๑๔
โยบพูดต่อไป: ความตายมาถึงทุกคน
๑ คนที่เกิดจากผู้หญิง
มีอายุไม่นานวันและมีความยุ่งยากมากมาย
๒ เขาออกมาดั่งดอกไม้ และเหี่ยวเฉาไป
ชีวิตของเขาเป็นเหมือนเงา และอยู่ได้ไม่นาน
๓ และพระองค์สังเกตเห็นคนอย่างนี้หรือ
และจะนำเขาไปตัดสินโทษต่อหน้าพระองค์หรือ
๔ ใครจะเอาสิ่งที่สะอาดออกมาจากสิ่งที่ไม่สะอาดได้
ไม่มีใครทำได้
๕ ในเมื่อวันเวลาของเขาถูกกำหนดไว้แล้ว
และจำนวนเดือนก็ขึ้นอยู่กับพระองค์
และพระองค์ได้ระบุความจำกัดของเขา ซึ่งเขาจะฝ่าไปไม่ได้
๖ ขอพระองค์ละสายตาไปจากเขาและปล่อยเขาตามลำพังเถิด
เพื่อเขาจะได้มีความสุขในชีวิตเหมือนกับคนรับจ้างที่ทำงานให้ครบชั่วโมง
๗ เพราะต้นไม้ต้นหนึ่งมีความหวัง
ถ้ามันถูกตัดลง มันก็จะแตกหน่อขึ้นอีก
และรากของมันจะไม่หยุดงอก
๘ แม้ว่ารากของมันแก่ลงในพื้นดิน
และตอของมันตายในดิน
๙ เมื่อมันได้น้ำ มันก็ยังจะแตกหน่อ
และงอกกิ่งใหม่เหมือนพันธุ์ไม้อ่อน
๑๐ แต่คนจะตายไปและหมดกำลัง
คนหายใจเฮือกสุดท้าย และเขาอยู่ที่ไหนเล่า
๑๑ น้ำจากทะเลสาบเหือดแห้งลง
และก้นแม่น้ำแตกระแหงฉันใด
๑๒ คนนอนลงและลุกขึ้นไม่ได้อีกก็ฉันนั้น
จนกระทั่งท้องฟ้าสูญสิ้นแล้ว เขาก็ยังจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก
และไม่อาจถูกปลุกให้ตื่นจากหลับได้
๑๓ โอ ข้าพเจ้าอยากจะให้พระองค์ซ่อนตัวข้าพเจ้าไว้ในแดนคนตาย
และให้พระองค์แอบข้าพเจ้าไว้จนกว่าพระองค์จะหายโกรธ
และให้พระองค์กำหนดเวลาแก่ข้าพเจ้า
แล้วก็ระลึกถึงข้าพเจ้า
๑๔ ถ้าคนหนึ่งตายไป เขาจะกลับมีชีวิตอีกได้หรือ
ตลอดชีวิตที่ข้าพเจ้าถูกเกณฑ์ให้ทำงานหนัก
ข้าพเจ้าก็จะรอจนกว่าถึงเวลาได้รับการปลดปล่อย
๑๕ พระองค์จะเรียก และข้าพเจ้าจะตอบพระองค์
พระองค์จะยินดีกับสิ่งที่พระองค์สร้างขึ้น
๑๖ แล้วพระองค์จะดูแลข้าพเจ้าทุกฝีก้าว
พระองค์จะไม่คอยสังเกตบาปของข้าพเจ้า
๑๗ การล่วงละเมิดของข้าพเจ้าจะถูกเก็บในถุงที่ปิดสนิท
และพระองค์จะปกปิดความชั่วของข้าพเจ้า
๑๘ แต่ภูเขาจะทลายลงและแตกเป็นเสี่ยงๆ
และผาหินเขยื้อนจากที่ของมัน
๑๙ กระแสน้ำเซาะหินจนสึกกร่อน
และพายุฝนชะดินเช่นไร
พระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์เช่นนั้น
๒๐ พระองค์มีชัยเหนือเขาตลอดกาลและเขาก็ตาย
พระองค์เปลี่ยนสีหน้าของเขา และส่งเขาให้จากไป
๒๑ บรรดาบุตรของเขาได้รับเกียรติ เขาก็ไม่ทราบ
พวกเขาถูกหลู่เกียรติ เขาก็ไม่ทราบ
๒๒ เขารับรู้แต่เพียงความเจ็บปวดในร่างกายของเขา
และเขาได้แต่ร้องคร่ำครวญให้แก่ตนเอง”