39
39-küy •••• Xudaning terbiyisini chüshinip yétish
1 Neghmichilerning béshi Yedutun’gha tapshurulghan, Dawut yazghan küy: —
«Tilim gunah qilmisun dep,
Yollirimgha diqqet qilimen;
Reziller köz aldimda bolsa, men aghzimgha bir köshek salimen» — dégenidim.
2 Men süküt qilip, zuwan sürmidim,
Hetta yaxshiliq toghrisidiki sözlernimu aghzimdin chiqarmidim;
Biraq dil azabim téximu qozghaldi.
3 Könglümde zerdem qaynidi,
Oylan’ghanséri ot bolup yandi;
Andin tilim ixtiyarsiz sözlep ketti.
4 I Perwerdigar, öz ejilimni,
Künlirimning qanchilik ikenlikini manga ayan qilghin;
Ajiz insan balisi ikenlikimni manga bildürgin.
5 Mana, Sen künlirimni peqet nechche ghérichla qilding,
Séning aldingda ömrüm yoq hésabididur.
Berheq, barliq insanlar tik tursimu, peqet bir tiniqla, xalas.
Sélah.
6 Berheq, herbir insanning hayati xuddi bir kölenggidur,
Ularning aldirap-saldirashliri bihude awarichiliktur;
Ular bayliqlarni toplaydu, lékin kéyin bu bayliqlarni kimning qoligha jughlinidighanliqini bilmeydu.
7 I Reb, emdi men némini kütimen?
Méning ümidim sangila baghliqtur.
8 Méni barliq asiyliqlirimdin qutquzghaysen,
Méni hamaqetlerning mesxirisige qaldurmighaysen.
9 Süküt qilip zuwan sürmidim;
Chünki mana, mushu jazani Özüng yürgüzgensen.
10 Méni salghan wabayingni mendin néri qilghaysen;
Chünki qolungning zerbisi bilen tügishey dep qaldim.
11 Sen tenbihliring bilen kishini öz yamanliqi üchün terbiyiliginingde,
Sen xuddi nersilerge küye qurti chüshkendek, uning izzet-ghururini yoq qiliwétisen;
Berheq, herbir adem bir tiniqla, xalas. Sélah.
12 I Perwerdigar, duayimni anglighaysen,
Peryadimgha qulaq salghaysen!
Köz yashlirimgha süküt qilmighaysen!
Chünki men pütkül ata-bowilirimdek,
Séning aldingda yaqa yurtluq, musapirmen, xalas!
13 Manga tikken közüngni mendin néri qilghaysenki,
Men barsa kelmes jaygha ketküche,
Méni bir’az bolsimu rahettin behrimen qilghaysen.