๕๗
รูปเคารพไร้ประโยชน์ของอิสราเอล
๑ ผู้มีความชอบธรรมสิ้นชีวิต
และไม่มีใครใส่ใจ
พวกที่เชื่อในพระเจ้าถูกพรากจากไป
โดยไม่มีใครเข้าใจ
เพราะผู้มีความชอบธรรมถูกนำไปจากความวิบัติ
๒ เขาไปสู่ความสงบ
พวกเขาพักผ่อนบนเตียงนอน
ผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรม
๓ “แต่พวกเจ้าที่เป็นบุตรของหญิงใช้วิทยาคม จงมานี่
เจ้าเป็นเชื้อสายของผู้ผิดประเวณีและผู้หญิงปล่อยตัว
๔ เจ้ากำลังล้อเลียนใคร
เจ้าเปิดปากกว้าง
และแลบลิ้นต่อว่าใคร
เจ้าเป็นลูกๆ ของพวกฝ่าฝืน
เชื้อสายแห่งความหลอกลวงมิใช่หรือ
๕ พวกเจ้ามัวเมาอยู่ในความใคร่ท่ามกลางต้นโอ๊ก
ที่ใต้ต้นไม้เขียวชอุ่มทุกต้น
เจ้าสังหารลูกๆ ของเจ้าในหุบเขา
ที่ใต้ผาหิน
๖ ส่วนแบ่งที่เจ้าจะได้รับอยู่ท่ามกลางหินเรียบของหุบเขา
เจ้าเทเครื่องดื่มบูชา
และเจ้านำเครื่องธัญญบูชามาให้สิ่งเหล่านั้น
นั่นแหละที่เป็นของเจ้า
เราควรจะเปลี่ยนใจเพราะสิ่งเหล่านี้หรือ
๗ เจ้าตั้งเตียงของเจ้าไว้บนภูเขาสูงและตระหง่าน
และเจ้าขึ้นไปมอบเครื่องสักการะที่นั่น
๘ เจ้าได้ติดเครื่องหมายของชาติอื่น
ที่หลังประตูและวงกบประตู
เพราะเจ้าทิ้งเราไป จึงได้เลิกที่นอนของเจ้าขึ้น
เจ้าขึ้นไปบนนั้นและเบิ่งกว้าง
และเจ้าได้ทำพันธสัญญาระหว่างเจ้ากับพวกเขา
เจ้ารักเตียงนอนของพวกเขา
เจ้าได้มองดูความเปลือยเปล่า
๙ เจ้านำน้ำมันไปมอบให้แก่กษัตริย์
และเพิ่มน้ำหอมให้มากขึ้น
เจ้าให้บรรดาผู้ส่งสาสน์ไปไกล
และให้ลงไปจนถึงแดนคนตาย
๑๐ เจ้าเหนื่อยอ่อนเพราะการเดินทางอันไกล
แต่เจ้าไม่ได้พูดว่า ‘สิ้นความหวัง’
เจ้าพบชีวิตใหม่ให้กับพละกำลังของเจ้า
เจ้าจึงไม่เป็นลมล้มเจ็บ
๑๑ เจ้าหวาดหวั่นและกลัวใคร
เจ้าจึงได้พูดปด
และไม่ได้นึกถึงเรา
ไม่ได้ใส่ใจ
เราคงนิ่งอยู่เป็นเวลานานใช่ไหม
จึงทำให้เจ้าไม่เกรงกลัวเรา
๑๒ เราจะประกาศความชอบธรรมของเจ้าและการกระทำของเจ้า
แต่มันก็จะไม่เป็นประโยชน์อะไรต่อเจ้า
๑๓ เมื่อเจ้าส่งเสียงร้อง
ก็จงให้รูปเคารพที่เจ้าสะสมไว้มากมายช่วยเจ้าให้รอดปลอดภัยเถิด
ลมจะพัดมันไป
ลมหายใจเฮือกหนึ่งก็จะพัดพามันไป
แต่ผู้ที่พึ่งพิงเรา
จะได้เป็นเจ้าของแผ่นดิน
และจะได้รับภูเขาอันบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก”
ผู้รู้สำนึกผิดได้รับการปลอบประโลม
๑๔ และจะมีผู้กล่าวว่า
“จงสร้างถนนขึ้น สร้างถนนขึ้น จงเตรียมถนน
จงยกสิ่งขวางกั้นออกจากทางของชนชาติของเรา”
๑๕ เพราะองค์ผู้สูงส่ง ผู้ได้รับการยกย่อง ผู้ดำรงชีวิตชั่วนิรันดร์กาล
ซึ่งมีพระนามว่า องค์ผู้บริสุทธิ์ กล่าวดังนี้ว่า
“เราอาศัยอยู่ในที่สูงและบริสุทธิ์
และอยู่กับผู้ที่สำนึกผิด และถ่อมตัวในฝ่ายวิญญาณด้วย
เพื่อให้วิญญาณของผู้ถ่อมตนฟื้นขึ้นมาอีก
และเพื่อให้ใจของผู้สำนึกผิดฟื้นขึ้นมาอีก
๑๖ เพราะเราจะไม่ราวีไปตลอดกาล
หรือจะโกรธกริ้วเสมอไป
มิฉะนั้นจิตวิญญาณของมนุษย์จะสิ้นไป
ลมหายใจแห่งชีวิตที่เราสร้างขึ้นมา
๑๗ เพราะสิ่งที่เขาได้มาจากความไม่เป็นธรรมเป็นความชั่ว
เราจึงโกรธกริ้วและลงโทษเขา เราหลบซ่อนหน้าและโกรธนัก
แต่เขาก็หันออกห่างไปในทางที่หัวใจของเขาเรียกร้อง
๑๘ เราได้เห็นวิถีทางของเขา แต่เราจะรักษาเขาให้หายขาด
เราจะนำทางเขาไปและให้กำลังใจแก่เขา และแก่คนที่ร้องคร่ำครวญ
๑๙ จะทำให้เขากล่าวคำสรรเสริญ
สันติสุข สันติสุขจงบังเกิดแก่ผู้ที่อยู่ใกล้และไกล”
พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนั้น
“และเราจะรักษาเขาให้หายขาด”
๒๐ แต่พวกคนชั่วเป็นเหมือนทะเลที่ซัดไปมา
เพราะทะเลจะเงียบสงบไม่ได้
และคลื่นทะเลซัดตม และขี้ดินตลบขึ้นมา
๒๑ พระเจ้าของข้าพเจ้ากล่าวว่า
“ไม่มีสันติสุขสำหรับคนชั่ว”