11
تِنشِنيِ رَقَن عَلَ مَ 
 
عَلَ مَتْشْي 
 
1 دَوُدَ شَ بّيتِ بّيتِبَيٍ شَ مَنفّ بّ 
 
ﭑ بَرَ عَلَتَلَ قِندِ ﭑ يِفِ رَ.  
وٌ عَ قَلَمَ ﭑ بّ دِ،  
«عِ عِ فِ عَلْ شْنِ نَشَن تُفَنمَ سِفَقٍ رَ فٍيَ مَ،   
2 بَرِ مَ مِشِ حَاشِيٍ بَرَ عٍ شَ شَلِيٍ تٌنفٌ،  
عٍ شَ مِشِ بْحّ قَنيِيٍ قَشَ.»   
3 شَ سّرِيّ مُ نَ مِشِيٍ تَفِ سْنْن،  
تِنشِنتْي قَ مُنسٍ رَبَمَ؟   
4 عَلَتَلَ نَ عَ شَ هْرْ مْبَنشِ سّنِيّنشِ كُي.  
عَ شَ كِبَنيِ نَ عَرِيَننَ.  
عَ عَدَ مَدِيٍ مَتٌمَ عَ قَنيِ رَ،  
عَ شَ عَ كٌلٌن نَشَن نَ عٍ سٌندٌنيِ كُي.   
5 عَلَتَلَ تِنشِنتْي نُن تِنشِنتَرٍ مَتٌمَ.  
فبَلٌي رَقَن نَشٍيٍ مَ، عَ نٍيٍ رَحَاشُ.   
6 عَ تِنشِنتَرٍ لُمَ تْورّ مْولِ بِرِن كُي.  
نَ لُمَ نّ عَلْ تّ وٌلٍنشِ نُن قٌيٍ حَاشِ.   
7 عَلَتَلَ تِنشِن.  
تِنشِنيِ رَقَن عَ مَ.  
تِنشِنتْي قَمَ عَ يَتَفِ تٌدٍ.