ଏଷ୍ଟର ବିବରଣ
ଲେଖକ
ଏଷ୍ଟର ପୁସ୍ତକର ଅଜ୍ଞାତ ଲେଖକ, ସମ୍ଭବତଃ, ଏକ ଯିହୁଦୀ ଥିଲେ, ଯିଏ ରାଜକୀୟ ପାରସ୍ୟ ସଭ୍ୟତା ସହ ସୁପରିଚିତ ଥିଲେ। ଜୀବନ ଏବଂ ଐତିହ୍ୟର ସବିଶେଷ ବର୍ଣ୍ଣନାଗୁଡ଼ିକ, ଏବଂ ଏହି ପୁସ୍ତକରେ ଘଟିଥିବା ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକ ଏକ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଦର୍ଶୀ ଲେଖକଙ୍କୁ ସୂଚାଏ। ବାଇବଲର ବିଦ୍ଵାନମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଯେ ଲେଖକ ଜଣେ ଯିହୁଦୀ ଥିଲେ, ସେ ଅବଶିଷ୍ଟ ଲୋକେ, ଯେଉଁମାନେ ଯିରୁବ୍ବାବିଲ୍ ଅଧୀନରେ ଯିହୁଦାକୁ ଫେରିଥିଲେ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖୁଥିଲେ। କିଛି ପ୍ରସ୍ତାବ ଦିଅନ୍ତି ଜଯେ ମର୍ଦ୍ଦଖୟ ନିଜେ ଲେଖକ ଅଟନ୍ତି। ଯଦିଓ, ତାହାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ପାଠରେ ପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରଶଂସାଗୁଡ଼ିକ, ପ୍ରସ୍ତାବ ଦିଏ ଯେ ଅନ୍ୟ ଏକ ବ୍ୟକ୍ତି, ସମ୍ଭବତଃ, ତାହାଙ୍କର ସମକାଳିକ ଯୁବାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କେହି ଜଣେ ଲେଖକ ଥିଲେ।
ସମୟ ଓ ସ୍ଥାନ
ପ୍ରାୟ 464-331 ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ ମଧ୍ୟରେ ଏହି ପୁସ୍ତକ ଲେଖାଯାଇଅଛି।
ପାରସ୍ୟର ରାଜା ପ୍ରଥମ ଅର୍ତ୍ତକ୍ଷସ୍ତ ରାଜତ୍ୱ ସହ ଏହି ପୁସ୍ତକ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ମୁଖ୍ୟତଃ, ସୁସା, ପାରସ୍ୟ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ରାଜଧାନୀ ରାଜାଙ୍କ ରାଜପ୍ରସାଦରେ।
ପ୍ରାପକ
ପୂର ପର୍ବର ଉତ୍ପତ୍ତିକୁ ଲିପିବଦ୍ଧ କରିବା ନିମନ୍ତେ, ଏଷ୍ଟର ପୁସ୍ତକ ଯିହୁଦୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଲେଖାଯାଇଥିଲା। ଏହି ବାର୍ଷିକ ପର୍ବ ଯିହୁଦୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଉଦ୍ଧାର ସ୍ମରଣ କରାଏ, ଯେପରି ସେ ମିସରରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଦାସତ୍ଵ ଅବସ୍ଥାରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥିଲେ।
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ
ଏହି ପୁସ୍ତକର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟର ଇଚ୍ଛାରେ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରିବା, ଜାତିଗତ ପକ୍ଷପାତ ଉପରେ ତାହାଙ୍କ ଘୃଣା ଏବଂ ବିପଦ ସମୟରେ ସହାୟତା ପାଇଁ ଜ୍ଞାନ ଦେବାକୁ ତାହାଙ୍କ କ୍ଷମତା ପ୍ରକାଶ କରିବା ଅଟେ। ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ତାହାଙ୍କର ଲୋକମାନଙ୍କର ଜୀବନରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରେ। ସେ ପରିସ୍ଥିତିଗୁଡ଼ିକୁ ଏଷ୍ଟରଙ୍କ ଜୀବନରେ ସେହିପରି, ବ୍ୟବହାର କଲେ ଯେପରି ସେ ଆପଣା ଐଶ୍ଵରିକ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଏବଂ ଯୋଜନାଗୁଡ଼ିକୁ ସଫଳ କରିବା ନିମନ୍ତେ, ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟର ନିଷ୍ପତ୍ତି ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି। ଏଷ୍ଟର ପୁସ୍ତକ ପୂର ପର୍ବର ସ୍ଥାପନ ବିଷୟରେ ଲିପିବଦ୍ଧ କରେ ଏବଂ ଯିହୁଦୀମାନେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ପୂର ପର୍ବରେ ଏଷ୍ଟର ପୁସ୍ତକକୁ ପାଠ କରନ୍ତି।
ବିଷୟବସ୍ତୁ
ସଂରକ୍ଷଣ
ରୂପରେଖା
1. ଏଷ୍ଟର ରାଣୀ ହୁଅନ୍ତି — 1:1-2:23
2. ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବିପଦ — 3:1-15
3. ଏଷ୍ଟର ଏବଂ ମର୍ଦ୍ଦଖୟଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ — 4:1-5:14
4. ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କର ଉଦ୍ଧାର — 6:1-10:3
1
ରାଜାଙ୍କ ଭୋଜ
1 ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶ ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନଠାରୁ କୂଶ ଦେଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏକ ଶତ ସତାଇଶ ପ୍ରଦେଶ ଉପରେ ରାଜ୍ୟ କଲେ।
2 ଏହି ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶ ରାଜା ଶୂଶନ୍ ରାଜଧାନୀରେ ଆପଣା ରାଜସିଂହାସନରେ ଉପବିଷ୍ଟ ହେଲା ଉତ୍ତାରେ,
3 ଆପଣା ରାଜତ୍ଵର ତୃତୀୟ ବର୍ଷରେ ଆପଣା ସକଳ ଅଧିପତି ଓ ଦାସମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଭୋଜ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ; ତହିଁରେ ପାରସ୍ୟ ଓ ମାଦୀୟା ଦେଶର ବିକ୍ରମୀ ଲୋକମାନେ ପୁଣି କୁଳୀନ ଓ ପ୍ରଦେଶାଧିପତିମାନେ ତାହାର ସାକ୍ଷାତରେ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲେ।
4 ସେ ଆପଣା ପ୍ରତାପାନ୍ୱିତ ରାଜ୍ୟର ଧନ ଓ ଆପଣା ମହତ୍ତ୍ୱର ଶୋଭାର ଉତ୍କୃଷ୍ଟତା ଅନେକ ଦିନ, ଅର୍ଥାତ୍, ଏକ ଶତ ଅଶୀ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ।
5 ତହୁଁ ଏସବୁ ଦିନ ଗତ ହୁଅନ୍ତେ, ରାଜା ଶୂଶନ୍ ରାଜଧାନୀରେ ଉପସ୍ଥିତ ବଡ଼ ଓ ସାନ ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ରାଜପୁରୀସ୍ଥ ଉଦ୍ୟାନର ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ସାତ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭୋଜ କଲେ।
6 ସେଠାରେ କାର୍ପାସନିର୍ମିତ, ଶୁକ୍ଳ, ହରିତ୍ ଓ ନୀଳ ବସ୍ତ୍ରର ଚନ୍ଦ୍ରାତପ ଥିଲା, ତାହା ଶୁକ୍ଳ ଓ ଧୂମ୍ରବର୍ଣ୍ଣ ରଜ୍ଜୁ ଦ୍ୱାରା ରୌପ୍ୟମୟ କଡ଼ାରେ ମର୍ମର ସ୍ତମ୍ଭରେ ବନ୍ଧା ଥିଲା, ପୁଣି ରକ୍ତ ଓ ଶୁକ୍ଳ ଓ ପୀତ ଓ କୃଷ୍ଣବର୍ଣ୍ଣ ମର୍ମର ପ୍ରସ୍ତର ନିର୍ମିତ ଚଟାଣ ଉପରେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଓ ରୌପ୍ୟମୟ ଆସନ ଥିଲା।
7 ଆଉ, ସେମାନେ ନାନା ପ୍ରକାର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପାତ୍ରରେ ପାନଦ୍ରବ୍ୟ ଓ ରାଜାଙ୍କ ଉଦାରତାନୁସାରେ ପ୍ରଚୁର ରାଜକୀୟ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ ଦେଲେ।
8 ଯଦ୍ୟପି ପାନ କରିବା ବିଧିଗତ ଥିଲା; କିନ୍ତୁ କାହାରି ପାଇଁ ପାନ କରିବା ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ କରାଯାଇ ନ ଥିଲା; କାରଣ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣକୁ ଆପଣା ଆପଣା ଇଚ୍ଛାନୁସାରେ ପାନ କରିବାର ଅନୁମତି ଦେବା ପାଇଁ ରାଜା ଆପଣାର ଗୃହାଧ୍ୟକ୍ଷ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଜ୍ଞା ଦେଇଥିଲେ।
9 ମଧ୍ୟ ରାଣୀ ବଷ୍ଟୀ ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶର ରାଜଗୃହରେ ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଭୋଜ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ।
ବଷ୍ଟୀ ରାଣୀଙ୍କ ଅସମ୍ମତି
10 ସପ୍ତମ ଦିନରେ ରାଜା ଦ୍ରାକ୍ଷାରସରେ ହୃଷ୍ଟଚିତ୍ତ ହୋଇ ମହୂମନ୍, ବିସ୍ଥା, ହର୍ବୋଣା, ବିଗ୍ଥା ଓ ଅବଗଥ, ସେଥର ଓ କର୍କସ, ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶ ରାଜାଙ୍କ ଛାମୁସ୍ଥ ଏହି ସାତ ସେବାକାରୀ ନପୁଂସକଙ୍କୁ ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ,
11 ତୁମ୍ଭେମାନେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଓ ଅଧିପତିଗଣଙ୍କୁ ବଷ୍ଟୀ ରାଣୀର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ତାହାଙ୍କୁ ରାଜମୁକୁଟରେ ଭୂଷିତା କରି ରାଜାଙ୍କ ଛାମୁକୁ ଆଣ, ଯେଣୁ ସେ ପରମସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲେ।
12 ମାତ୍ର ବଷ୍ଟୀ ରାଣୀ ନପୁଂସକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରାଜାଙ୍କ କଥିତ ଆଜ୍ଞାରେ ଆସିବାକୁ ଅସମ୍ମତା ହେଲା; ଏଣୁ ରାଜା ଅତିଶୟ କ୍ରୋଧ କଲେ ଓ ତାଙ୍କ ଅନ୍ତରରେ କ୍ରୋଧ ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ହେଲା।
13 ଏଥିଉତ୍ତାରେ ରାଜା ସମୟ ଓ କାଳର ବିଦ୍ୱାନ୍ବର୍ଗଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, (କାରଣ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଓ ରାଜନୀତିଜ୍ଞମାନଙ୍କୁ ଏରୂପ ପଚାରିବାର ରାଜାଙ୍କ ରୀତି ଥିଲା;
14 ଆଉ, [ଏହି ସମୟରେ] କର୍ଶନା, ଶେଥର, ଅଦ୍ମାଥା, ତର୍ଶୀଶ, ମେରସ୍, ମେର୍ସନା ଓ ମମୁଖନ୍ ରାଜାଙ୍କ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଥିଲେ; ଏହି ସାତ ଜଣ ପାରସ୍ୟ ଓ ମାଦୀୟା ଦେଶର ଅଧିପତି, ରାଜାଙ୍କ ମୁଖଦର୍ଶନକାରୀ, ପୁଣି ରାଜ୍ୟର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥାନରେ ଉପବିଷ୍ଟ ଥିଲେ)
15 (ରାଜା ପଚାରିଲେ) “ବଷ୍ଟୀ ରାଣୀ ନପୁଂସକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରେରିତ ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶ ରାଜାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ନ ମାନିବାରୁ ବ୍ୟବସ୍ଥାନୁସାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କଅଣ କରିବା?”
16 ଏଥିରେ ମମୁଖନ୍ ରାଜାଙ୍କ ଓ ଅଧିପତିଗଣଙ୍କ ସାକ୍ଷାତରେ ଉତ୍ତର ଦେଲା, “ବଷ୍ଟୀ ରାଣୀ କେବଳ ମହାରାଜାଙ୍କ ପ୍ରତି ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶ ରାଜାଙ୍କ ଅଧୀନ ସମସ୍ତ ପ୍ରଦେଶର ଯାବତୀୟ ଅଧିପତି ଓ ଯାବତୀୟ ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରତି ଅନୁଚିତ କର୍ମ କରିଅଛନ୍ତି।
17 କାରଣ ରାଣୀଙ୍କ ଏହି କର୍ମର କଥା ସକଳ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟାପି ଯିବ, ‘ଆଉ ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶ ରାଜା ବଷ୍ଟୀ ରାଣୀଙ୍କୁ ଆପଣା ନିକଟକୁ ଆଣିବାକୁ ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ, ମାତ୍ର ସେ ଆସିଲେ ନାହିଁ;’ ଏହି ସମ୍ବାଦ ପାଇଲେ ସେମାନଙ୍କ ସାକ୍ଷାତରେ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱାମୀମାନେ ତୁଚ୍ଛନୀୟ ହେବେ।
18 ଆଉ, ପାରସ୍ୟ ଓ ମାଦୀୟାର ଯେଉଁ କୁଳୀନା ସ୍ତ୍ରୀଗଣ ରାଣୀଙ୍କ ଏହି କର୍ମର ସମାଚାର ଆଜି ଶୁଣିଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ରାଜାଙ୍କ ସମସ୍ତ ଅଧିପତିଙ୍କୁ ଏହିରୂପେ କହିବେ, ତହିଁରୁ ଅତିଶୟ ନିନ୍ଦା ଓ କ୍ରୋଧ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେବ।
19 ଏନିମନ୍ତେ ଯେବେ ମହାରାଜା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି, ତେବେ ବଷ୍ଟୀ ଅକ୍ଷଶ୍ୱେରଶ ରାଜା ନିକଟକୁ ଆଉ ନ ଆସିବାକୁ ରାଜାଜ୍ଞା ଶ୍ରୀଛାମୁରୁ ପ୍ରକାଶିତ ହେଉ; ପୁଣି, ଏହା ଅନ୍ୟଥା ନୋହିବା ପାଇଁ ପାରସିକ ଓ ମାଦୀୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟରେ ଲିଖିତ ହେଉ; ପୁଣି, ମହାରାଜା ତାହାର ରାଣୀପଦ ଅନ୍ୟକୁ ଦିଅନ୍ତୁ ଯେ ତାହା ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଉତ୍ତମ ଅଟନ୍ତି।
20 ଆହୁରି, ରାଜ୍ୟ ବୃହତ, ଏଣୁ ରାଜ୍ୟର ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଏହି ରାଜାଜ୍ଞା ପ୍ରକାଶିତ ହେଲେ, ସ୍ୱାମୀ କ୍ଷୁଦ୍ର ହେଉ କି ମହାନ ହେଉ, ସମସ୍ତ ଭାର୍ଯ୍ୟାମାନେ ଆପଣା ଆପଣା ସ୍ୱାମୀମାନଙ୍କୁ ମର୍ଯ୍ୟାଦା କରିବେ।”
21 ଏହି କଥାରେ ରାଜା ଓ ଅଧିପତିଗଣ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତେ, ରାଜା ମମୁଖନ୍ର ପରାମର୍ଶନୁସାରେ କର୍ମ କଲେ।
22 ତହୁଁ ସେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଦେଶର ଅକ୍ଷରାନୁସାରେ ଓ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗୋଷ୍ଠୀର ଭାଷାନୁସାରେ ରାଜାଙ୍କ ଅଧୀନ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଦେଶକୁ ଏହିରୂପେ ପତ୍ର ପଠାଇଲେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ପୁରୁଷ ଆପଣା ଆପଣା ଗୃହରେ କର୍ତ୍ତୃତ୍ୱ କରୁ ଓ ସ୍ୱଗୋଷ୍ଠୀୟ ଭାଷାନୁସାରେ ତାହା ପ୍ରଚାର କରୁ।