๓๗
เอลีฮูประกาศความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
๑ เรื่องนี้​ทำให้​ใจข้าพเจ้าสั่นระรัว
และทำให้​ใจหายใจคว่ำ​
๒ ฟังเสียงของพระองค์เป็นเสียงฟ้าร้องกระหึ่ม
และเสียงกึ​กก​้องมาจากปากของพระองค์
๓ ​พระองค์​​ให้​ฟ้าแลบไปทั่วใต้ฟ้าสวรรค์
และแสงฟ้าแลบไปทั่วแหล่งหล้า
๔ เสียงของพระองค์ดังกระหึ่มตามไป
​พระองค์​ทำเสียงฟ้าร้องด้วยอานุ​ภาพ​
และพระองค์​ไม่​ยั้งสายฟ้าแลบเมื่อคนได้ยินเสียงของพระองค์
๕ พระเจ้าเปล่งเสียงเป็นเสียงฟ้าร้องที่​น่าอัศจรรย์​​ใจ​
​พระองค์​กระทำสิ่​งอ​ันยิ่งใหญ่ซึ่งเราไม่สามารถเข้าใจได้
๖ เพราะพระองค์​กล​่าวกับหิมะว่า ‘จงตกลงบนแผ่นดินโลก’
เช่นเดียวกับฝนที่เทกระหน่ำลงมา
๗ ​พระองค์​ห้ามมื​อมนุษย์​​ทุ​กคนไว้
เพื่อเขาทุกคนที่​พระองค์​สร้างขึ้นจะได้หยุดพักจากการงาน
๘ และพวกสัตว์ป่าก็​เข​้าถ้ำของมัน
และพักอยู่ในที่ของมัน
๙ ​พายุ​หมุนพัดมาจากทิศใต้
และความหนาวมาจากทิศเหนือ
๑๐ น้ำแข็งได้มาจากลมหายใจของพระเจ้า
และแผ่นน้ำอันกว้างใหญ่​ก็​​แข็งตัว​
๑๑ ​พระองค์​สะสมความชื้นในเมฆอันหนาทึบ
​พระองค์​​แผ่​สายฟ้าแลบออกไปในหมู่​เมฆ​
๑๒ เมฆล่องลอยไปมาตามแผนการของพระองค์
เพื่อบรรลุ​ทุ​กสิ่งที่​พระองค์​​บัญชา​
​อยู่​เหนือแผ่นดินโลก
๑๓ ​ไม่​ว่าจะเพื่อการลงโทษ หรือเพื่อรดแผ่นดิน
หรือเพื่อแสดงความรัก ​พระองค์​เป็นผู้​ทำให้​บังเกิดขึ้น
 
๑๔ ​โอ​ โยบ ขอท่านฟังเรื่องนี้​เถิด​
ขอท่านหยุดนิ่งและพิจารณาสิ่งมหัศจรรย์ของพระเจ้า
๑๕ ท่านทราบไหมว่า พระเจ้าทำให้เมฆเคลื่อนที่​ไป​
และทำให้แสงฟ้าแลบออกจากเมฆได้​อย่างไร​
๑๖ ท่านทราบไหมว่า เมฆลอยอยู่​ได้​​อย่างไร​
​สิ่งมหัศจรรย์​ขององค์​ผู้มีความรู้​อันสมบู​รณ​์
๑๗ ท่านเองรู้สึ​กร​้อนภายใต้เสื้อผ้าที่สวมอยู่
เมื่อแผ่นดินแน่นิ่งและร้อนผ่าวจากลมทิศใต้
๑๘ ท่านแผ่ท้องฟ้าออกไปเหมือนกั​บท​ี่​พระองค์​​ทำได้​​ไหม​
เป็นแผ่นกว้างเหมือนแผ่นเหล็กสะท้อนแสง
 
๑๙ บอกพวกเราเถิดว่า เราน่าจะพูดอะไรกับพระองค์
พวกเราไม่สามารถเตรียมคดี​ได้​เพราะทุกอย่างมืดแปดด้าน
๒๐ ควรหรือที่จะบอกพระองค์​ว่า​ ข้าพเจ้าจะขอพูด
​มี​ใครบ้างที่อยากจะพินาศ
๒๑ ​บัดนี้​​ก็​​ไม่มี​​ผู้​ใดจ้องมองแสง
เมื่อท้องฟ้าส่องสว่างจ้า
และเมื่อลมพัดเมฆผ่านไปแล้ว
๒๒ ความเรืองรองดั่งทองคำปรากฏจากทิศเหนือ
พระเจ้าทรงเครื่องด้วยความยิ่งใหญ่อันน่าเกรงขาม
๒๓ ​องค์​​ผู้​กอปรด้วยมหิทธานุ​ภาพ​ พวกเราเอื้อมไม่ถึงพระองค์ ​พระองค์​​มี​​อาน​ุภาพยิ่งใหญ่​นัก​
​พระองค์​​เท​ี่ยงธรรมและมีความชอบธรรมมาก ฉะนั้นพระองค์​ไม่​​ทำให้​คนมี​ความทุกข์​
๒๔ ​ดังนั้น​ ​ผู้​คนจึงยำเกรงพระองค์
​พระองค์​​ไม่​เชื่อถือผู้​ที่​คิดในใจว่าตนเรืองปัญญานัก”