110
أَزهّذْ ن ذَاوُوذْ.
 
سِيذِي إِسَّاوَاڒْ أَكْ-ذ سِيذِي إِنُو:
قِيمْ غَارْ ؤُفُوسْ أَفُوسِي إِنُو،
أَڒْ د-سَّارْسغْ ڒْْعذْيَانْ نّشْ
ذ ثَانبْذَاثْ سَاذُو إِضَارنْ نّشْ.
 
سِيذِي أَذْ إِسّكّْ أَزدْجَاضْ ن صُّولْطَا نّشْ
زِي صِيهْيُونْ،
شكْ أَذْ ثْصلّْطذْ ذِي ڒْْوسْطْ ن ڒْْعذْيَانْ نّشْ.
 
ڒْْڭنْسْ نّشْ أَذْ يِيڒِي ذ أَمْسعَّافْ
ذڭْ وَاسّْ ن صُّولْطَا نّشْ،
أَذْ د-يَاسْ ذِي ثِيسِّيقْثْ إِقدّْسنْ
زِي ڒمْڒَاوْڒثْ ن ثُوفُّوثْ،
أَمُّو إِ غَا يِيڒِي إِ شكْ نّْذَا
ن يِينِّي عَاذْ مَامّشْ
ذ أَشْ د-إِتّْوَاخڒْقنْ.
 
سِيذِي إِجِّيدْجْ،عمَّارْصْ أَذْ خَاسْ إِنْذمْ:
”شكْ ذ أَكهَّانْ إِ ڒبْذَا،
عْلَاحْسَابْ صِّيفثْ ن مَالْكِيصَاذِيقْ!“،
إِخْسْ أَذْ يِينِي ’أَجدْجِيذْ ذ أَمْسڭّذْ‘.
 
سِيذِي أَقَا-ث غَارْ ؤُفُوسْ أَفُوسِي نّشْ.
نتَّا أَذْ إِڒْبزْ إِجدْجِيذنْ
ذڭْ وَاسّْ ن وغْضَابْ نّسْ.
نتَّا أَذْ إِحَاكمْ خْ ڒڭْنُوسْ،
أَقَا ذَا ثَامُّورْثْ ثشُّورْ س ڒْْخشْبَاثْ،
أَذْ إِڒْبزْ أَزدْجِيفْ
خْ إِشْثْ ن ثمُّورْثْ ثَامقّْرَانْثْ.
أَكْ-ذ وبْرِيذْ أَذْ إِسُو زِي ثغْزَارْثْ،
خْ ؤُيَا أَذْ إِسّْڭعّذْ أَزدْجِيفْ نّسْ.
 
 
110:1 مت. 22‏:‏42‏-‏45؛ مك. 12‏:‏36؛ لك. 20‏:‏41‏-‏44؛ ڒخ. 2‏:‏34‏-‏36؛ عبر. 1‏:‏13، 6‏:‏20؛ 10‏:‏13؛ 1 كُور. 15‏:‏25‏-‏28؛ أَفا. 1‏:‏22 110:4 عبر. 4‏:‏14‏-‏15؛ 5‏:‏6، 9‏-‏10؛ 6‏:‏20؛ 7‏:‏15‏-‏26؛ 8‏:‏1؛ 10‏:‏21 110:6 أَسَا. 14‏:‏14‏-‏20؛ 16‏:‏14‏-‏16؛ 20‏:‏8‏-‏10