87
1 أَزهّذْ، إِزْڒِي ن أَيْثْ ن قُورَاحْ.
ذْسَاسْ نّسْ أَقَا-ث خْ إِذُورَارْ إِقدّْسنْ.
2 سِيذِي إِتّخْسْ ثِيوُّورَا ن صِيهْيُونْ
أَطَّاسْ خْ مَارَّا ثِيزدّْغِينْ ن يَاعْقُوبْ.
3 ثِيمسْڒَايِينْ يُوعْڒَانْ قَّارنْ خَامْ،
أَ ثَانْذِينْثْ ن أَربِّي. سِيلَاهْ.
4 نشّْ أَذْ بَارّْحغْ رَاهَابْ ذ بَابِيلْ
غَارْ يِينِّي إِ ذ أَيِي إِسّْننْ.
خْزَارْ، فِيلِيشِيثْ ذ ونِّي زِي صُورِي
أَكْ-ذ ؤُكُوشِي ...
’وَانِيثَا إِتّْوَاخڒْقذْ-د ذِينْ!‘
5 مَاشَا خْ صِيهْيُونْ أَذْ إِنِينْ:
’إِنَا مَارَّا تّْوَاخڒْقنْ-د ذَايسْ!‘،
أَمْعُودْجِي خْ كُوڒْشِي أَذْ ت إِسّمْثنْ.
6 سِيذِي أَذْ إِزمّمْ ذِي لِيسْثَا ن ڒڭْنُوسْ:
’وَانِيثَا إِخْڒقْ-د ذِينْ‘. سِيلَاهْ.
7 نِيثْنِي تّْغنَّاجنْ أَمْ شطّْحنْ:
’ثَاڒَاوِينْ إِنُو مَارَّا ذَايمْ!‘