3
1 Ben, O'nun gazabının değneğiyle
Sıkıntı gören adamım.
2 Beni güttü, ışıkta değil,
Karanlıkta yürüttü.
3 Gerçekten de bütün gün
Elini bana karşı çevirip duruyor.
4 Etimi ve derimi yıprattı,
Kemiklerimi kırdı.
5 Karşıma duvar yaptı,
Beni acı ve sıkıntıyla kuşattı.
6 Uzun zamandır ölü olanlar gibi
Beni karanlık yerlerde oturttu.
7 Çevreme duvar ördü, dışarı çıkamıyorum.
Zincirlerimi ağırlaştırdı.
8 Evet, feryat edip yardım çağırınca,
Duama set çekiyor.
9 Yollarıma yontma taşlarla duvar ördü,
Yollarımı eğri etti.
10 Benim için pusuda yatan bir ayı,
Gizlenmiş bir aslandır.
11 Yolumu saptırdı,
Ve beni paraladı.
Beni harap etti.
12 Yayını gerdi,
Beni ok için hedef gibi dikti.
13 Kılıfındaki oklarını böbreklerime sapladı.
14 Halkımın tümüne alay konusu,
Gün boyu onların türküsü oldum.
15 Beni acıyla doldurdu.
Beni pelinle doldurdu.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı.
Üzerimi külle örttü.
17 Canımı esenlikten uzaklaştırdın.
Bolluğu unuttum.
18 “Gücüm,
Yahve'den beklediğim umut da yok oldu” dedim.
19 Sıkıntımı, sefaletimi,
Pelinle acıyı hatırla.
20 Canım onları hâlâ hatırlıyor,
Ve içimde eğiliyor.
21 Bunu aklıma getiriyorum,
Bu yüzden umudum var.
22 Yahve'nin sevgi dolu iyiliklerinden ötürü tükenmedik,
Çünkü merhametleri son bulmaz.
23 Onlar her sabah yenilenir.
Senin dadakatin büyüktür.
24 “Benim payım Yahve'dir,” der canım.
“Bu yüzden O'na güvenirim.”
25 Yahve kendisini bekleyenlere,
Kendisini arayan cana iyidir.
26 İnsanın umut etmesi,
Ve Yahve'nin kurtarışını sessizce beklemesi iyidir.
27 İnsanın gençliğinde boyunduruğu taşıması iyidir.
28 Tek başına otursun da sussun,
Çünkü üzerine onu koyan O'dur.
29 Ağzını toprağa koysun,
Belki umut olur.
30 Kendisine vurana yanağını uzatsın.
Utanca doysun.
31 Çünkü Yahve sonsuza dek kendisinden atmaz.
32 Çünkü O, kederlendirse de,
Sevgi dolu iyiliklerinin çokluğuna göre yine merhamet eder.
33 Çünkü O, isteyerek sıkıntı vermez,
İnsanoğullarını kederlendirmez.
34 Yeryüzünün bütün tutsaklarını ayak altında ezmeyi,
35 Yüceler Yücesi'nin yüzü önünde İnsanın hakkını saptırmayı,
36 Davasında insana haksızlık etmeyi, Efendi razı olmaz.
37 Efendi buyurmadıkça,
Kim bir şey söyler de gerçekleşir?
38 Kötülük de iyilik de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
39 İnsan, yaşayan insan,
Neden günahlarının cezası için yakınır?
40 Yollarımızı araştıralım, deneyelim,
Ve yine Yahve'ye dönelim.
41 Göklerdeki Tanrı'ya ellerimizle birlikte yüreğimizi de yükseltelim.
42 “Suç işledik ve isyan ettik.
Sen bağışlamadın.
43 “Bizi öfkeyle örttün ve bizi kovaladın.
Öldürdün. Acımadın.
44 Kendini bulutla örttün,
Böylece hiçbir dua ondan geçemiyor.
45 Bizi halkların arasında pislik ve süprüntü yaptın.
46 “Bütün düşmanlarımız bize karşı ağızlarını kocaman açtılar.
47 Dehşet ve çukur üzerimize geldi,
Kırgın ve yıkım.”
48 Halkımın kızının yıkımı yüzünden,
Gözüm su ırmaklarıyla akıyor.
49 Gözüm hiç ara vermeden,
Durmadan akıyor.
50 Yahve aşağı bakıp
Gökten görene kadar.
51 Kentimin bütün kızları yüzünden,
Gözlerim canımı sarstı.
52 Sebepsiz yere bana düşman olanlar
Bir kuş gibi beni acımasızca kovaladılar.
53 Hayatımı zindanda kesip kopardılar,
Üzerime taş attılar.
54 Başımın üstünden sular aktı.
“Kesip koparıldım” dedim.
55 Zindanının dibinden adını çağırdım,
Ey Yahve.
56 Sesimi duydun:
“Kulağını inlememden,
Ve feryadımdan gizleme.”
57 Seni çağırdığım gün yaklaştın.
“Korkma” dedin.
58 Ey Yahve, canımın davalarını sen gördün.
Hayatımı kurtardın.
59 Ey Yahve, bana olan haksızlığı gördün.
Davamı yargıla.
60 Bütün intikamlarını,
Ve bana karşı yaptıkları bütün tasarıları gördün.
61 Ey Yahve, onların aşağılamasını,
Ve bana karşı olan bütün tasarılarını,
62 Bana karşı çıkanların dudaklarını,
Ve bütün gün bana karşı kurdukları düzenlerini duydun.
63 Oturuşlarını ve kalkışlarını görüyorsun.
Ben onların türküsü oldum.
64 Onlara ellerinin işine göre karşılık vereceksin, ey Yahve
65 Onlara yürek katılığı vereceksin,
Lanetin onlara olsun.
66 Onları öfkeyle kovalayacak,
Ve onları Yahve'nin göklerinin altından yok edeceksin.