๑๕
เยรูซาเล็มเป็นเถาองุ่นอันไร้ประโยชน์
๑ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า
๒ “บุตรมนุษย์เอ๋ย ไม้จากเถาองุ่นจะดีกว่ากิ่งก้านของต้นไม้อื่นใดในป่าได้อย่างไร
๓ ไม้จากเถาองุ่นเอามาทำสิ่งใดได้บ้างไหม มีใครใช้ไม้เถาทำเป็นเดือยแขวนภาชนะได้ไหม
๔ ดูเถิด มันถูกโยนเป็นเชื้อเพลิงในกองไฟ เมื่อปลายไม้ถูกเผาไหม้ทั้งสองข้าง และตรงกลางก็เป็นถ่าน แล้วมันใช้ทำประโยชน์อะไรได้บ้าง
๕ ดูเถิด เมื่อมันเป็นไม้ท่อน มันถูกใช้ให้เป็นประโยชน์ไม่ได้เลย เมื่อไฟไหม้จนเป็นเถ้าถ่าน มันยิ่งจะใช้ทำอะไรไม่ได้อีกเลย”
๖ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เราได้โยนไม้เถาลงในท่ามกลางต้นไม้ในป่าซึ่งเราใช้เป็นเชื้อเพลิงอย่างไร เราก็จะกระทำต่อบรรดาผู้อยู่อาศัยในเยรูซาเล็มอย่างนั้น
๗ เราจะขัดขวางพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาหนีรอดจากไฟได้ ไฟก็ยังจะเผาไหม้พวกเขา และพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้าเมื่อเราขัดขวางพวกเขา
๘ และเราจะทำให้แผ่นดินเป็นที่รกร้าง เพราะพวกเขาไม่ภักดี” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น