நான் தெரிந்துகொண்ட இஸ்ரயேலே, கேள்.

உன்னை உண்டாக்கியவரும், உன்னைக் கருப்பையில் உருவாக்கியவரும்,

உனக்கு உதவிசெய்யப் போகிறவருமாகிய அவர் சொல்வதாவது:

நான் தெரிந்துகொண்ட யெஷூரனே*யெஷூரனே என்பது இஸ்ரயேல் எனப்படும்., பயப்படாதே.

வறண்ட நிலத்தில் நீரோடைகளை உண்டாக்குவேன்.

உன் பிள்ளைகள்மேல் என் ஆசீர்வாதத்தையும் ஊற்றுவேன்.

நீரோடைகளுக்கு அருகில் அலறிச்செடிகளைப் போலவும் விரைவாய் வளருவார்கள்.

வேறொருவன், தன்னை யாக்கோபின் பெயரால் அழைத்துக்கொள்வான்;

இஸ்ரயேல் என்று பெயரிட்டுக்கொள்வான்.

இஸ்ரயேலின் அரசரும், மீட்பருமாகிய சேனைகளின் யெகோவா கூறுவதாவது,

என்னையன்றி வேறு இறைவன் இல்லை

அப்படியிருந்தால் அவன் அதைப் பிரசித்தம்பண்ணட்டும்.

அதை அறிவித்து எனக்குமுன் சொல்லட்டும்,

நடந்தவற்றையும் இனி என்ன நடக்கப்போகிறதையும் சொல்லட்டும்.

ஆம், நிகழப்போவதை அவன் முன்னறிவிக்கட்டும்.

இதை நான் வெகுகாலத்துக்கு முன்பே பிரசித்தப்படுத்தி, அறிவிக்கவில்லையா?

இல்லை, வேறு கன்மலையும் இல்லை; அப்படி ஒருவரையும் நான் அறியேன்.”

அவர்கள் அருமையாகக் கருதுபவை பயனற்றவை.

அவர்கள் தங்களை வெட்கமாக்கிக்கொள்ளும் அறிவீனர்.

ஒரு விக்கிரகத்தை வார்ப்பிப்பவன் யார்?

அதைச் செய்யும் கைவினைஞர் மனிதரே.

அவர்கள் எல்லோரும் பயங்கரத்திற்கும், அவமானத்துக்கும் உள்ளாவார்கள்.

கரி நெருப்பிலிட்டு உருக்கி,

தன் கையின் பெலத்தினால் அதற்கு உருவத்தைக் கொடுக்கிறான்.

தண்ணீரைக் குடிக்காமல் சோர்ந்துபோவான்.

வெண்கட்டியால் குறியிடுகிறான்.

கவராயத்தால் குறிக்கிறான்.

அதற்குக் கொடுத்து அதை மனித உருவில் வடிவமைக்கிறான்;

அது ஒரு கோவிலில் இருக்கும்படியே இப்படிச் செய்கிறான்.

தேவதாரு மரங்களையும், கர்வாலி மரங்களையும் அவன் தனக்கென்று வைத்துக்கொள்கிறான்.

அவன் சவுக்கு மரத்தை நாட்டுவான், மழை அதை வளரச் செய்கின்றது.

அவன் அவைகளில் ஒரு பகுதியை எடுத்து எரித்து குளிர்காய்கிறான்,

ஒரு பகுதியால் நெருப்புமூட்டி அப்பத்தை வேகவைக்கிறான்.

அவன் ஒரு விக்கிரகத்தையும் செய்து, அதற்குமுன் விழுந்து வணங்குகிறான்.

அதின்மேல் தன் உணவைத் தயாரிக்கிறான்,

தன் இறைச்சியையும் வாட்டி, தான் திருப்தியாகச் சாப்பிடுகிறான்.

அருமையான நெருப்பைக் காண்கின்றேன்” என்கிறான்.

அதற்குமுன் விழுந்து வழிபடுகிறான்.

“நீயே என் தெய்வம், என்னைக் காப்பாற்று!” என்கிறான்.

பார்க்க முடியாதபடி அவைகளின் கண்கள் மூடப்பட்டிருக்கின்றன;

விளங்கிக்கொள்ளாதபடி அவைகளின் இருதயமும் அடைக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.

அதன் தணலின்மேல் ரொட்டியை வேகவைத்து, இறைச்சியையும் வாட்டிச் சாப்பிட்டேன்.

நான் அருவருக்கத்தக்க விக்கிரகத்தைச் செய்யலாமா?

என்று சொல்லுவதற்கு எவனுமே சிந்திப்பதில்லை.

விளக்கமோ எவனிடத்திலும் இல்லை.

அவனைத் தவறான வழியில் நடத்துகிறது.

“எனது வலதுகையில் இருக்கிற இந்த விக்கிரகம் பொய்”

என்று சொல்லாமலும் இருக்கிறான்.

ஏனெனில் இஸ்ரயேலே, நீ என் அடியவன்.

இஸ்ரயேலே, நான் உன்னை மறக்கமாட்டேன்.

உன் பாவங்களை காலை நேரத்து மூடுபனியைப் போலவும் அகற்றியிருக்கிறேன்.

ஏனெனில் நான் உன்னை மீட்டிருக்கிறேன்.”

கீழிருக்கும் பூமியே, உரத்த சத்தமிடு.

குதூகலித்துப் பாடுங்கள்.

இஸ்ரயேலில் தனது மகிமையை வெளிப்படுத்துகிறார்.

யெகோவா சொல்வது இதுவே:

நான் எல்லாவற்றையும் படைத்தேன்,

நான் தனியாகவே வானங்களை விரித்து,

பூமியையும் பரப்பினேன்.

குறிசொல்வோரை மூடர்களாக்கி,

அவைகளை மூடத்தனமாக்குபவரும் நானே.

எனது தூதுவர்களின் ஆலோசனைகளை நிறைவேற்றுகிறேன்.

‘அது குடியிருப்பாக்கப்படும்’ என்றும்

‘அவை கட்டப்படும்’ என்றும்,

‘நான் மீண்டும் அவைகளைக் கட்டுவேன்,’ என்றும் கூறுகிறேன்,

உனது நீரூற்றுகளை நான் வற்றப்பண்ணுவேன்’ என்று சொல்கிறேன்.

எனது விருப்பம் எல்லாவற்றையும் நிறைவேற்றுவான்,

ஆலயத்தைப்பற்றி, “அதன் அஸ்திபாரங்கள் போடப்படட்டும்” என்றும் சொல்லுவான்’