๒๑
๑ หัวใจของกษัตริย์คือธารน้ำที่อยู่ในอานุภาพของพระผู้เป็นเจ้า
พระองค์บังคับทิศทางหัวใจของกษัตริย์ตามความประสงค์ของพระองค์
๒ วิถีทางของคนมักจะถูกต้องในสายตาของตนเอง
แต่พระผู้เป็นเจ้าหยั่งดูที่ใจของเขา
๓ การกระทำอันชอบธรรมและยุติธรรม
เป็นที่ยอมรับของพระผู้เป็นเจ้ามากกว่าเครื่องบูชา
๔ สายตาที่หยิ่งจองหองกับใจที่หยิ่งยโส
และตะเกียงของบรรดาผู้ชั่วร้ายล้วนเป็นบาปทั้งสิ้น
๕ แผนการของคนขยันมีแต่จะนำไปสู่การเพิ่มพูนประโยชน์
แต่ทุกคนที่หุนหันพลันแล่นมีแต่จะยากจนลง
๖ ความมั่งคั่งที่ได้มาจากลิ้นที่หลอกลวง
เป็นเสมือนไอน้ำที่จางหายไป และเหมือนบ่วงแร้วแห่งความตาย
๗ ความรุนแรงของคนชั่วร้ายจะกวาดล้างพวกเขาเอง
ด้วยว่า เขาไม่ยอมทำสิ่งที่ถูกต้อง
๘ หนทางของคนทำผิดช่างคดเคี้ยว
แต่การกระทำของผู้บริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง
๙ อาศัยอยู่ที่มุมหนึ่งบนดาดฟ้า
ก็ยังดีกว่าอยู่ในบ้านร่วมกับภรรยาช่างทะเลาะเบาะแว้ง
๑๐ เจตนาของคนชั่วร้ายมุ่งมั่นในความเลวร้าย
เพื่อนบ้านจะหาความเมตตาจากเขาไม่ได้เลย
๑๑ คนเขลาเรียนรู้ได้ก็ต่อเมื่อเห็นคนเย้ยหยันถูกลงโทษ
คนที่มีสติปัญญาจะเรียนรู้เมื่อเขาได้รับการสั่งสอน
๑๒ องค์ผู้มีความชอบธรรมสนใจในครัวเรือนของคนชั่ว
และพระองค์จะเหวี่ยงเขาสู่ความพินาศ
๑๓ ถ้าผู้ใดไม่ยอมรับฟังผู้ยากไร้เมื่อเขาร้องขอความช่วยเหลือ
ตัวเขาเองก็เช่นกัน ดังนั้นเมื่อร้องขอ แล้วจะไม่ได้รับคำตอบ
๑๔ ของกำนัลที่แอบให้สามารถสลายความโกรธให้หายไป
และสินบนที่แอบรับไว้ช่วยบรรเทาความฉุนเฉียว
๑๕ ความเที่ยงธรรมนำความยินดีมาสู่ผู้มีความชอบธรรม
แต่นำความกลัวมาสู่ผู้กระทำความชั่ว
๑๖ มนุษย์ผู้ใดที่หันเหไปจากหนทางแห่งการหยั่งรู้
ก็จะพักอยู่ร่วมกับหมู่คนตาย
๑๗ คนรักความสนุกสนานจะเป็นคนยากไร้
คนรักเหล้าองุ่นและน้ำมันหอมจะไม่เป็นคนมั่งมี
๑๘ คนชั่วร้ายเป็นค่าไถ่สำหรับผู้มีความชอบธรรม
และคนใจหินเป็นค่าไถ่สำหรับผู้มีความเที่ยงธรรม
๑๙ อาศัยอยู่ในดินแดนอันแร้นแค้น
ก็ยังดีกว่าอยู่กับหญิงช่างทะเลาะและอารมณ์ร้าย
๒๐ ทรัพย์สิ่งของและน้ำมันอันมีค่าคงอยู่ในบ้านของคนมีสติปัญญา
แต่คนโง่ผลาญทุกสิ่งจนหมดสิ้น
๒๑ ผู้มุ่งมั่นในความชอบธรรมและความรัก
จะพบกับชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ
๒๒ ผู้มีสติปัญญาขึ้นไปโจมตีเมืองที่มั่นคงแข็งแรง
และทำลายป้อมซึ่งข้าศึกมั่นใจให้ราบคาบได้
๒๓ ผู้ระวังปากและลิ้น
เป็นผู้รักษาตัวให้พ้นจากปัญหาได้
๒๔ คนหยิ่งยโสและผยองมีสมญาว่า “ผู้เย้ยหยัน”
เขาประพฤติตัวอย่างหยิ่งยโสและปราศจากความเกรงขาม
๒๕ ความอยากได้ของคนเกียจคร้านเป็นฝ่ายฆ่าตัวเขาเอง
เพราะว่ามือของเขาไม่ยอมขยับทำงาน
๒๖ เขาอยากได้มากขึ้นตลอดวันเวลา
ส่วนผู้มีความชอบธรรมมักให้และไม่ขยักเก็บไว้
๒๗ เครื่องสักการะของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจ
และจะยิ่งกว่านั้นสักเพียงไรเมื่อเขาให้ด้วยแรงจูงใจอันต่ำช้า
๒๘ พยานเท็จจะพินาศ
แต่ผู้ฟังที่ดีจะเป็นฝ่ายให้คำพยานจนถึงความสำเร็จ
๒๙ คนชั่วแสดงท่าขึงขังให้เห็น
แต่ผู้มีความชอบธรรมไตร่ตรองวิถีทางของเขา
๓๐ ไม่มีสติปัญญา การหยั่งรู้ หรือแผนการใดๆ
ที่สามารถต่อต้านพระผู้เป็นเจ้าได้สำเร็จ
๓๑ ม้าจะถูกเตรียมไว้พร้อมแล้วสำหรับรบในการสงคราม
แต่ชัยชนะนั้นขึ้นอยู่กับพระผู้เป็นเจ้า