๔๔
การตัดสินลงโทษเรื่องรูปเคารพ
๑ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับเยเรมีย์เรื่องชาวยูดาห์ทั้งปวงที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ที่มิกดล ทาปานเหส เมมฟิส และในแผ่นดินของปัทโรส
๒ พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้ว่า “พวกเจ้าเห็นความพินาศที่เราทำให้เกิดขึ้นกับเยรูซาเล็มและเมืองต่างๆ ของยูดาห์ ดูเถิด ในวันนี้ เมืองเหล่านี้ถูกทิ้งเป็นที่ร้าง และพังทลาย
๓ เพราะพวกเขาประพฤติชั่ว ยั่วโทสะเราด้วยการเผาเครื่องหอมและบูชาปวงเทพเจ้าซึ่งพวกเขาไม่รู้จัก แม้พวกเจ้าเองหรือบรรพบุรุษของพวกเจ้าก็ไม่รู้จัก
๔ เราได้ให้บรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าซึ่งเป็นผู้รับใช้ของเราทุกคนมาพูดกับพวกเจ้าอย่างไม่หยุดยั้งว่า ‘โอ อย่ากระทำสิ่งที่น่ารังเกียจที่เราเกลียดชังเช่นนี้’
๕ แต่พวกเขาไม่ได้ฟังและไม่แม้แต่จะเงี่ยหูฟัง เพื่อหันจากความชั่วและไม่เผาเครื่องหอมแก่ปวงเทพเจ้า
๖ ฉะนั้น การลงโทษและความกริ้วของเราจึงได้หลั่งออกและพลุ่งขึ้นต่อเมืองต่างๆ ของยูดาห์และที่ถนนในเยรูซาเล็ม จนพังทลายและกลายเป็นที่รกร้าง อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้”
๗ และบัดนี้ พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้ว่า “ทำไมพวกเจ้าจึงกระทำความชั่วอันร้ายแรงเช่นนี้ให้แก่ตนเอง ด้วยการตัดขาดจากผู้ชายและผู้หญิง เด็กและทารก จากท่ามกลางยูดาห์ โดยไม่ให้มีผู้ใดมีชีวิตเหลืออยู่ไว้แก่เจ้าเลย
๘ ทำไมพวกเจ้าจึงยั่วโทสะเราด้วยสิ่งที่พวกเจ้าทำขึ้นด้วยมือของเจ้าเอง เผาเครื่องหอมแก่ปวงเทพเจ้าในแผ่นดินอียิปต์ซึ่งเป็นที่พวกเจ้ามาอาศัยอยู่ พวกเจ้าจะถูกตัดขาดและกลายเป็นที่สาปแช่งและเป็นที่หัวเราะเยาะในท่ามกลางประชาชาติทั้งปวงของแผ่นดินโลก
๙ พวกเจ้าลืมความชั่วของบรรพบุรุษของตนแล้วหรือ ความชั่วของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ ความชั่วของภรรยาของพวกเขา ความชั่วของพวกเจ้าเอง ความชั่วของภรรยาของพวกเจ้า ที่ได้กระทำในแผ่นดินของยูดาห์และที่ถนนในเยรูซาเล็ม
๑๐ พวกเขาไม่ได้ถ่อมตนแม้กระทั่งในวันนี้ และไม่เกรงกลัวหรือดำเนินตามกฎบัญญัติและกฎเกณฑ์ของเราที่เรากำหนดไว้ให้เจ้าและบรรพบุรุษของพวกเจ้าปฏิบัติตาม”
๑๑ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้ว่า “ดูเถิด เราตั้งใจจะให้เมืองนี้ประสบภัยอันตราย จะตัดขาดจากยูดาห์ทั้งหมด
๑๒ เราจะจัดการกับผู้ที่มีชีวิตเหลืออยู่ของยูดาห์ คือพวกที่ตั้งหน้าไปยังแผ่นดินอียิปต์และเข้าไปอาศัยอยู่ที่นั่น และพวกเขาทุกคนจะต้องตาย พวกเขาจะตายจากการสู้รบ และจะตายเพราะความอดอยากในแผ่นดินอียิปต์ นับตั้งแต่ผู้ด้อยสุดจนถึงผู้มีอำนาจมากที่สุด พวกเขาจะตายจากการสู้รบและความอดอยาก และพวกเขาจะเป็นสิ่งที่คนสาปแช่ง เป็นที่น่าหวาดกลัว เป็นคำสาปแช่ง และเป็นที่หัวเราะเยาะ
๑๓ เราจะลงโทษบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ อย่างที่เราได้ลงโทษเยรูซาเล็ม ด้วยการสู้รบ ความอดอยาก และโรคระบาด
๑๔ จนกระทั่งผู้ที่มีชีวิตเหลืออยู่ของยูดาห์ที่มาอาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะไม่มีชีวิตรอด หรือหลบหนี หรือกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ได้ พวกเขาอยากจะกลับไปอาศัยอยู่ที่ยูดาห์อีก แต่ก็จะกลับไปไม่ได้ ยกเว้นพวกลี้ภัยบางคนเท่านั้น”
๑๕ ครั้นแล้ว ผู้ชายทุกคนที่ทราบว่าภรรยาของตนได้เผาเครื่องหอมแก่ปวงเทพเจ้า อีกทั้งผู้หญิงทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ รวมเป็นกลุ่มใหญ่ ประชาชนทั้งปวงที่อาศัยอยู่ที่ปัทโรสในแผ่นดินอียิปต์จึงตอบเยเรมีย์ดังนี้ว่า
๑๖ “พวกเราจะไม่ฟังคำที่ท่านได้พูดกับเราในพระนามของพระผู้เป็นเจ้า
๑๗ แต่พวกเราจะทำทุกสิ่งตามที่ได้บอกแล้วว่าเราจะทำ จะเผาเครื่องหอมแก่ราชินีแห่งสวรรค์ จะรินเครื่องดื่มบูชาให้แก่นาง อย่างที่พวกเราและบรรพบุรุษของเรา บรรดากษัตริย์และผู้นำของเราเคยทำในเมืองต่างๆ ของยูดาห์ และที่ถนนในเยรูซาเล็ม เพราะในเวลานั้น พวกเรามีอาหารอย่างสมบูรณ์ เจริญรุ่งเรือง และไม่ได้ทุกข์ร้อนแต่อย่างใด
๑๘ แต่นับจากเวลาที่พวกเราหยุดเผาเครื่องหอมแก่ราชินีแห่งสวรรค์ และหยุดรินเครื่องดื่มบูชาให้แก่นาง พวกเราขาดทุกสิ่ง และตายจากการสู้รบและความอดอยาก”
๑๙ บรรดาผู้หญิงพูดว่า “เวลาที่พวกเราเผาเครื่องหอมและรินเครื่องดื่มบูชาให้แก่ราชินีแห่งสวรรค์ สามีของพวกเราไม่ทราบหรือว่า เราทำขนมเป็นรูปนางและรินเครื่องดื่มบูชาให้แก่นาง”
๒๐ เยเรมีย์จึงพูดกับประชาชนทั้งปวงทั้งชายและหญิง กับประชาชนทุกคนที่ได้ตอบคำถามดังนี้ว่า
๒๑ “พวกท่านและบรรพบุรุษของท่าน บรรดากษัตริย์และผู้นำของท่าน และประชาชนในแผ่นดินได้เผาเครื่องหอมในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และที่ถนนในเยรูซาเล็มนั้น ท่านคิดว่า พระผู้เป็นเจ้าจำไม่ได้ หรือไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นหรือ
๒๒ พระผู้เป็นเจ้าทนต่อการกระทำอันชั่วร้ายและน่าชังที่พวกท่านปฏิบัติต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ฉะนั้นแผ่นดินของท่านจึงได้พังทลายและกลายเป็นที่รกร้าง และเป็นคำสาปแช่ง ปราศจากผู้อยู่อาศัย อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
๒๓ เป็นเพราะพวกท่านได้เผาเครื่องหอมและทำบาปต่อพระผู้เป็นเจ้า และไม่เชื่อฟังพระผู้เป็นเจ้า และไม่ดำเนินชีวิตตามกฎบัญญัติ กฎเกณฑ์ และคำสั่งของพระองค์ ความวิบัตินี้จึงได้เกิดขึ้นกับพวกท่าน อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้”
๒๔ เยเรมีย์พูดกับประชาชนและผู้หญิงทั้งปวงว่า “คนของยูดาห์ทุกท่านที่อยู่ในแผ่นดินอียิปต์
๒๕ พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวว่า พวกเจ้าและภรรยาของเจ้าได้กระทำตามที่ท่านเปิดปากประกาศ เมื่อเจ้าพูดว่า ‘พวกเราจะกระทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้ คือเผาเครื่องหอมแก่ราชินีแห่งสวรรค์ และรินเครื่องดื่มบูชาแก่นาง’ ฉะนั้นเจ้าก็จงรักษาและทำตามสัญญาของเจ้า”
๒๖ ฉะนั้น คนของยูดาห์ทุกท่านที่อยู่ในแผ่นดินอียิปต์จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ “ดูเถิด เราได้สาบานด้วยนามอันยิ่งใหญ่ของเราว่า เราจะไม่ให้ชาวยูดาห์ผู้ใดทั่วทั้งแผ่นดินอียิปต์กล่าวใช้ชื่อของเราอีกว่า ‘ตราบที่พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่มีชีวิตอยู่ฉันใด’
๒๗ ดูเถิด เรากำลังดูว่า พวกเขาจะประสบภัยอันตราย ไม่ใช่ความปลอดภัย คนของยูดาห์ทุกคนที่อยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะตายจากการสู้รบและความอดอยาก จนกว่าไม่มีพวกเจ้าสักคนเหลืออยู่
๒๘ และบรรดาผู้ที่หนีรอดจากการสู้รบจะกลับจากแผ่นดินอียิปต์ และไปยังแผ่นดินของยูดาห์มีจำนวนน้อยมาก และผู้ที่มีชีวิตเหลืออยู่ของยูดาห์ที่มาอาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะรู้ว่า คำกล่าวของผู้ใดจะเป็นจริง ของเราหรือของพวกเขา”
๒๙ พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า “สิ่งที่จะพิสูจน์ให้พวกเจ้าเห็นก็คือ เราจะลงโทษพวกเจ้าในที่นี้ เพื่อให้พวกเจ้ารู้ว่า เราจะให้ความวิบัติเกิดขึ้นกับพวกเจ้าตามคำพูดของเราอย่างแน่นอน”
๓๐ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “ดูเถิด เราจะมอบฟาโรห์โฮฟรากษัตริย์แห่งอียิปต์ไว้ในมือของศัตรูของเขา และในมือของพวกที่ต้องการจะฆ่าเขา อย่างที่เรามอบเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ไว้ในมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนผู้เป็นศัตรูของเขาและต้องการจะฆ่าเขา”