47
Исраилни сүргүн қилған Бабил түгәшти!
1 «И Бабилниң пак қизи, келип топа-чаңға олтар;
И калдийләрниң қизи, тәхтсиз болуп йәргә олтар!
Чүнки сән «латапәтлик вә назук» дәп иккинчи аталмайсән.
2 «Түгмән тешини чөрүп, ун тарт әнди,
Чүмпәрдәңни ечип ташла,
Көңлигиңни селивәт,
Пачиғиңни ялаңачла,
Дәриялардин су кечип өт;
3 Уятлиғиң ечилиду;
Бәрһәқ, номусуңға тегилиду;
Мән интиқам алимән,
Һеч ким Мени тосмайду.
4 Бизниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучимиз болса,
«Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар» Униң нами;
У Исраилдики Муқәддәс Болғучидур.
5 И калдийләрниң қизи, сүкүт қелип җим олтар,
Қараңғулуққа кирип кәт;
Чүнки буниңдин кейин иккинчи «сәлтәнәтләрниң ханиши» дәп аталмайсән.
6 Мән Өз хәлқимдин ғәзәпләндим,
Шуңа Өзүмниң мирасимни булғивәттим,
Шуниң билән уларни қолуңға тапшуруп бәрдим;
Сән болсаң уларға һеч қандақ рәһим көрсәтмидиң;
Яшанғанларниң үстигиму боюнтуруқларни интайин еғир қилип салдиң;
7 Шуниң билән сән: —
«Мән мәңгүгә ханиш болимән» дәп,
Мошу ишларни көңлүңдин һеч өткүзмидиң;
Уларниң ақивитини һеч ойлап бақмидиңсән.
8 Әнди һазир, и әндишисиз яшап кәлгүчи,
Өз-өзигә: «Мәнла бардурмән, мәндин башқа һеч ким йоқтур,
Мән һәргиз тул аялниң җапасини яки балилардин мәһрум болушниң җапасини тартмаймән» — дегүчи,
И сән әйш-ишрәткә берилгүчисән,
Шуни аңлап қой: —
9 «Дәл мошу икки иш,
— Балилардин мәһрум болуш вә туллуқ —
Бир дәқиқидә, бир күн ичидила бешиңға тәң чүшиду;
Нурғунлиған җадугәрликлириң түпәйлидин,
Бәк көп әпсунлириң үчүн улар толуқ бешиңға келиду.
10 Чүнки сән өзүңниң рәзиллигиңгә таянғансән,
Сән «Һеч ким мени көрмәйду» — дедиң;
Сениң даналиғиң вә билимиң өзүңни езиқтуруп,
Сән көңлүңдә: — «Мәнла бардурмән, мәндин башқа бири йоқтур» — дедиң.
11 Бирақ балаю-апәт сени бесип келиду;
Сән униң келип чиқишини билмәйсән;
Һалакәт бешиңға чүшиду;
Сән һеч қандақ «һамий пули» билән уни тосалмайсән;
Сән һеч күтмигән вәйранчилиқ туюқсиз сени бесип чүшиду.
12 Әнди қени, яшлиғиңдин тартип өзүңни упритип кәлгән әпсунлириңни,
Шундақла нурғунлиған җадугәрликлириңни һазир оқуп туривәр;
Ким билсун, сән улардин пайда көрүп қаламсән?
Бирәр немини тәвритип қояларсән һәр қачан?!
13 Сән алған мәслиһәтлириң билән һалсизлинип кәттиң;
Әнди асманларға қарап тәбир бәргүчиләр,
Юлтузларға қарап палчилиқ қилғучилар,
Йеңи айларни күзитип мунәҗҗимлик қилип ишларни «алдин-ала ейтқучилар» орнидин тәң туруп бешиңға чүшидиғанлардин сени қутқузсун!
14 Мана, улар пахалдәк болуп кетиду;
От уларни көйдүрүветиду;
Улар өзлирини ялқунниң қолидин қутқузалмайду;
Бирақ уларда адәмни исситқидәк һеч көмүр,
Яки адәм иссинғидәк һеч гүлхан йоқтур!
15 Сени аварә қилған,
Яшлиғиңдин тартип сәндә сода қилғанлар саңа мошундақ пайдисиз болиду;
Һәр бири өз йолини издәп кетип қалиду;
Сени қутқузғидәк һеч ким йоқтур.