ก๋านเกิดผลจากก๋านงานของเขา มีใผพ่องเก็บหน่วยองุ่นได้จากเก๊าไม้ตี้มีหนาม กาว่าเก็บหน่วยบ่าเดื่อจากเก๊าหญ้าตี้มีหนาม
17 ก็อย่างเดียวกั๋นเก๊าไม้ตี้ดีก็จะออกหน่วยดี ส่วนเก๊าไม้ตี้บ่ดีก็จะออกหน่วยตี้บ่ดี
18 เป๋นไปบ่ได้ตี้เก๊าไม้ดีจะออกหน่วยบ่ดี กาว่าเก๊าไม้บ่ดีจะออกหน่วยดีแต๊ๆ
19 เก๊าไม้กู้เก๊าตี้ออกหน่วยบ่ดี ก็จะถูกปั้มขว้างแล้วเผาไฟเหีย
20 ย้อนจาอั้นต้านจะฮู้ได้จาใดว่าคนตี้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้านั้น เป๋นตั๋วแต๊ กาว่าตั๋วป๋อม ก็หื้อผ่อตี้ก๋านเกิดผลจากก๋านงานของเขา
21 “บ่ใจ้กู้คนตี้ฮ้องเฮาว่า ‘องค์พระผู้เป๋นเจ้า’ แล้วจะได้เข้าในแผ่นดินสวรรค์ แต่คนตี้เยียะตวยต๋ามความต้องก๋านของพระบิดาตี้อยู่ในสวรรค์เต้าอั้น จะเข้าไปในแผ่นดินนั้นได้
22 เมื่อวันตัดสินลงโต้ษบาปมาแผวนั้น ก็จะมีคนเป๋นจ๋ำนวนนักอู้กับเฮาว่า ‘องค์พระผู้เป๋นเจ้า หมู่ข้าพระองค์ตังหลายได้อ้างจื้อของพระองค์ต๋อนตี้ก่ำลังเยียะหน้าตี้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระองค์ กับได้อ้างจื้อของพระองค์ต๋อนไล่ผีออก ตึงได้ออกจื้อของพระองค์ต๋อนตี้เยียะก๋านอัศจ๋รรย์หลายอย่างบ่ใจ้กา’
23 แต่เฮาจะบอกหมู่ต้านซื่อๆ ว่า ‘เฮาบ่เกยฮู้จักหมู่เจ้าสักเตื้อ เจ้าเป๋นคนเยียะบ่ดี ขะใจ๋ปากั๋นหนีไปหื้อป๊นหน้าเฮาเหีย’
กำเผียบคนหลวกกับคนง่าวแป๋งเฮือน
24 “ย้อนจาอั้นกู้คนตี้ได้ยินกำสอนหมู่นี้ของเฮาแล้วเยียะตวย ก็เผียบเหมือนคนหลวกแป๋งเฮือนของตั๋ว เอาตี๋นเสาเฮือนจ่อมหล่อมลงในหินเลิ็ก เปื้อเอาหินเป๋นฐานของเฮือนนั้น
25 ต๋อนฝนตกหนักน้ำก็ไหลแฮง กับมีลมหลวงปั๊ดตั้งเฮือนซ้ำแล้วซ้ำแหม แต่เฮือนหลังนั้นก็บ่โก้นหลุแหลวลงมา ย้อนว่าได้ฝังตี๋นเสาของเฮือนลงบนปื๊นหินอย่างมั่นคงแล้ว
26 แต่สำหรับคนตี้ได้ฟังแล้วบ่เยียะตวยกำสอนหมู่นี้ของเฮา เขาก็เผียบเหมือนคนง่าวแป๋งเฮือนอยู่บนปื๊นทราย
27 ต๋อนฝนตกหนักน้ำก็ไหลแฮง กับมีลมแฮงปั๊ดตั้งเฮือนซ้ำแล้วซ้ำแหม แล้วเฮือนนั้นก็โก้นลงแหลวหมด นับเป๋นความฉิบหายอย่างใหญ่หลวงแต๊ๆ”
28 เมื่อพระเยซูอู้กำเผียบหมู่นี้จบแล้ว จาวบ้านจาวเมืองตังหลายก็ปากั๋นงืดในกำสอนของพระองค์
29 ย้อนว่าพระองค์สอนอย่างผู้ตี้มีสิทธิอำนาจแต๊ๆ บ่เหมือนหมู่ธรรมาจ๋ารย์