۱  ای پسر من اگر سخنان مرا قبول می‌نمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه می‌داشتی، ۲  تاگوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی، ۳  اگر فهم را دعوت می‌کردی و آواز خود را به فطانت بلندمی نمودی، ۴  اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی ومانند خزانه های مخفی جستجو می‌کردی، ۵  آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی، و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی. ۶  زیرا خداوندحکمت را می‌بخشد، و از دهان وی معرفت وفطانت صادر می‌شود. ۷  به جهت مستقیمان، حکمت کامل را ذخیره می‌کند و برای آنانی که درکاملیت سلوک می‌نمایند، سپر می‌باشد، ۸  تاطریقهای انصاف را محافظت نماید و طریق مقدسان خویش را نگاه دارد.

۹  پس آنگاه عدالت و انصاف را می‌فهمیدی، و استقامت و هر طریق نیکو را. ۱۰  زیرا که حکمت به دل تو داخل می‌شد و معرفت نزد جان تو عزیزمی گشت. ۱۱  تمیز، تو را محافظت می‌نمود، وفطانت، تو را نگاه می‌داشت، ۱۲  تا تو را از راه شریر رهایی بخشد، و از کسانی که به سخنان کج متکلم می‌شوند. ۱۳  که راههای راستی را ترک می‌کنند، و به طریقهای تاریکی سالک می‌شوند. ۱۴  از عمل بد خشنودند، و از دروغهای شریرخرسندند. ۱۵  که در راههای خود معوجند، و درطریقهای خویش کج رو می‌باشند. ۱۶  تا تو را اززن اجنبی رهایی بخشد، و از زن بیگانه‌ای که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید؛ ۱۷  که مصاحب جوانی خود را ترک کرده، و عهد خدای خویش را فراموش نموده است. ۱۸  زیرا خانه او به موت فرو می‌رود و طریقهای او به مردگان. ۱۹  کسانی که نزد وی روند برنخواهند گشت، و به طریقهای حیات نخواهند رسید. ۲۰  تا به راه صالحان سلوک نمایی و طریقهای عادلان را نگاه داری. ۲۱  زیراکه راستان در زمین ساکن خواهند شد، و کاملان در آن باقی خواهند ماند. ۲۲  لیکن شریران از زمین منقطع خواهند شد، و ریشه خیانتکاران از آن کنده خواهد گشت.