๑๑
๑ ตาชั่งไม่เที่ยงเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่การชั่งน้ำหนักที่เที่ยงตรงเป็นที่น่าพอใจต่อพระองค์
๒ เมื่อเกิดการเย่อหยิ่งจองหอง การลบหลู่ก็ตามมา
แต่สติปัญญาอยู่กับบรรดาผู้ถ่อมตน
๓ สัจจะของผู้มีความชอบธรรมจะนำทางพวกเขา
แต่การบิดเบือนของผู้ไม่ซื่อตรงจะทำลายเขา
๔ ความมั่งมีไร้ประโยชน์ในวันแห่งการลงโทษ
แต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นจากความตาย
๕ ความชอบธรรมของผู้ถือสัจจะทำให้หนทางของเขาราบเรียบ
แต่คนชั่วร้ายจะล้มลง เพราะความชั่วร้ายของเขา
๖ ความชอบธรรมของผู้มีความชอบธรรมช่วยให้เขารอดพ้น
แต่ความโลภของผู้ไม่ซื่อตรงทำให้เขาถูกจับได้
๗ เมื่อคนชั่วร้ายตาย ความหวังของเขาก็สิ้นไป
และความหวังในพละกำลังก็สิ้นไป
๘ ผู้มีความชอบธรรมรอดพ้นจากความทุกข์ยาก
โดยคนชั่วร้ายจะได้รับทุกข์นั้นแทน
๙ คนที่ไม่เชื่อในพระเจ้าทำลายคนรอบข้างด้วยปาก
และบรรดาผู้มีความชอบธรรมย่อมอยู่รอดได้ด้วยความรู้
๑๐ เมื่อเรื่องเป็นไปด้วยดีกับบรรดาผู้มีความชอบธรรม ชาวเมืองก็เปรมปรีดิ์
และเมื่อพวกคนชั่วร้ายสิ้นไป ก็ย่อมมีการแซ่ซ้องยินดี
๑๑ ชาวเมืองได้รับการยกย่องโดยพรของผู้มีความชอบธรรม
แต่ก็พังทลายลงด้วยปากของผู้ชั่วร้าย
๑๒ คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนเป็นผู้ไร้ความคิดอ่าน
แต่คนที่มีความหยั่งรู้จะเงียบไว้
๑๓ คนที่เที่ยวนินทาว่าร้าย เป็นผู้เปิดโปงความลับ
แต่คนที่ไว้ใจได้จะเป็นผู้เก็บความลับ
๑๔ ที่ใดที่ไม่มีการชี้แนะ ประเทศชาติก็ล้มลง
แต่ในที่ซึ่งมีผู้ปรึกษามาก ก็จะปลอดภัย
๑๕ คนที่ให้หลักประกันแก่คนแปลกหน้าจะได้รับความทุกข์ร้อนอย่างแน่นอน
แต่คนที่เกลียดการให้หลักประกันก็ปลอดภัย
๑๖ หญิงจิตใจงามย่อมได้รับการยกย่อง
และคนเหี้ยมโหดได้รับความมั่งมี
๑๗ คนที่มีเมตตาได้ผลประโยชน์จากสิ่งที่ตนทำ
ส่วนคนโหดร้ายจะได้รับโทษจากสิ่งที่ตนทำ
๑๘ คนชั่วร้ายได้รับค่าจ้างที่ผิดไปจากความจริง
แต่คนที่หว่านความชอบธรรมได้รับรางวัลอันแท้จริง
๑๙ คนที่มั่นคงในความชอบธรรมจะได้รับชีวิต
แต่คนที่มุ่งมั่นในความเลวร้ายจะได้รับความตาย
๒๐ คนใจคดเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่บรรดาผู้ไร้ข้อตำหนิเป็นที่ชื่นชมของพระองค์
๒๑ คนชั่วร้ายจะถูกลงโทษอย่างแน่นอน
แต่บรรดาผู้สืบเชื้อสายของผู้มีความชอบธรรมจะรอดพ้น
๒๒ ห่วงทองคล้องจมูกหมูเป็นเช่นไร
หญิงงามที่ไร้ปฏิภาณก็เป็นเช่นนั้น
๒๓ ความปรารถนาของบรรดาผู้มีความชอบธรรมก่อให้เกิดแต่สิ่งดีงาม
ความคาดหมายที่คนชั่วร้ายได้รับคือการลงโทษ
๒๔ คนแจกจ่ายมากเก็บเกี่ยวได้มากยิ่งขึ้น
ส่วนคนยับยั้งสิ่งที่ควร จะมีแต่ความขาดแคลน
๒๕ คนใจกว้างมีอย่างอุดมสมบูรณ์
และคนที่รดน้ำก็จะได้รับน้ำสำหรับตนเอง
๒๖ ผู้คนจะสาปแช่งคนที่กักตุนเมล็ดข้าว
แต่พระพรจะอยู่กับคนที่จำหน่ายออกไป
๒๗ คนที่ตั้งใจทำความดีย่อมแสวงหาความโปรดปราน
แต่ความเลวร้ายจะมาถึงคนที่แสวงหาความเลวทราม
๒๘ คนที่วางใจในความมั่งมีจะล้มลง
แต่คนที่มีความชอบธรรมจะเจริญดั่งใบไม้ที่เขียวชอุ่ม
๒๙ คนที่นำความลำบากสู่ครัวเรือนของตนจะครอบครองได้ก็เพียงลม
และคนโง่ย่อมตกเป็นทาสของคนมีสติปัญญา
๓๐ ผลที่ผู้มีความชอบธรรมได้รับคือต้นไม้แห่งชีวิต
แต่การกระทำนอกกฎทำลายชีวิต
๓๑ ถ้าผู้มีความชอบธรรมได้รับผลตอบแทนบนแผ่นดินโลก
แล้วคนชั่วร้ายกับคนบาปก็จะได้รับอย่างแน่นอนเช่นกัน