๒๖
โยบตอบ: ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
๑ ครั้นแล้ว โยบก็ตอบว่า
๒ “ท่านได้ช่วยเหลือคนที่สิ้นหนทางจริงหนอ
ท่านได้ช่วยแขนที่อ่อนล้าเสียเหลือเกิน
๓ ท่านได้ให้คำปรึกษาแก่คนที่ไร้สติปัญญา
และประกาศความเข้าใจลึกซึ้งที่มีเหตุผลดียิ่งนัก
๔ ใครช่วยให้ท่านพูดสิ่งเหล่านี้
และใครดลใจให้ท่านพูด
๕ คนตายตัวสั่นพรั่นพรึงใต้แหล่งน้ำ
ซึ่งมีบรรดาผู้อาศัยอยู่
๖ พระเจ้าทราบทุกสิ่งในแดนคนตาย
และอาบัดโดนก็ไม่มีอะไรปกคลุมไว้
๗ พระองค์แผ่แผ่นฟ้าทางเหนือออกไปยังที่เวิ้งว้าง
และให้โลกลอยห้อยอยู่ด้วยตัวของมันเอง
๘ พระองค์รวบรวมน้ำไว้ในเมฆหนาทึบของพระองค์
และเมฆก็ไม่ปริแตกออกมาเพราะน้ำนั้น
๙ พระองค์คุ้มหน้าดวงจันทร์วันเดือนหงาย
และแผ่เมฆของพระองค์เพื่อปิดไว้
๑๐ พระองค์ขีดเส้นโค้งเหนือผิวน้ำ
เป็นขอบเขตระหว่างความสว่างกับความมืด
๑๑ เสาหลักของฟ้าสวรรค์สั่นสะเทือน
และตกตะลึงเมื่อพระองค์ห้ามปราม
๑๒ ทะเลสงบนิ่งได้ด้วยอานุภาพของพระองค์
พระองค์ห้ำหั่นราหับด้วยพระปัญญาของพระองค์
๑๓ ฟ้าสวรรค์สว่างได้ด้วยลมหายใจของพระองค์
มือของพระองค์แทงงูที่กำลังหนีไป
๑๔ ดูเถิด นี่เป็นเพียงการกระทำส่วนน้อยของพระองค์
และเราทั้งหลายได้ยินเพียงเสียงกระซิบเบาๆ จากพระองค์
แต่ใครจะทนต่ออานุภาพอันกอปรด้วยพลังมหาศาลของพระองค์ได้”