สดุดี ๑๐๙
ขอให้พระเจ้าตัดสินด้วยความยุติธรรม
ถึงหัวหน้าวงดนตรี เพลงสดุดีของดาวิด
๑ โอ พระเจ้าเป็นผู้ที่ข้าพเจ้าสรรเสริญ
ขออย่าได้เมินเฉย
๒ เพราะคนชั่วและคนหลอกลวงเปิดปากว่าร้ายข้าพเจ้า
ลิ้นของพวกเขาใส่ร้ายข้าพเจ้า
๓ พวกเขากล่าวด้วยความเกลียดชังรอบข้างข้าพเจ้า
และโจมตีข้าพเจ้าโดยไร้สาเหตุ
๔ พวกเขาตอบแทนความรักของข้าพเจ้าด้วยการกล่าวหาข้าพเจ้า
แต่ข้าพเจ้าก็ยังคงอธิษฐาน
๕ พวกเขาตอบความดีของข้าพเจ้าด้วยความเลว
และตอบแทนความรักของข้าพเจ้าด้วยความเกลียดชัง
๖ ให้คนชั่วคนหนึ่งมาคัดค้านเขา
ให้ผู้กล่าวหาผู้หนึ่งยืนอยู่เบื้องขวา
๗ เวลาเขาถูกไต่สวน ก็ให้เขาถูกตัดสินเป็นฝ่ายผิด
แม้คำอธิษฐานของเขาก็ยังนับว่าเป็นบาป
๘ ขอให้เขาอายุสั้น
ขอให้ผู้อื่นมาเป็นผู้นำแทนในตำแหน่งของเขา
๙ ขอให้พวกลูกๆ ของเขากำพร้าพ่อ
และให้ภรรยาของเขาเป็นม่าย
๑๐ ขอให้พวกลูกๆ ของเขาต้องซัดเซพเนจรไปเที่ยวขอทาน
ขอให้พวกเขาถูกขับไล่ออกจากที่อยู่อันเสื่อมโทรม
๑๑ ขอให้เจ้าหนี้ยึดทุกสิ่งที่เขามี
ขอให้คนแปลกหน้ายึดเอาผลที่ได้จากแรงงานของเขาไป
๑๒ ขออย่าให้มีผู้ใดหยิบยื่นความกรุณาให้แก่เขา
หรืออย่ามีใครได้สงสารพวกลูกกำพร้าของเขาเลย
๑๓ ขอให้ผู้สืบเชื้อสายของเขาจงวอดวาย
ชื่อสกุลของเขาถูกลบออกในชั่วอายุต่อไป
๑๔ ขอให้ความชั่วของบรรพบุรุษของเขาตรึงในความทรงจำของพระผู้เป็นเจ้าอย่างไม่เลือนลาง
และไม่ยกโทษให้แก่บาปของมารดาของเขา
๑๕ ขอให้บาปทั้งปวงเป็นที่ประจักษ์แก่พระผู้เป็นเจ้าเสมอไป
ขอให้พระองค์ลบพวกเขาออกไปจากความทรงจำบนแผ่นดินโลก
๑๖ เพราะเขาไม่เคยคิดถึงความกรุณา
รังแต่จะกดขี่ข่มเหงผู้ขัดสน คนยากไร้
และผู้มีใจท้อแท้ จนพวกเขาเหล่านั้นต้องถึงแก่ความตาย
๑๗ เพราะเขาชอบสาปแช่ง
ก็ขอให้เขาถูกแช่งเสียเอง
เขาไม่ชอบอวยพรให้ใคร
ก็ขอให้พรห่างหายไปจากตัวเขา
๑๘ เขาแช่งคนจนติดเป็นนิสัย
ขอให้การแช่งซึมเข้าตัวเขาเหมือนน้ำ
และซึมเข้ากระดูกเหมือนน้ำมัน
๑๙ ขอให้เป็นเหมือนเสื้อผ้าที่เขานุ่งห่มรัดแน่น
เหมือนเข็มขัดที่คาดตัวเขาไว้อยู่เสมอ
๒๐ ขอให้พระผู้เป็นเจ้าลงโทษพวกผู้กล่าวหาข้าพเจ้าเช่นนี้
พวกที่พูดว่าร้ายข้าพเจ้านั่นแหละ
๒๑ โอ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่
ขอพระองค์กระทำตอบโต้เพื่อข้าพเจ้า เพื่อพระนามของพระองค์
ช่วยข้าพเจ้าให้รอดปลอดภัยเถิด เพราะความรักอันมั่นคงของพระองค์ประเสริฐยิ่งนัก
๒๒ ด้วยว่า ข้าพเจ้าขัดสนและยากไร้
ข้าพเจ้าเจ็บปวดรวดร้าวอยู่ในทรวงอก
๒๓ ข้าพเจ้าเป็นดั่งเงาที่พร่าเลือนในยามสายัณห์
ถูกสลัดออกดั่งตัวตั๊กแตน
๒๔ เข่าของข้าพเจ้าอ่อนยวบเพราะขาดอาหาร
ร่างกายข้าพเจ้าซูบลงเหลือแต่กระดูก
๒๕ ข้าพเจ้ากลายเป็นที่ดูหมิ่นของพวกเขา
เวลาที่เห็นข้าพเจ้า เขาก็พากันส่ายหัว
๒๖ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าโปรดช่วยข้าพเจ้าด้วยเถิด
ช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น ตามความรักอันมั่นคงของพระองค์
๒๗ เพื่อพวกเขาจะได้รู้ว่า นี่คือฝีมือของพระองค์
และข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เองเป็นผู้กระทำ
๒๘ ถึงพวกเขาแช่งสาป แต่พระองค์ก็อวยพร
ให้พวกที่โจมตีข้าพเจ้าต้องอับอาย
ขอให้ผู้รับใช้ของพระองค์ได้ยินดี
๒๙ ขอให้กลุ่มผู้กล่าวหาข้าพเจ้าต้องสวมใส่ด้วยความเหยียดหยาม
และคลุมตัวด้วยความอับอาย
๓๐ ข้าพเจ้าจะเอ่ยปากกล่าวขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าหลายๆ ครั้ง
ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางที่ประชุมใหญ่
๓๑ เพราะพระองค์ยืนอยู่เบื้องขวาเพื่อช่วยเหลือผู้ยากไร้
เพื่อช่วยเขาให้พ้นจากพวกที่กล่าวโทษเขาให้ถึงแก่ความตาย