12
إِزْڒِي ن ؤُصبّحْ زِي صِيهْيُونْ
ذڭْ وَاسّْ نِّي أَذْ ثِينِيذْ: ’نشّْ تّْقَاذِيغْ شكْ، أَ سِيذِي، أَقَا ثُوغَا شكْ ثْخيّْقذْ خَافِي، مَاشَا أَغْضَابْ نّشْ إِنّقْڒبْ ؤُ شكْ ثسّْفوَّاجذْ خَافِي. خْزَارْ، أَربِّي ذ أَسنْجمْ إِنُو، نشّْ أَذْ خَاسْ تّشْڒغْ،عمَّارْصْ أَذْ ڭّْوذغْ، مَاغَارْ سِيذِي إِنُو، سِيذِي، أَقَا-ث ذ جّهْذْ ذ ؤُزهِّيذْ إِنُو، نتَّا إِذْوڒْ أَيِي ذ أَسنْجمْ.‘ كنِّيوْ أَذْ ثَايْممْ أَمَانْ س ڒفْرَاحثْ زِي ثَاڒَاوِينْ ن ؤُسنْجمْ.“
ذڭْ وَاسّْ نِّي أَذْ ثِينِيمْ: ’قَاذَامْ إِ سِيذِي، ڒَْاغَامْ إِسمْ نّسْ، سشْنمْ ثِيمڭَّا نّسْ جَارْ ڒڭْنُوسْ، بَارّْحمْ أَقَا إِسمْ نّسْ إِعُودْجْ! زهّْذمْ إِ سِيذِي، مَاغَارْ نتَّا إِڭَّا ثِيمسْڒَايِينْ ثِيمقّْرَانِينْ. أجّْ أَيَا أَذْ إِتّْوَاسّنْ ذِي مَارَّا ثَامُّورْثْ. سْڒِيوْڒوْ ؤُغنّجْ، أَ شمْ ثنِّي إِزدّْغنْ ذِي صِيهْيُونْ، مِينْزِي ذ أَمقّْرَانْ أَمْقدَّاسْ ن إِسْرَائِيل ذِي ڒْْوسْطْ نّمْ.‘ “
 
 
12:3 يُوح. 7‏:‏37، 38 12:4 يُوح. 17‏:‏1، 4، 6، 26