137
غَارْ إِغزْرَانْ ن بَابِيلْ،
ذِينِّي إِ ثُوغَا نتّْغِيمَا،
نْرُو عَاوذْ خْمِي ثُوغَا نتِّيذَارْ صِيهْيُونْ.
نُويڒْ ڒْْڭَامْبْرِييَاثْ نّغْ
غَارْ إِصفْصَافنْ إِ إِدْجَانْ ذِي ڒْوسْثْ نّسْ.
 
مَاغَارْ إِنِّي ذ أَنغْ إِحبّْسنْ
تَّارنْ زَّايْنغْ ذِينِّي
أَذْ نْغنّجْ أَوَاڒنْ ن إِجّْ ن يزْڒِي،
إِنِّي ذ أَنغْ إِحصَّارنْ
تَّارنْ شَا ن ڒْْحَاجّثْ إِسّفْرَاحنْ.
نِيثْنِي نَّانْ: ”غنّْجمْ زعْمَا
إِجّْ زڭْ إِزْڒَانْ ن صِيهْيُونْ إِ نشِّينْ!“
 
مَامّشْ نْزمَّارْ أَذْ نْغنّجْ
إِجّْ ن يزْڒِي ن سِيذِي ذِي ثمُّورْثْ ن مِيدّنْ؟
مَاڒَا نشّْ تُّوغْ شمْ، أَ ؤُرْشَالِيمْ،
أجّْ خنِّي أَذْ إِتُّو ؤُفُوسْ أَفُوسِي إِخفْ نّسْ.
 
أجّْ أَذْ أَيِي إِڒْصقْ إِڒسْ إِنُو خْ وَانغْ إِنُو،
مَاڒَا وَارْ شمْ تِّيذَارغْ،
مَاڒَا وَارْ سّْعُودْجِيغْ ؤُرْشَالِيمْ
خْ ڒفْرَاحثْ إِنُو ثَامقّْرَانْثْ قَاعْ.
 
أَ سِيذِي، عْقڒْ خْ أَيْثْ ن إِذُومْ،
ذڭْ وَاسّْ ن ؤُرْشَالِيمْ،
إِنِّي إِقَّارنْ: ”عَارَّامْ ت، عَارَّامْ ت،
أَڒْ ذْسَاسْ نّسْ!“
 
أَ يدْجِيسْ ن بَابِيلْ،
شمْ ثنِّي إِتّْوَاسّْحُوزنْ إِ وَاردّدْجْ،
سّعْذْ ن يِينِّي ذ أَمْ
إِ غَا إِخدْجْصنْ ثَامڭِّيثْ إِعفّْننْ
إِ ذَايْنغْ ثڭِّيذْ.
سّعْذْ ن ونِّي إِ غَا إِطّْفنْ
إِحنْجِيرنْ نْومْ إِمژْيَاننْ،
أَذْ ثنْ إِڒْبزْ خْ ثصْضَارْثْ.
 
 
137:3 إِزهد. 79‏:‏1 137:7 إِرْم. 49‏:‏7؛ حِز. 25‏:‏12 137:8 إِرْم. 50‏:‏15، 29؛ أَسَا. 18‏:‏6 137:9 إِشا. 13‏:‏16